Ένα βιβλίο με δεκαπέντε διηγήματα που ισορροπούν μεταξύ ονείρου και φαντασιακού, αρχέγονων ενστίκτων και θρησκείας.
Ο θάνατος εναλλάσσεται με τη ζωή, το καλό με το κακό, οι λέξεις με τους στίχους, οι μωρές παρθένες εναλλάσσονται με τις μωρές πουτάνες, η παύση δίνει πάντα χώρο στο αέναο, η πραγματικότητα γίνεται τέχνη, η επανάσταση είναι σαν την προσευχή, μπορείς να την κάνεις παντού, εμείς που είμαστε οι άλλοι, ο ρεαλισμός μετατρέπεται σε ποίηση, η πίστη αντί να σώζει… τυφλώνει, το σεξ μπλέκεται με την πίστη, κοσμοκαλόγεροι του έρωτα…
Εξερευνά το βιβλίο αυτό τις ιδέες της μοναξιάς, της ζωής, της ανθρωπιάς.
Ένα έργο πέρα από το χρόνο και τον τόπο.


Ένα βιβλίο για ένα σ΄ αγαπώ χωρίς ανθρώπους, για ένα ριζίτικο δίχως λύρα, για μια πεταλούδα που τραγουδούσε, για τις ιδέες που τις σκοτώνουν, για το πώς να βρούμε την απλότητα στα τραγούδια και τη ζωή, για το βρώμικο ρόλο των Μ.Μ.Ε., για την σημερινή αόρατη κατοχή, για τον φόβο, για το κλάμα και το γέλιο, για τα πρωτόγονα ένστικτα, για την Ελλάδα που φέρει ο συγγραφέας εντός του και ωριμάζοντας την ανακαλύπτει και μας την αποκαλύπτει.


Ένας ύμνος στον αέναο κύκλο της σπαρακτικής ανθρώπινης περιπέτειας.
Σκόρπιες ιδέες και σκέψεις του συγγραφέα που μας έκαναν εντύπωση:
Ας ανοίξει το μυαλό μας, να βλέπουμε τον τοίχο από ψέματα που πάμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας για να σωθούμε.
Αυτήν την κληρονομούμενη δημοκρατία που μας έλαχε να ζούμε.
Εμείς είμαστε οι άλλοι.
Νυν υπέρ πάντων ο εαυτός!
Από πότε το ψέμα και η απάτη γράφουν ιστορία; Ανέκαθεν.
Οι άνθρωποι πρωί, μεσημέρι, βράδυ τηλεόραση, θα σβήσει ο εγκέφαλος.
Πόσες στιγμές χωράνε σ΄ ένα όνειρο;
Κλάψε. Γέλα. Μη φοβάσαι. Κλάψε τα χαμένα όνειρα, τα χρόνια τα χαμένα.
Στον 21ο αιώνα δε σκοτώνουν τον φορέα της ιδέας, τον άνθρωπο. Σκοτώνουν την ίδια την ιδέα.
Χωρίς διάθεση, όρεξη και όραμα, πώς να γεννηθούν ιδέες;
Ο Ζωγράφος μπογιατίζει τα δάκρυα μην τα πάρει η βροχή.
Ποιο χρώμα γέννησε τα πορτοκάλια;
Πάντα, στους ξεπουλημένους αιώνες που πέρασε αυτός ο τόπος, ο προδότης χρειάζεται ήρωες να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Σε τι να πιστέψω; Όλα με ξεπουλάνε.
Παρακολουθούμε τις ειδήσεις και τον καιρό. Τον κακό μας …
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί δεν υπάρχει δημοκρατία στη φύση;
Θέλω να πετάξω σαν τον Ίκαρο.
Τι θα ήταν το καλό χωρίς το κακό; Μια ξεχασμένη ανάμνηση. Μια αμελητέα ευκαιρία.
Γιατί οι ιστορίες πρέπει να είναι άρρωστες για να είναι καλές;
Ο πόνος σε κάνει πέτρα.
Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν τα βάσανα.
Ο αέρας δίνει πνοή στους ανεμόμυλους.
Η φωνή είναι πέταγμα. Κάθε φορά που τραγουδάω πιάνω σύννεφα.
Κάθε στίχος δυναμιτίζει τον ύπνο του δικαίου, μπας και γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Απλά θα πάω μια βόλτα στο αεροδρόμιο να δω τη ζωή να απογειώνεται.
Πώς γίνεται να είσαι μόνος μέσα σε τόσο κόσμο. Φίλοι, παρέες, συμμαθητές, δάσκαλοι, όλοι.
Μεγαλώνει ο άνθρωπος χωρίς δάκρυα;
Οι θάλασσες; Είναι οι οργασμοί των Θεών. Τότε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος.
Δεν είναι κρίμα να κυβερνιέται η Ελλάδα από ξενέρωτους, αγάμητους και ανοργασμικούς ανθρώπους; Ύβρις. Βλασφημία.
Με βαραίνει το ταξίδι και δε μ΄ αλαφρώνει το λιμάνι.
Η ζωή τι θέλει; Μιαν αγάπη, μια κατσαρόλα, φωτιά και κρασί.
Όταν σταματήσουν οι αναγνώστες να μυρίζουν τις σελίδες των βιβλίων τότε τα τραγούδια θα βάλουν τα κλάματα.
Η κόλαση δεν έχει ανεμιστήρες και κλιματιστικά. Ζεις μέσα της, την περιέχεις. Ίσως γι΄ αυτό μισείς τα καλοκαίρια.
Τα μεγάλα ηλιοβασιλέματα θέλουν κι επιδέξια μάτια.
Άσε με να κρατήσω μια φλούδα φεγγάρι.
Φαντάσου μια καλημέρα χωρίς καινούργια μέρα.
Όταν σε γελάει το κορίτσι που λέει πως πεθαίνει για σένα, σε ποια ανάσταση να πιστέψεις;

Λόγος λιτός και δωρικός.
Ιστορίες αιχμηρές, αφήγηση στα άκρα με ένταση.
Σε τεντωμένες στο σκοινί όλες οι αισθήσεις από την αρχή ως το τέλος.
Ένα έργο τέχνης που μας καθήλωσε και μας γοήτευσε.
Τα βιβλία που έχουν φλέβες χτυπάνε στον ρυθμό της καρδιάς αυτού του κόσμου. Ακόμα δε χάθηκαν όλα.
Πρόκειται για Αριστούργημα.
Διαβάστε το.


Ο Χρίστος Θεσσαλονικεύς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική, θέατρο στο Κ.Θ.Β.Ε. και θεατρική γραφή στην Ε.Ε.Θ.Σ. Εργάστηκε ως μουσικός και ηθοποιός. Έχει γράψει θεατρικά έργα και ένα λιμπρέτο για μια σύγχρονη όπερα. Ακόμα στίχους, διηγήματα και μυθιστορήματα. Σκηνοθέτησε κλασικά και δικά του έργα, καθώς και μιούζικαλ. Βραβεύτηκε από το ΥΠ.ΠΟ. για το θεατρικό «Μέχρι πριν μια μέρα», από τον ΠΑΡΝΑΣΣΟ για το θεατρικό «Ένα ζεϊμπέκικο η ζωή» και από το διαδικτυακό περιοδικό ΛΟΓΩ-ΤΕΧΝΗΣ για το διήγημα «Αυτοί ξέρουν τι πρέπει να κάνουν». Κυκλοφορούν τα θεατρικά «EGRI BIKAVER» και «Μέχρι πριν μια μέρα» και το μυθιστόρημα «MUTATIS MUTANDIS». Συμμετέχει στη συλλογική έκδοση διηγημάτων «11 λέξεις» και «THE RED THREAD-Contemporary Tales from Athens to Essex» που εκδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το θεατρικό «Οι γυναίκες της Κυριακής» φιλοξενείται στη διαδικτυακή πλατφόρμα playGRound.gr. Είναι τακτικό μέλος του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. και μέλος του The Greek Play Project.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave