Συγγραφέας του βιβλίου «Από την Ιωνία στο Ιόνιο» – Εκδόσεις Γραφή
Άραγε ένα ταξίδι στο παρελθόν, όπως αυτό που επιχειρεί ο Τάσος Κονιδάρης ταξιδεύοντάς μας «Από την Ιωνία στο Ιόνιο» μπορεί να λειτουργήσει θετικά στο δύσκολο παρόν που βιώνουμε; Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας «Σε ένα παρόν που μας πληγώνει, δεν είναι πολλά τα καταφύγια που μπορούμε να στραφούμε, ακόμα αν προσπαθήσαμε πολύ για τα υποτιμήσουμε όλα όσα μας κρατούν όρθιους. Ένα από αυτά φυσικά και είναι, και πρέπει να είναι η ιστορία και το παρελθόν μας. Συλλογικό, εθνικό ή οικογενειακό όταν λειτουργεί ως οδηγός ζωής και γνώσης το παρελθόν πάντοτε δίνει απαντήσεις ή έστω μας κρατάει όρθιους με τα παραδείγματα». Στις σελίδες του βιβλίου του, πάντως, ακολουθούμε τα βήματα των παππούδων του και όσα κράτησε από εκείνους ακούγοντας τις διηγήσεις τους που έμοιαζαν με παραμύθι αλλά δεν ήταν! ΗΣμύρνη του 1922 πονάει ακόμη.
- To βιβλίο αυτό είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειάς σας να διασώσετε τις ιστορίες των πρωταγωνιστών σας, κρατώντας τις ζωντανές. Πόσο εύκολο ήταν το εγχείρημα και πώς βλέπετε το τελικό αποτέλεσμα τώρα που εκδόθηκε;
Κανένα εγχείρημα που κάνει μια βουτιά στο παρελθόν δεν είναι εύκολο. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να προσεγγίσουμε με σεβασμό την ιστορική μας μνήμη και τα συναισθήματα και τις ζωές των ανθρώπων που επιχειρούμε να περιγράψουμε. Προσωπικά το αποτέλεσμα μου άρεσε γιατί είδα μια προσπάθεια μου να ολοκληρώνεται, καταλαβαίνετε όμως ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. - Όταν ο αναγνώστης γνωρίζει εξαρχής πως πρόκειται να διαβάσει μια αληθινή ιστορία και πως οι ήρωες είναι στην πλειοψηφία τους πραγματικά πρόσωπα, σίγουρα δείχνει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Σε ποιο βαθμό η μυθοπλασία κρίθηκε απαραίτητη;
Πράγματι πρόκειται για αληθινή ιστορία, πραγματικά πρόσωπα που εδώ και αρκετά χρόνια έχουν φύγει από κοντά μας ως φυσικές παρουσίες, όχι όμως και η αύρα τους, που συνεχίζει να με ταξιδεύει και να με καθοδηγεί. Η μυθοπλασία είναι μικρό μέρος του συγκεκριμένου βιβλίου, και μόνο εκεί που δεν μπορούσα να βρω το πραγματικό γεγονός. Τα πρόσωπα, τα μέρη, τα ονόματα όμως στην πλειοψηφία τους είναι αληθινά. - Πώς όμως έφθασαν σ’ εσάς αυτές οι ιστορίες και πόση έρευνα χρειάστηκε να κάνετε ώστε να φθάσουν στα χέρια του αναγνώστη τεκμηριωμένες;
Έρευνα με την κλασσική έννοια του όρου δεν έκανα, έπρεπε όμως να ανασύρω από την μνήμη μου τις ιστορίες που άκουγα από μικρός μέχρι την στιγμή που έκλεισε ο βιολογικός κύκλος όσων πρωταγωνιστών είχα την τύχη να γνωρίσω. Η μορφοποίηση σε μια ολοκληρωμένη ιστορία ανθρώπων παράλληλα με την ιστορία της χωράς, αυτά δηλαδή που συνέβαιναν ως ιστορικό γίγνεσθαι απαίτησε προσήλωση στην χρονολογική ακρίβεια. - Κεντρικοί ήρωές σας ο Νικήτας και ο γιος του Κωνσταντής. Ζούσαν στα περίχωρα της Σμύρνης. Δώστε μας μια εικόνα της οικογένειας και του τρόπου ζωής της.
Στην Μικρά Ασία το οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο των Ελλήνων ήταν πολύ υψηλό όπως είναι γνωστό. Εκτός από την αστική και μεγαλοαστική τάξη που υπήρχε στην πόλη της Σμύρνης, οι μεγάλες μάζες της ενδοχώρας ήταν αγρότες. Άνθρωποι προκομμένοι που πλούτισαν από την δουλειά τους, διακρίνονταν για την βαθιά τους πίστη στις παραδόσεις, στους οικογενειακούς δεσμούς και στον Θεό. Η ζωή τους περιστρεφόταν γύρω από την γη και την καλλιέργεια της. Κατά την γνώμη μου υπήρξαν «πατριώτες» με την κλασσική έννοια της λέξης, χωρίς να έχουν ίχνος υποτίμησης προς άλλους λαούς και θρησκείες. - Ένα σημαντικό πρόσωπο στην πλοκή είναι η ψυχοκόρη της οικογένειας, η Παγώνα, που η μοίρα τα ‘φερε έτσι και την ερωτεύτηκε ο Κωνσταντής. Πόσο θα δοκιμαστεί αυτή η αγάπη από τα τραγικά γεγονότα;
Η δοκιμασία αυτής της αγάπης, είναι από τα βασικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο συγκεκριμένο βιβλίο. Η δοκιμασία όμως είναι πάντοτε βασικό χαρακτηριστικό οποιασδήποτε αγάπης. Μέσα από τις δοκιμασίες φαίνεται αν μια αγάπη είναι πραγματική ή όχι, ανεξάρτητα από το αν στο τέλος θα δικαιωθεί. Η αγάπη είναι ενέργεια, είναι δρόμος, είναι πορεία ζωής και αυτό δεν αλλάζει αν δύο άνθρωποι είναι γραφτό να μείνουν μαζί ή όχι. - Η Σμύρνη του 1922 πονάει ακόμη. Και θα πονάει πάντα τους απογόνους των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από τη γη τους. Ποιο είναι το δικό σας κοντινό πρόσωπο το οποίο πρωταγωνιστεί ταξιδεύοντας «Από την Ιωνία στο Ιόνιο»;
Η Σμύρνη, το 1922, η προσφυγιά, το τέλος της Ελληνικής Ιωνίας παραμένει για τους απογόνους αυτών των ανθρώπων, όπως άλλωστε είμαι και εγώ, μια ανοιχτή πληγή. Τα μεγάλα «γιατί» και τα «αναθέματα» των προγόνων μας παραμένουν ζωντανά και δεν χρειάζεται να κλείσουν και ποτέ, πρέπει πάντοτε να ανατρέχουμε πίσω, να μελετάμε και να διδασκόμαστε. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί η βασική πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Μαρία, υπήρξε η γιαγιά μου, η οποία έφυγε από κοντά μας όταν ήμουν 27 χρονών, είχα λοιπόν την ευκαιρία να μάθω πολλά από εκείνη σε διαφορετικές ηλικίες ανάλογα με το τι συζητούσαμε κάθε φορά. - «Σαν παραμύθι», ακούγατε την ιστορία των παππούδων σας όταν ήσασταν μικρός. Υπάρχουν κάποιες λέξεις στα λόγια εκείνων που την αφηγούνταν που τις θυμάστε μέχρι και σήμερα;
«Μα να σκοτώνουν ανθρώπους για τα χώματα»; Αυτή ήταν μια έκφραση που άκουγα από την γιαγιά μου από πολύ μικρός, αλήθεια, πόσο αλήθεια κρύβει μια τόσο απλοϊκή κατά τα άλλα έκφραση. Πόσο αξίζει μια ανθρώπινη ζωή; Ακόμα και στις μέρες μας… το δεύτερο που θυμάμαι και η αλήθεια είναι ότι μου πήρε και καιρό να το καταλάβω ήταν μια συμβουλή… να στρέφω το κεφάλι μου προς τα εκεί που βγαίνει ο ήλιος. Ίσως είναι η σημαντικότερη συμβουλή που έχω ακούσει στην ζωή μου, όταν καταλάβεις το νόημα της. - Και το συναίσθημα; Τα μάτια τους; Η κίνηση του σώματος καθώς περιέγραφαν την
αγριότητα που βίωσαν; Η λύπη; Η οργή; Η ελπίδα, τελικά; Πώς διαχειριστήκατε όλα
αυτά που κρύβουν οι παραπάνω λέξεις καθώς γράφατε;
Αυτό που θυμάμαι έντονα από τις αφηγήσεις είναι ότι αυτές τελείωναν με έναν βαθύ αναστεναγμό και ένα βλέμμα που για λίγα δευτερόλεπτα χανόταν, έπεφτε χαμηλά, αλλά μόνο για λίγο. Πόσα αλήθεια κρύβει ένας αναστεναγμός. Όχι δεν είναι εύκολο να περιγράψεις όλα όσα φέρει, θα έλεγα ότι είναι αδύνατο, προσπάθεια κάνεις και πάλι απέχεις πολύ. Από την άλλη όταν άκουγα να μου αφηγούνται ιστορίες από την κατοχή, την αντίσταση, τους αγώνες για ελευθερία το βλέμμα γινόταν λαμπερό, φωτοβόλο, καθηλωτικό. - Νέα ζωή νέα πατρίδα. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να αποδεχτούν πως όλα πρέπει να ξεκινήσουν από το μηδέν. Στην αφήγησή τους ακούσατε ποτέ να λένε πως στην Ελλάδα ήταν καλύτερη η ζωή τους;
Στην κυρίως Ελλάδα η ζωή τους δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη από αυτήν που άφησαν πίσω. Ένας διαρκής αγώνας ήταν για επιβίωση όπως άλλωστε όλων των ανθρώπων εκείνη την εποχή. Όσο για τον χρόνο, ήταν μια πολυτέλεια που δεν τους δόθηκε, έπρεπε άμεσα να αντιμετωπίσουν την νέα τους πραγματικότητα αν ήθελαν να ζήσουν. - Σ’ ένα παρόν που μας πληγώνει καθημερινά, το ταξίδι στο παρελθόν και την ιστορία μας, μέσα από τέτοιες αληθινές ιστορίες, λέτε μπορεί να λειτουργήσει ως βάλσαμο στην ψυχή;
Σε ένα παρόν που μας πληγώνει, δεν είναι πολλά τα καταφύγια που μπορούμε να στραφούμε, ακόμα αν προσπαθήσαμε πολύ για τα υποτιμήσουμε όλα όσα μας κρατούν όρθιους. Ένα από αυτά φυσικά και είναι, και πρέπει να είναι η ιστορία και το παρελθόν μας. Συλλογικό, εθνικό ή οικογενειακό όταν λειτουργεί ως οδηγός ζωής και γνώσης το παρελθόν πάντοτε δίνει απαντήσεις ή έστω μας κρατάει όρθιους με τα παραδείγματα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στα περίχωρα της Σμύρνης ζει ο Νικήτας με τον γιο του, τον Κωνσταντή και την ψυχοκόρη τους, την Παγώνα. Όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από την καλλιέργεια καπνών, οικογενειακή παράδοση χρόνων. Όταν συνειδητοποιεί τον κρυφό έρωτα των δύο παιδιών, αποφασίζει να επέμβει και να παντρέψει τον γιο του με τη Μηλιά, κόρη εμπόρου από το Αϊδίνι, δίχως όμως να καταφέρει πραγματικά να σβήσει το πάθος μεταξύ τους. Ωστόσο, τα τραγικά γεγονότα της Σμύρνης και οι ανταλλαγές πληθυσμών θα ορίσουν για άλλη μια φορά τις ζωές και το πεπρωμένο των ηρώων.
Την ίδια περίοδο, ο Σπύρος ξεκινά από τη Λευκάδα τη δική του διαδρομή. Μια διαδρομή γεμάτη δύσβατα μονοπάτια που καλείται να περπατήσει μόνος, μέχρι να συναντήσει την ιστορία του…
Είναι η θέληση για ζωή ή μήπως ο θάνατος που φτιάχνει μονοπάτια και φέρνει τη λύτρωση στις καρδιές; Πόσο σκοτάδι μπορεί να αντέξει κανείς; Και η αγάπη; Πόσα μπορεί να υπομείνει η αγάπη για να στεφθεί νικήτρια στο τέλος;
Ένα οδοιπορικό από την Ιωνία στο Ιόνιο, από τη χιλιοτραγουδισμένη Σμύρνη στις γειτονιές της Κοκκινιάς του Πειραιά και τα ακρογιάλια της Λευκάδας, σε ένα ταξίδι στο Φως, εκεί όπου η ζωή κρατά τα ηνία και γράφει την Ιστορία αφηγούμενη το δικό της παραμύθι.
Βιογραφικό
Ο Τάσος Κονιδάρης γεννήθηκε στη Νίκαια το 1980. Έχει σπουδάσει χρηματοοικονομικά και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Ναυτιλία στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έχει εργαστεί ως σύμβουλος λιμένων και λιμενικής πολιτικής στο Υπουργείο Ναυτιλίας, ως επιστημονικός συνεργάτης στην Ένωση Λιμένων Ελλάδας και ως σύμβουλος διοίκησης σε λιμενικούς οργανισμούς της χώρας. Τα τελευταία χρόνια ζει στη Σαντορίνη με τη σύζυγο και την κόρη του. Κατάγεται από την Ιωνία και το Ιόνιο και αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.