Σκέψεις για το βιβλίο της Αφροδίτης Βακάλη «Και γύρω τους η θάλασσα»
από την Ιουλία Ιωάννου
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να προτιμήσει να διαβάσει ένα βιβλίο έναντι κάποιου άλλου. Όταν σταθεί σε μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου και ταλαντεύεται να διαλέξει, ανάμεσα σε ένα σίγουρο χαρτί, ένα συγγραφέα που γνωρίζει και ξέρει λίγο πολύ το ύφος του, το πώς κινεί τα νήματα της ζωής των ηρώων του;
Ή μήπως να διαλέξει να κολυμπήσει σε άγνωστα νερά, να εμπιστευτεί κάτι νέο, κάτι ταξιδιάρικο, κάτι που θα τον κάνει μάρτυρα μιας ιστορίας διαφορετικής, που θα τον κάνει να μάθει, να συγκρίνει, να αισθανθεί τα πάθη των ανθρώπων μιας άλλης κοινωνίας;
Όλοι οι συγγραφείς όταν αποφασίζουν να ασχοληθούν με ένα θέμα, πρώτα απ’ όλα έχουν μια σταθερά, ένα χώρο που γνωρίζουν οι ίδιοι καλά. Μπορεί αυτός να βγαίνει υποσυνείδητα από μέσα τους, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, χωρίς να μπορούν να το εξηγήσουν με λόγια. Τα λόγια τους να βγαίνουν μέσα σε μια αφήγηση, σε μια ιστορία που μπορεί να άκουσαν κάπου, και με τη φαντασία τους μετά, να την έκαναν ένα μυθιστόρημα που καλεί τον αναγνώστη να το πάρει στα χέρια του, να το αφουγκραστεί, να καταλάβει τι θέλει να του πει.
Ένας νέος συγγραφέας, είναι πολύ δύσκολο να σταθεί δίπλα σε μεγαθήρια, δίπλα σε ονόματα που πουλάνε και μόνο με το όνομά τους! Όμως, υπάρχουν τόσο αξιόλογοι συγγραφείς, με τόσο συγκλονιστικά βιβλία που το μόνο που ζητούν είναι η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό τους, τη δική μας προσοχή ώστε να τους ανακαλύψουμε, να τους αξιολογήσουμε, να τους αγαπήσουμε, να τους δώσουμε την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.
Το ταξιδιάρικο βιβλίο λοιπόν, της Αφροδίτης Βακάλη με τον πραγματικά ωραίο τίτλο «Και γύρω τους η θάλασσα» δεν θα μπορούσε παρά να γράφτηκε για να μαγέψει, τουλάχιστον όποιον αγαπάει τη θάλασσα!
Από κει και πέρα, όταν γίνει η αρχή και το πιάσετε στα χέρια σας, θα καταλάβετε αμέσως ότι πρόκειται για μια πολύ δυνατή και εύκολη αφήγηση, με ροή, κάτι που προσωπικά, θεωρώ πολύ σημαντικό. Το να μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο χωρίς να σε κουράσει, χωρίς να προσπαθήσεις να το πας παρακάτω, αλλά να το αφήνεις να σε πάει αυτό.
Κατ’ αρχήν, ο λόγος της Αφροδίτης Βακάλη, είναι τόσο ποιητικός, τόσο μουσικός, τόσο ταξιδιάρικος που από την πρώτη στιγμή αισθάνεσαι ότι σου απαγγέλει κάποιος ποιήματα.
Η ιστορία που αφηγείται είναι διανθισμένη κυρίως από έρωτα, πάθη, κρυφά και φανερά, ανθρώπινα και διαχρονικά που έρχονται όμως δοσμένα τόσο αρμονικά. Τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι παντού τα ίδια, σε όποιο τόπο κι αν ζουν οι άνθρωποι ερωτεύονται με πάθος, ονειρεύονται, αγαπούν ή μισούν, εκμεταλλεύονται, προσαρμόζονται στις καταστάσεις που τους έφερε η ζωή.
Αυτό που διαπιστώνουμε κυρίως εμείς οι στεριανοί, είναι το πόσα πολλά κοινά τελικά έχουμε με τους νησιώτες σε ό,τι αφορά τα ήθη και τα έθιμα, τη νοοτροπία, τον τρόπο που σκεφτόμαστε ειδικά σε παλαιότερες εποχές όπως αναφέρεται και η συγκεκριμένη ιστορία.
Όταν όμως γύρω υπάρχει η θάλασσα, όταν όλα κινούνται με κυρίαρχο το υγρό στοιχείο, αυτό που ποτίζει τις ψυχές των ηρώων του, απλών ανθρώπων με βαθιά όμως αισθήματα, με ανοιχτές πληγές που πολύ δύσκολα επουλώνονται και πολύ εύκολα επαναλαμβάνονται και αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους. Τότε και μόνο τότε καλούνται να πάρουν τις οριστικές τους αποφάσεις για τους ίδιους μα και για όσους αγαπούν, για όσους έχασαν, για όσους αναγκάστηκαν να ξεχάσουν, για όσους έφυγαν για πάντα.
Τελικά, σε όποιο τόπο κι αν ζει ο άνθρωπος, τα ίδια πάθη κουβαλάει, τους ίδιους δαίμονες καλείται να αντιμετωπίσει.
Η θάλασσα όμως είναι εκείνη που καλύπτει μέσα στα σπλάχνα της τα αιώνια μυστικά της, που κρατάει καλά κρυμμένες αλήθειες, που δίνει διέξοδο σε αδιέξοδα συναισθήματα.
Αρκεί να σταθείς στο παράθυρο και να την κοιτάξεις να σου γνέψει, μέχρι να σε μαγέψει!
Και η Αφροδίτη Βακάλη, έχει βρει ένα μοναδικό τρόπο να μας ταξιδέψει σε νοοτροπίες, σε αλήθειες που υπάρχουν παντού γύρω, μα ο καθένας πρέπει να βρει τον τρόπο να τις αντιμετωπίσει, να τις ανακαλύψει, να αφεθεί μέχρι να μαγευτεί…
Ανακαλύψτε τη θάλασσα παντού και κυρίως γύρω σας, μέσα σας με το «Και γύρω τους η θάλασσα»!!!
