Συγγραφέας του βιβλίου «Και ύστερα ξέσπασε η καταιγίδα» – Εκδόσεις «Αέναον»
Ένας άντρας, πληγωμένος και παραιτημένος από τη ζωή, που αν και τον αποκαλούν «δράκο», μόνο συναισθήματα συμπάθειας και θλίψης μας προκαλεί, πρωταγωνιστεί στο μυθιστόρημα της Στέλλας Φραντζή «Και ύστερα ξέσπασε η καταιγίδα». Μια ιστορία, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα, στην οποία το παρελθόν στοιχειώνει όσους εμπλέκονται σ’ αυτήν. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, το βιβλίο της είναι συνδυασμός μυθοπλασίας και αλήθειας, αφού τυχαία έμαθε για την ιστορία που την τάραξε τόσο πολύ ώστε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης.
Το εξώφυλλο με το κορίτσι στα αφρισμένα νερά, σε συνδυασμό με τον τίτλο και το γεγονός πως η ιστορία σας είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, κάνει τον αναγνώστη να αναζητήσει το οπισθόφυλλο. Εκεί βρίσκει έναν άντρα που ζει απομονωμένος σε μια καλύβα. Χρησιμοποιώ το δικό σας ερώτημα: «Τι κρύβει;»
Στην ουσία δεν κρύβει, κρύβεται. Από τον κόσμο, αλλά κυρίως κρύβεται από τον ίδιο του τον εαυτό.
«Οι περίοικοι τον αποκαλούν “δράκο”…», διαβάζω και η αγωνία μου μεγαλώνει. Δώστε μας κάτι παραπάνω γι αυτή τη λέξη που τόσο άσχημα ηχεί στ’ αυτιά…
Έχετε δίκιο, η λέξη παραπέμπει σε κάποιο κακό και επικίνδυνο άτομο. Όμως, στην ιστορία μας, ο ‘’δράκος’’ έχει την έννοια ενός ανθρώπου πληγωμένου, που έχει ηθελημένα κλειστεί μέσα σ’ αυτή την καλύβα, όπως ένα χτυπημένο αγρίμι απομονώνεται στη μοναξιά του, για να γλείψει τις πληγές του.
Ο πρωταγωνιστής σας είναι παραιτημένος από τη ζωή, βουτηγμένος στην απόγνωση και στις τύψεις, όπως λέτε. Γράφοντας αυτήν την ιστορία πώς θέλατε να τον αντιμετωπίσουν οι αναγνώστες; Πού οδηγείτε τη σκέψη του; Επιδιώκετε να τον συμπαθήσουμε ή να τον μισήσουμε;
Οι σκέψεις του είναι κολλημένες στο παρελθόν. Τα γεγονότα που του συνέβησαν περίπου τρία χρόνια πριν, σημάδεψαν βαθιά τη ζωή του. Οι περίοικοι πλέκουν σενάρια γύρω από το άτομό του, αφού κανείς δεν γνωρίζει τους λόγους, για τους οποίους ένας νέος άνθρωπος ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κανείς δεν έχει λόγο να τον μισήσει, αφού δεν έχει πειράξει κανέναν. Συναισθήματα συμπάθειας και θλίψης, δημιουργούνται στον αναγνώστη, καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία.
Κάτι πολύ άσχημο συνέβη στο παρελθόν, είναι το μόνο σίγουρο! Εσείς υπήρξατε μάρτυρας των αληθινών γεγονότων που περιγράφετε, ή κάπως, κάποτε η συγκλονιστική αυτή ιστορία έφθασε στα χέρια σας;
Όχι, δεν υπήρξα μάρτυρας. Τυχαία έμαθα για την ιστορία αυτή, η οποία με τάραξε και με προβλημάτισε. Κι έτσι, έγινε για μένα πηγή έμπνευσης. Το σκεφτόμουν για πολύ καιρό και σιγά- σιγά, άρχισε να πλέκεται στο μυαλό μου μια ιστορία. Να φτιάχνω… σενάρια, σχετικά με τις λεπτομέρειες, τις οποίες δεν γνώριζα. Ο πυρήνας, η κεντρική ιδέα είναι αληθινά. Το βιβλίο είναι συνδυασμός αλήθειας και μυθοπλασίας.
Το δάσος της Πεντέλης, όπου ζει αυτός ο άντρας είναι από τα πραγματικά δεδομένα του βιβλίου ή πρόκειται για μυθοπλαστική επιλογή;
Είναι μυθοπλαστική επιλογή, όπως και το νησί, όπου συμβαίνουν τα γεγονότα.
Έκανε τα πάντα για να ξεχάσει αυτός ο άνθρωπος αλλά μάταια. Θα προσπαθήσει να ανοίξει την καρδιά του στον καπετάνιο του πλοίου. Θα έρθει η λύτρωση στην ψυχή του μέσα από αυτήν την εξομολόγηση;
Στην ουσία δεν θέλει να ξεχάσει. Θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για ό,τι συνέβη και τον τιμωρεί με αυτόν τον τρόπο. ‘’Αυτό μου αξίζει’’, όπως πιστεύει και λέει ο ίδιος. ‘’Να θυμάμαι και να βασανίζομαι’’. Ο καπετάνιος, βλέποντάς τον να υποφέρει, τον πλησιάζει για να τον βοηθήσει. Τον παροτρύνει να του ανοίξει την καρδιά του, να ξαλαφρώσει. Όμως η λύτρωση, όχι, δεν έρχεται.
Μοναδική του συντροφιά, στη μοναξιά που ο ίδιος επέλεξε, ο καπνός του τσιγάρου του και η αλμύρα της θάλασσας. Για κάποιους ανθρώπους αυτή είναι η ιδανική συντροφιά…
Ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο τα θέματά του, προσπαθώντας να θεραπεύσει τις πληγές του. Είναι καθαρά υποκειμενικό. Τσιγάρο, απομόνωση, θυμός… Ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός.
Καθώς προχωρώ την ανάγνωση διαπιστώνω πως η καταιγίδα δεν κυριολεκτεί ως λέξη, αλλά αφορά την καταιγίδα που απρόσμενα θα ξεσπάσει στη ζωή δυο αδερφών. Ποιες είναι αυτές οι γυναίκες και ποια η σχέση τους με τον «δράκο»;
Ναι, είναι δυο αδελφές. Αγαπημένες. Η μια είναι η μητέρα του και η άλλη η θεία του. Αδελφή της μητέρας του. Η καταιγίδα, αφορά και στα δύο. Στην καταιγίδα που ξεσπάει στις ζωές τους, μια νύχτα με… καταιγίδα.
Ανάμεσα σε φουρτούνες και καταιγίδες στις ψυχές των πρωταγωνιστών σας, θα βιώσουμε και «έναν έρωτα δυνατό, παράφορο, αλλά συνάμα καταστροφικό, απαγορευμένο…». Η αγάπη λένε πως όλα τα νικάει. Δεν ισχύει το ίδιο στην αληθινή σας ιστορία;
Πιστεύω πως όταν υπάρχει αγάπη όλα αντιμετωπίζονται. Στην ιστορία μας όμως, τα πράγματα περιπλέκονται. Ο συγκεκριμένος έρωτας, για λόγους που θα ανακαλύψει στην πορεία ο αναγνώστης, δεν γίνεται αποδεκτός από την οικογένεια και τον περίγυρο.
«Και ποιος είναι ο ρόλος της Μοίρας;», αναρωτιέστε και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας πείτε πόσο ισχυρό κάνατε τον ρόλο του πεπρωμένου, γράφοντας αυτό το βιβλίο.
Πράγματι, η Μοίρα παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία μας. Την έχω, μάλιστα προσωποποιήσει σαν μια γυναίκα, η οποία περιφέρεται, παρακολουθώντας και βάζοντας το… χέρι της στις ζωές των ηρώων.
Ένας Γερμανός φιλόσοφος είχε πει: «Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν». Μήπως αυτή η ρήση θα επιβεβαιωθεί και με την ιστορία σας;
Συμφωνώ με τη ρήση. Ό,τι πράττουμε το βρίσκουμε μπροστά μας. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες. Είτε θετικές είναι αυτές, είτε αρνητικές.
Ναι, κατά κάποιον τρόπο, επιβεβαιώνεται η ρήση αυτή, στην ιστορία μας. Δεν πρόκειται, βέβαια, για ανοησίες στη συγκεκριμένη περίπτωση. Κάθε άλλο. Ο φόβος, η αγωνία και η ντροπή είναι αυτά που οδηγούν τους ήρωες σε λανθασμένες αποφάσεις και επιλογές.
Μήπως είναι καλύτερα, τελικά, να αποδεχόμαστε τη μοίρα μας; Η ερώτηση δεν αφορά τους ήρωές σας, αλλά εσάς.
Όχι, σε καμιά περίπτωση. Μόνοι μας τη φτιάχνουμε τη μοίρα μας. Με τις επιλογές μας. Δεν μπορώ, βέβαια, να παραβλέψω και το γεγονός, πως μερικές φορές, υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες.
Η αληθινή σας ιστορία ήρθε μετά το μυθιστόρημα «Το ημερολόγιο». Τώρα που κρατάτε στα χέρια σας και τα δυο αυτά βιβλία, σε ποιο είδος νοιώσατε πως μπορείτε να ελιχθείτε καλύτερα συγγραφικά;
Είναι δυο βιβλία εντελώς διαφορετικά. Η ‘’Καταιγίδα’’ είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα. Οι ήρωες ζουν στην εποχή μας, σκέπτονται και ενεργούν όπως εμείς. Εννοώ οι άνθρωποι του 21ου αιώνα. Το ‘’Ημερολόγιο’’ διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη, την περίοδο πριν και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Όπως καταλαβαίνετε, οι συνθήκες ζωής, τα ήθη και η καθημερινότητα είναι διαφορετικά.
Δεδομένου του ότι έχω γράψει ένα ακόμη μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται στη Μ. Ασία την ίδια περίοδο με το ‘’Ημερολόγιο’’, αλλά και μερικές νουβέλες με σύγχρονο περιεχόμενο, τα οποία βρίσκονται προς το παρόν στον υπολογιστή μου, πιστεύω πως υπάρχουν περιθώρια εξέλιξης και για τα δύο είδη. Άλλωστε, όσο εντρυφούμε στο οτιδήποτε, εξελισσόμαστε.
Οι φίλοι αναγνώστες σας τι λένε; Πόσο λαμβάνετε υπόψη σας την άποψή τους;
Δίνω μεγάλο βάρος στην άποψή τους. Για την ακρίβεια την επιζητώ. Μέσα από την εποικοδομητική, καλοπροαίρετη πάντα, κριτική, μαθαίνουμε. Γινόμαστε καλύτεροι. Φυσικά και λαμβάνω υπ’ όψιν μου κάθε σχόλιο, το επεξεργάζομαι και το αξιοποιώ. Το ‘’Ημερολόγιο’’, αγαπήθηκε πάρα πολύ και πιστεύω πως το ίδιο θα γίνει και με την “Καταιγίδα”. Ήδη, μέσα στη μια εβδομάδα που έχει μεσολαβήσει από την πρώτη παρουσίαση, οι περισσότεροι από όσους το πήραν στα χέρια τους, το διάβασαν μέσα σε 2- 3 μέρες, το ρούφηξαν, όπως μου είπαν χαρακτηριστικά και δηλώνουν ενθουσιασμένοι.
Ποια βιβλία σας γοητεύουν ως αναγνώστρια;
Τα ιστορικά και κοινωνικά μυθιστορήματα. Και κυρίως αυτά που αναφέρονται στη Μ. Ασία και στον Πόντο.
Επομένως τι να περιμένουμε στο μέλλον; Μυθοπλασία ή αληθινή ιστορία;
Αυτό που έχω ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό είναι μυθοπλασία, μαζί με κάποια πραγματικά γεγονότα. Αλλά και κάποιοι από τους ήρωες, βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Οι περίοικοι τον αποκαλούν ‘’δράκο’’ και την καλύβα ‘’δρακόσπιτο’’. Ποιος είναι ο άντρας που ζει απομονωμένος σε μια καλύβα στο δάσος της Πεντέλης; Τι κρύβει; Γιατί τιμωρεί τον εαυτό του;
Δυο αδελφές συναντιούνται μετά από χρόνια στο νησί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Μα, η χαρά για το ξανασμίξιμό τους, δεν αργεί να μετατραπεί σε εφιάλτη. Έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν την καταιγίδα, που έρχεται απρόσμενα στη ζωή τους;
Μια μεγάλη αγάπη, με φόντο ένα πανέμορφο νησί. Ένας έρωτας δυνατός, παράφορος, αλλά συνάμα και καταστροφικός, απαγορευμένος. Υπάρχει, άραγε, στ’ αλήθεια, αυτό το είδος του έρωτα; Αυτό το εξιδανικευμένο συναίσθημα, που υμνούν οι ποιητές, για το οποίο μπορεί κανείς να δώσει ακόμη και τη ζωή του; Ή, βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας; Και ποιος είναι ο ρόλος της Μοίρας;
Πάνω στη ζωή των ηρώων, η Μοίρα παίζει ένα σκληρό, απάνθρωπο παιχνίδι. Εγκλωβίζει τα ανυποψίαστα θύματά της και τα παρασύρει σ’ έναν θανάσιμο χορό. Η καταιγίδα που προκάλεσε, συντάραξε συθέμελα τη ζωή τους. Θα παλέψουν, θα κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από τον, τέλεια σχηματισμένο, ιστό. Κάποιοι, θα τα καταφέρουν, άλλοι όχι…
Μα, η Μοίρα δεν έχει πει την τελευταία της λέξη!
Βιογραφικό
Η Στέλλα Φραντζή γεννήθηκε στον Πειραιά και η καταγωγή της είναι από την Κωνσταντινούπολη. Είναι Πτυχιούχος Πιάνου και Θεωρητικών του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Υπηρέτησε στη Δημόσια, Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως καθηγήτρια Μουσικής. Από πολύ μικρή, έτρεφε μια ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία, καθώς όπως λέει μέσα από αυτά ανακάλυπτε τον κόσμο, τον εαυτό της και το νόημα της ζωής. Με την συγγραφή ασχολείται από το 2011. Το Μουσικοθεατρικό έργο ‘’Σμύρνη πατρίδα μου γλυκιά’’, που έγραψε και ανέβασε με τους μαθητές της, στο πλαίσιο της σχολικής χρονιάς, για την επέτειο των 90 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, ήταν η αφορμή για την έναρξη της συγγραφικής της πορείας. Από τότε έως και σήμερα, παρακολούθησε αρκετούς σεμιναριακούς κύκλους δημιουργικής γραφής, με γνωστούς και καταξιωμένους συγγραφείς, καθώς και ένα σεμινάριο συγγραφής σεναρίου, που οργάνωσε ο Δήμος Αθηναίων.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο ‘’Το Ημερολόγιο’’, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. Το δεύτερο με τίτλο ‘’Και ύστερα… ξέσπασε η καταιγίδα’’, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ. Συμμετείχε, με ένα θεατρικό μονόπρακτο, σε Ομαδική Ανθολογία, των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ, με τίτλο: ‘’Σπουδή σε θεατρικά κείμενα’’, όπως και σε μια ακόμη ομαδική Ανθολογία διηγημάτων, που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ. Έχει γράψει αρκετά διηγήματα και νουβέλες, μεταξύ των οποίων, ‘’Η γιαγιά Αγγελικώ’’, ‘’Ο ξένος’’ και ‘’Η Γένεση… αλλιώς’’, τα οποία βραβεύτηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Και ακόμη, το θεατρικό έργο ‘’Το Ημερολόγιο της Σμύρνης’’, που παίχτηκε στο Πέραμα τον Ιούνιο του 2018, σε σκηνοθεσία του Στέλιου Καλαθά, από τη θεατρική ομάδα ‘’ΠΕΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ’’, αλλά και σε πολλούς ακόμη Δήμους της Αττικής.
Είναι μέλος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά, της Μικτής τετράφωνης Χορωδίας του Δήμου Κορυδαλλού και της Θεατρικής ομάδας ‘’Εκτός Ύλης’’ της ΕΛΜΕ Ν. Σμύρνης-Καλλιθέας-Μοσχάτου. Παρακολουθεί μαθήματα Ιταλικών, Σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και προσωπικής ανάπτυξης και αυτοβελτίωσης. Ζει στο Μοσχάτο με τον σύζυγό της και τα δυο της παιδιά.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.