Πόσες φορές έχουμε την τύχη να νιώσουμε τον απόλυτο έρωτα, αυτόν που όταν έρχεται μας κόβονται τα γόνατα; Ερωτευόμαστε, παθιαζόμαστε και κάθε φορά λέμε πως αυτή είναι η μια και μοναδική, αυτή είναι η φορά που περιμέναμε…
Όλοι οι άνθρωποι δεν ερωτευόμαστε το ίδιο. Άλλοι ερωτεύονται διαρκώς και άλλοι όχι, άλλοι εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους και άλλοι φοβούνται. Τον έρωτα δεν μπορείς να τον ελέγξεις, ούτε να τον σχεδιάσεις. Πώς λοιπόν μπορεί να υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων που μπορούμε να ερωτευτούμε στη διάρκεια της ζωής μας; Θα ήταν άδικο να πιστεύουμε πως οι αγάπες τελειώνουν στις 3 ή τις 5 φορές, άλλωστε τι είναι η ζωή χωρίς έρωτα;


Λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα μείνουν κοντά σου ουσιαστικά..
Που θα σε αντέξουν. Θα σε νοιαστούν.
Θα σε αγαπήσουν πραγματικά….
Ο χρόνος δικάζει. Άλλοτε γράφει κι άλλοτε διαγράφει…
Και το συμπέρασμα;
Είναι ακόμα εδώ.. Εδώ, για να μη σου λείψει τίποτα..
Σε αγάπησαν γι’ αυτό που είσαι..
…..και είναι συνοδοιπόροι στο ταξίδι σου..
«Δεν με πονάει πια η απουσία σου. Δεν με πονάει η θύμησή σου. Όταν περάσεις απ’ το νου μου, χαμογελάω κι αναπολώ χωρίς να δακρύζω. Ξέρεις όμως κάτι; Ακόμη κι αν όλα είναι εντάξει, ακόμη κι αν η ιστορία μας ανήκει επίσημα κι ανεπίσημα πια στο παρελθόν, είναι μια σκέψη που με μελαγχολεί. Ότι ποτέ κανείς δεν θα γίνει εσύ…»
«Μ’ όλα τα λάθη και τα στραβά σου, μ’ όλα τα ελαττώματα και τα παράξενά σου, κανένα “σ’ αγαπώ” δεν θα έχει πια την ίδια γεύση και κανένα “σε θέλω” το ίδιο άρωμα. Κανένα “μου λείπεις” δεν θα έχει το ίδιο χρώμα και κανένα άγγιγμα την ίδια αίσθηση».


«Κάθισα σήμερα να γράψω ένα γράμμα.
Όμως όλες μου οι λέξεις
έγραφαν: «ήλιος». Μήπως θα πρέπει
ν’ αλλάξω γραφή;» Ν.Βρεττάκος
Το επιστολογράφημα είναι ένα σύντομο κείμενο , που γράφεται από τον αποστολέα για να σταλεί σε κάποιον παραλήπτη. Η επιστολογραφία αποτελεί λογοτεχνικό είδος. Πρόκειται για ένα τρόπο επαφής καταπληκτικό , ένας τρόπος έκφρασης , για πληροφόρηση συμβάντων και καταστάσεων , για μετάδοση σκέψεων και συναισθημάτων, για έκφραση απόψεων , για ανακοίνωση προθέσεων.
Από αρχαιοτάτων χρόνων ,περίφημες θεωρούνται οι επιστολές του Δημοσθένη , του Λυσία, του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Κικέρωνα, του Οράτιου, του Αποστόλου Παύλου.


Κλασσικά παραδείγματα επιστολικού ή επιστολογραφικού μυθιστορήματος, για την παγκόσμια λογοτεχνία του 18ου και 19ου αιώνα, αποτελούν οι «Επιστολές προς ένα νεαρό ποιητή» ,του Ρίλκε, «Οι επικίνδυνες σχέσεις» του Πιερ Σ.ντε Λακλό ,η περίφημη «Κλαρίσα» του Σάμιουελ Ρίτσαρντσον ,το «Ζιλί ή η νέα Ελοΐζ» του Ζακ-Ζακ Ρουσό κ.α..
Μπορεί σήμερα η γραπτή επιστολή να αποτελεί είδος προς εξαφάνιση και να έχει αντικατασταθεί από e-mails,sms,skype, που έχουν το πλεονέκτημα της αμεσότητας. Οδηγούν όμως στην αποξένωση των ανθρώπων από το γραπτό λόγο. Ο ρομαντισμός χάνεται πίσω από τις οθόνες και τα πληκτρολόγια , μέσα στις διαδικτυακές συνομιλίες , όπου η γνωριμία μένει μόνο στα εμφανισιακά προσόντα και δεν προχωράει στον εσωτερικό κόσμο , στην ουσία δηλαδή της σχέσης. Έτσι όλα είναι επιφανειακά , ενώ εξαφανίζεται ο ρομαντισμός και η μαγεία του έρωτα.
Ένα τέτοιο επιστολογράφημα αποτελούν πενήντα έξι επιστολές των γονιών της συγγραφέως, του Λόη Γενητσαρέλη και της Ιωάννας Σούλη. Μία ερωτική αλληλογραφία , που ξεκίνησε στο Μέτωπο της Αλβανίας, μέσα στη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συνεχίστηκε στα τέσσερα και πλέον χρόνια της προσφυγιάς. Γράμματα ρομαντικά , γεμάτα αγάπη και πόθο, αγωνίες και εμπόδια, προσδοκίες και υποσχέσεις ζωής .Γράμματα που γέννησαν έναν μεγάλο έρωτα μέσα στις φλόγες του πολέμου…
Πενήντα έξι επιστολές που άνοιξαν έναν πύρινο διάλογο ανάμεσα στην Ιωάννα και το Λόη. Σε όλα τα γράμματα ομολογούν τον έρωτα , που γεννήθηκε μέσα στις φλόγες του πολέμου και τον άσβεστο πόθο, που καίει την ύπαρξή τους. Τα γράμματα τους έδωσαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις για τη ζωή και τις αξίες που πρέσβευαν και να δώσουν υπόσχεση για κοινή πορεία. Έγιναν η γέφυρα που ένωσε τόπους ,κόσμους και ξεπέρασε το χρόνο ,τις αμφιβολίες, τον πόνο του χωρισμού , τον πόλεμο ,τον ίδιο τον θάνατο. Μια γέφυρα μεταξύ Μετώπου ,Κομοτηνής, Χαλκίδας και Θεσσαλονίκης , ώσπου να τελειώσει ο πόλεμος και να σμίξουν στα πάτρια εδάφη.


Πληθώρα συναισθημάτων μεταφέρονται στο χαρτί με τρόπο ιδιαίτερα συγκινητικό, όπως η αγωνιώδης αναμονή για τον τερματισμό του πολέμου , ο πόνος, η αμφιβολία για τις σκέψεις του άλλου, η μοναξιά ,αλλά και η αγάπη, η ελπίδα, η αναπόληση ευτυχισμένων στιγμών, η αναγνώριση της μοναδικότητας του άλλου. Το πιο δυνατό συναίσθημα , που αποπνέει κάθε γράμμα , είναι η αγάπη. Αγάπη που ξεπέρασε την απόσταση, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια .Αγάπη, που κράτησε τον χρόνο. Αληθινή αγάπη, που πάλεψε και νίκησε. Όπως θεριεύει η φωτιά , άμα της ρίξεις λάδι, έτσι θέριεψε και ο έρωτάς τους , μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια του πολέμου. Δεν λογάριαζαν τίποτε άλλο παρά μόνο το πότε θα ανταμώσουν. Να σμίξουν τα κορμιά τους, να ενώσουν τις ανάσες τους και να ξεκινήσουν μαζί το ταξίδι της ζωής.
«Λαχταρώ να σ ΄αγκαλιάσω…φτάνει πια τόσος χωρισμός…» λέει ο Λόης και στις 21-8-44 δηλώνει την αισιοδοξία του: «Ο πόλεμος θα τελειώσει πριν ο χειμώνας μας φτάσει. Τα τέσσερα χρόνια που περάσαμε με αγωνίες και στερήσεις θα τα διαδεχτούν χρόνια ευτυχισμένα… χρόνια αναγεννήσεως…»
Και πράγματι, το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα. Με το τέλος του πολέμου, επέστρεψαν στην πατρίδα τους, την Κομοτηνή, και έφτιαξαν μια ευτυχισμένη οικογένεια, με δύο παιδιά, τον Γιαννάκη και την Μαρία, όπως ακριβώς την ονειρεύτηκαν!!
Ένα επιστολογράφημα απέριττο, γλυκύτατο ,συγκινητικό και ουσιαστικό.
Διαβάστε το.


Η Μαρία Γενητσαρέλη Γκίκα γεννήθηκε στην Κομοτηνή, ζει, όμως, στην Αθήνα, από τα δεκαπέντε της χρόνια. Είναι παντρεμένη με τον Γεώργιο Γκίκα και έχει μία κόρη, την Μυρτώ. Σπούδασε Παιδαγωγικά, Πολιτικές Επιστήμες και υποστήριξε το Διδακτορικό της, στην Περιφερειακή Οικονομία, στο Montpellier της Γαλλίας. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών, ως Σχολική Σύμβουλος στον Πειραιά, ως Οικονομολόγος στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ως Διπλωματική Σύμβουλος στην ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι και ως Συντονίστρια των Ελληνικών Σχολείων στην Πρεσβεία των Βρυξελλών. Το βιβλίο της «ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», είναι το δεύτερο που κυκλοφορεί , μετά από την έκδοση του πρώτου βιβλίου της, με τίτλο «ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ».

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave