Συγγραφέας του βιβλίου «Ο φάρος του Κένεμπεκ» – Εκδόσεις BELL
Με μία ιστορία που βασίζεται στο ταξίδι της ψυχής μέσα στο χρόνο, μας υποδέχεται η Σόνια Σαουλίδου στο νέο της μυθιστόρημα, το οποίο βασίζεται στην ατμοσφαιρικότητα. Όπως λέει στο Vivlio-life «Η ψυχή στο βιβλίο αυτό, κουβαλάει μνήμες, αναζητάει τη λύτρωση, την εξιλέωση και σε κάποιες σημεία την εκδίκηση». Η συγγραφέας, που μας έχει συνηθίσει στις ιστορίες θρίλερ που κρατούν τον αναγνώστη καθηλωμένο, μας παίρνει μαζί της στο φάρο του Κένεμπεκ, που αν και μοιάζει σαν γέρος ερημίτης, αποτελεί το κομβικό σημείο της ιστορίας της. Ζούμε λεπτό προς λεπτό τη ζωή μιας οικογένειας, που πιστεύοντας ότι θα βρει τον ιδιωτικό της παράδεισο, μετακομίζει στη μέση του ποταμού. Τι θα συμβεί εκεί; «Δε θα συναντήσουν τον ιδιωτικό τους παράδεισο αλλά σίγουρα θα βρούνε το δρόμο προς αυτόν. Ο παράδεισος ποτέ δεν περιμένει. Πρέπει κανείς να τον αναζητήσει και να τον αξίζει». Η τελευταία πρόταση της Σόνιας μάλλον αποτελεί τροφή για σκέψη και προβληματισμό για όλους μας!
- «Ονειρικό τοπίο, ηρεμία, μαγευτική φύση και ΜΟΝΟ τριάντα κατοικίες, ΟΛΕΣ του 19ου αι., σαν να ζείτε στον ιδιωτικό σας παράδεισο! γράφει η αγγελία πώλησης σπιτιού στο νησί των Κύκνων. Ας ξεκινήσουμε τη συνομιλία μας με το εξής: Υπάρχει ένα τέτοιο ονειρεμένο σπίτι στον ποταμό Κένεμπεκ που έχετε δει από κοντά ή σας έχουν περιγράψει;
Όχι δεν υπάρχει ένα τέτοιο σπίτι γιατί το νησί είναι εγκαταλελειμμένο στην πραγματικότητα. Είναι λοιπόν ένα βήμα παραπέρα στη φαντασία και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα, δηλαδή τα σπίτια στο νησί θα κατοικηθούν –όπως ακριβώς και στην ιστορία- και θα επιστρέψει η ζωή. - Ο υπότιτλος «Εδώ βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο», είναι ίσως η πρώτη ανατριχίλα που περιμένει τον αναγνώστη. Στο χέρι σας είναι να μας ηρεμήσετε ή να μας τρομοκρατήσετε ακόμη περισσότερο αναλύοντας την πρόταση στα εισαγωγικά.
Θεωρώ ότι το βιβλίο βασίζεται στην ατμοσφαιρικότητα και σε καμία περίπτωση δεν το έγραψα για να τρομοκρατήσω ή να ταράξω τον αναγνώστη. Πρόκειται βεβαίως για θρίλερ και όχι για μία βρομερή πραγματικότητα όπως η κοινωνία που ζούμε και που επαναλαμβάνεται και γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο μέσα από την τηλεόραση και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με λίγα λόγια: αν κάποιος παρακολουθεί τις πραγματικές ειδήσεις της ζωής, μάλλον θα ηρεμήσει παρά θα τρομοκρατηθεί από το βιβλίο. - Η λεπτομέρεια της αγγελίας: «Το Πέρκινς αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο», φαντάζομαι πως είναι το κλειδί που θα μας βάλει σε αναγνωστικές περιπέτειες. Πόσο βαθιά και ανατριχιαστικά μας ταξιδεύετε στο χρόνο;
Πρόκειται για μία ιστορία που βασίζεται στο ταξίδι της ψυχής μέσα στο χρόνο. Η ψυχή στο βιβλίο αυτό, κουβαλάει μνήμες, αναζητάει τη λύτρωση, την εξιλέωση και σε κάποιες σημεία την εκδίκηση. - Ας έρθουμε και στον παλιό φάρο τον οποίο παρομοιάζετε με γέρο ερημίτη. Είναι τόσο έρημος όσο τον φανταζόμαστε;
Είναι σαν ένας γέρος ερημίτης του 21ου αιώνα. Στην ιστορία ωστόσο υπάρχει μέρος της πλοκής που εκτυλίσσεται στον 19ο αιώνα και σε αυτή την περίπτωση ο φάρος όχι μόνο δεν είναι ένας ερημίτης αλλά αποτελεί το κομβικό σημείο της ιστορίας, τη στιγμή που καθορίζει μία αλληλουχία σημαντικών γεγονότων - Υπάρχει μια οικογένεια που θα γοητευτεί από την αγγελία. Η Λίντια και ο Άαρον Γκέλερ θα μετακομίσουν εκεί στη μέση του ποταμού με τον γιο τους Ήθαν. Και, μάλλον δε θα συναντήσουν εκεί τον ιδιωτικό τους παράδεισο!
Δε θα συναντήσουν τον ιδιωτικό τους παράδεισο αλλά σίγουρα θα βρούνε το δρόμο προς αυτόν. Ο παράδεισος ποτέ δεν περιμένει. Πρέπει κανείς να τον αναζητήσει και να τον αξίζει. - «Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούριο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες … κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα…». Είναι λόγια της Λίντια. Τις τραγικές μνήμες της θα τις ανακαλύψουμε διαβάζοντας, αυτό που θα ήθελα να μας σχολιάσετε είναι το επίθετο γλυκιά που έχει προσθέσει στην ερωμένη του άντρα της!
Το επίθετο ‘γλυκιά’ αν το αναλύσω τότε θα αποκαλύψω στοιχεία του βιβλίου που δεν πρέπει να αποκαλυφθούν. Θα σας πω όμως ότι αυτό το επίθετο αλλάζει χρωματισμούς μέσα στην πλοκή και παίζει με το μυαλό του αναγνώστη. - Είναι αρκετοί οι διάλογοι των ηρώων σας που μας βάζουν σε σκέψεις. Όπως «Ο επόμενος κόσμος που θα μεταβεί η ψυχή σου, σου παρέχει μια άλλη γαλήνη…» ή «Η ζωή που ζεις αποτελεί έναν προθάλαμο της σοφίας». Σας αντιπροσωπεύουν ως άνθρωπο;
Όλα αυτά βασίζονται μόνο σε υποθέσεις. Δεν υπάρχουν αποδείξεις για το μετά. Οπότε δε θα έλεγα ότι με αντιπροσωπεύουν γιατί τότε θα σήμαινε ότι είμαι βεβαία. Σίγουρα όμως αποτελούν πραγματικές σκέψεις μου. - To μυστήριο που φθάνει τα όρια του θρίλερ και μάλιστα τα ξεπερνάει είναι βασικό συστατικό των μυθιστορημάτων σας. Ήθελα να ‘ξερα, γράφατε βράδυ όταν περιγράφατε όλα αυτά που συνέβαιναν εκεί στο πουθενά, παρέα με θνητούς, ψυχές που δραπετεύουν και πνεύματα ή προτιμούσατε το φως της ημέρας για να μη σκιάζεστε καθώς κοιτούσατε την οθόνη σας;
Καταρχάς σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Δεν έχω συγκεκριμένη ώρα. Όταν γράφω η ώρα είναι η ώρα του μυθιστορήματος. Αν γράφω μεσημεριανή ώρα μία σκηνή που εκτυλίσσεται νύχτα, για μένα είναι νύχτα. - Ζήσατε στο Κέιπ Κόραλ την παραθαλάσσια μικρή πόλη της Φλόριντα, όπου εργαστήκατε μάλιστα, ως μεσίτρια. Η ευγενική Τζέσικα Τζέιμς η μεσίτρια που γνωρίζουμε στην αρχή του βιβλίου έχει κάτι από σας και άραγε η απίστευτη ιστορία που μας αφηγείστε έχει μέσα της και πραγματικά περιστατικά;
Η Τζέσικα Τζέιμς δεν είναι ένας χαρακτήρας που αναπτύσσεται. Δεν υπάρχουν στοιχεία για εκείνη στην πλοκή. Σίγουρα όμως έχω στοιχεία από τους υπόλοιπες ηρωίδες και κυρίως από την Ντόροθι.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μία εβδομάδα στο νησί και δεν έχω παρατηρήσει την παραμικρή κίνηση πέρα απ’ αυτές των ζώων και των πτηνών που κουρνιάζουν στη μυστικιστική αγκαλιά της Φύσης. Ακούω τα πουλιά, αφουγκράζομαι τους υπόκωφους ήχους του δάσους, παρατηρώ την ορμή του ποταμού και τις εναλλαγές του καιρού, όμως από ανθρώπινη ζωή το νησί του Κένεμπεκ μοιάζει λειψό.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να κάνει κάποιος. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν μόνο τα λιγοστά σπίτια που στέκουν σαν κουφάρια. Ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Κι ένα νεκροταφείο, που σε βαθιές τρύπες μέσα στο νοτισμένο χώμα του είναι θαμμένοι όλοι οι πρώτοι κάτοικοι. Παλιοί κάτοικοι που άφησαν τα κόκαλά τους σ’ αυτό το νησί, μα -κάπου διάβασα- οι ψυχές τους δραπέτευσαν από τους τάφους και σκόρπισαν παντού σαν ομίχλη. Ένα σωρό υπερβολές για αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που τότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ’ τον ποταμό δημιουργώντας παράξενους αντικατοπτρισμούς στο νερό.
Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα…
Βιογραφικό
Η Σόνια Σαουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε
Επικοινωνίες καθώς και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Slippery Rock University στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά ως δημοσιογράφος. Επίσης ανέλαβε την παρουσίαση τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών παραγωγών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Το 2013 μετακόμισε στο Κέιπ Κόραλ της Φλόριντα, όπου η μόνη επαγγελματική επιλογή που είχε στη μικρή αυτή παραθαλάσσια πόλη ήταν να εργαστεί ως μεσίτρια. Εκεί ξεκίνησε στα μέσα του 2017 να γράφει το πρώτο της αστυνομικό θρίλερ, Το Ακρωτήρι των Κοραλλιών, το οποίο ολοκλήρωσε την ίδια χρονιά, με την επιστροφή της στην Ελλάδα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2019 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Το Αμάρτημα της Κυρίας Ρέμικ είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις BELL το 2021. O Φάρος του Κένεμπεκ, επίσης των εκδόσεων BELL είναι το τρίτο της αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ και κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη του 2022.
Πλέον ζει στη γενέτειρά της με το γιο της.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.