«Τοποθέτησα τον καθρέφτη μπροστά μου και κοίταζα το είδωλό μου για αρκετή ώρα, πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο για να με ξαναβρώ. Αυτό για μένα ήταν το πιο δύσκολο. Το πρώτο βήμα. Μετά όλα έγιναν πιο εύκολα. Για να προχωρήσεις μπροστά, πρέπει να κοιτάξεις πρώτα πίσω. Να συμφιλιωθείς με το πριν»

«ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ. Δύο έννοιες που συχνά συνδέονται, αν και δε θα έπρεπε. Αγαπώ σημαίνει περιέχω κάποιον, τον περιλαμβάνω και περιλαμβάνομαι μέσα σ’ αυτόν, είμαστε δεμένοι με αόρατες ραφές και κανείς δεν μπορεί να πει στα σίγουρα πού τελειώνει ο ένας και πού αρχίζει ο άλλος. Αποχωρισμός σημαίνει χωρίζω κάτι από κάτι άλλο, το «όλο» γίνεται πάλι δύο μισά. Άρα, πώς γίνεται να αγαπάς κάποιον και όμως να τον αποχωρίζεσαι;»

«Αγάπα το ή παράτα το! Να δίνεις όλο σου το είναι στα πρόσωπα και τα πράγματα που αγαπάς. Κι αν, παρ’ όλα αυτά, δε σου βγαίνει, παράτα τα δίχως τύψεις και δεύτερες σκέψεις και προχώρα σε άλλα»

Ένα από τα πιο τρυφερά μυθιστορήματα που διάβασα τον τελευταίο καιρό, με τόσο ωραία μηνύματα ζωής, μαθήματα θάρρους κι ελπίδας από έφηβες ψυχές, από άβγαλτα στη σκληρή κοινωνία παιδιά.
Στο βιβλίο αυτό ανακαλύπτουμε το πώς σκέφτονται και αισθάνονται τα παιδιά μας, πόσο τους επηρεάζει η οικονομική κρίση, ένα διαζύγιο, ένας αποχωρισμός, ο πρώτος έρωτας που θα κάνει την καρδιά να φτερουγίσει. Λάθη και έντονες καταστάσεις οδηγούν στην απόγνωση, όμως η νιότη έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, φιλτράρει με εντελώς διαφορετικό τρόπο από εμάς τους ενήλικες τα γεγονότα που συμβαίνουν και κυρίως το γιατί.
Διαβάζοντάς το νομίζεις πως σίγουρα το έγραψε ένας έφηβος με ανήσυχο πνεύμα, με τη γλώσσα και τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν τα σημερινά παιδιά.
Πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοστούν τα παιδιά μας σε ένα ξένο και άγνωστο περιβάλλον, να αρχίσουν από το μηδέν την ένταξή τους σε μια κοινωνία τόσο διαφορετική από αυτή που είχαν συνηθίσει!
Έχουμε άραγε αναρωτηθεί οι δικές μας αποφάσεις πόσο αλλάζουν τον ψυχισμό τους, πόσο εύκολο είναι να φτάσουν στην απελπισία, στην απόγνωση, όταν δεν υπάρχει δίπλα τους κάποιος να αφουγκραστεί τις ανησυχίες τους;
Και η πρώτη αγάπη πόσο μπορεί να επηρεάσει μια τρυφερή και άφθαρτη καρδιά; Έχει ηλικία ο έρωτας; Υπάρχει κάποιος νόμος που να λέει πως όταν είσαι δεκαέξι ερωτεύεσαι λιγότερο από όταν είσαι σαράντα έξι;
Αν κάτι αξίζει να κρατήσει, θα κρατήσει. Η απόσταση και οι καθημερινές δυσκολίες, ακόμη και ο αποχωρισμός δεν είναι ικανά να σβήσουν μια αληθινή αγάπη, μια αγάπη που ριζώνει μέσα στην καρδιά και δεν καταλαβαίνει από ηλικίες, από κοινωνικές διαφορές, από οικονομικές κρίσεις, από τίποτε.
Αν δεν αξίζει, πολύ απλά θα χαθεί στη λήθη του χρόνου, θα αποτελεί μια ανάμνηση, θα θυμίζει τη διαδρομή προς την αναζήτηση για κάτι καλύτερο.
Ο χρόνος μόνο δείχνει τι αξίζει και όπως πολύ εύστοχα το λέει και ο τίτλος, «Αγάπα το ή παράτα το!»
Ή αγαπάς κάτι και προσπαθείς να το κρατήσεις ή αν δεν αξίζει να το αγαπάς, άστο να φύγει… παράτα το!

agapato

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ