Η πορεία του καθενός μας κάποτε, μας οδηγεί στο πεπρωμένο μας, είτε αυτό το αντιληφθούμε νωρίς είτε λίγο πιο αργά. Όλα γύρω μας, όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή, θα μας δείξουν πως ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτό για το οποίο έχουμε μοχθήσει, χωρίς πολλές φορές να το γνωρίζουμε. Αν κοιτάξουμε όμως λίγο πιο προσεχτικά στο παρελθόν μας, θα δούμε πως με διάφορους τρόπους είχαμε μικρά δείγματα της μελλοντικής πορείας μας.
Κρατώντας πια ήδη το πρώτο της μυθιστόρημα στα χέρια, η κυρία Στρατικοπούλου ένιωσε πως ήξερε για ποιο λόγο έπρεπε να ολοκληρώσει τη συγγραφή του, για να το αφιερώσει στον αγαπημένο της πατέρα, που έφυγε νωρίς και ξαφνικά από τη ζωή. Και κοιτώντας πια πίσω στο παρελθόν της, μετράει κι εκείνη τις στιγμές που την οδήγησαν εδώ, μαζί με την ηρωίδα της που έζησε σε λάθος τόπο, σε μια άλλη εποχή. Το πώς και το γιατί γίνονται κάποια πράγματα, είναι αδύνατον να μπορέσουμε να τα εξηγήσουμε. Ας αφήσουμε λοιπόν το παρελθόν να μας διδάσκει μέσα από τις πράξεις, τα λάθη, τις επιλογές μας και ας πορευτούμε σε ένα άγνωστο αύριο, ζώντας όμως το παρόν με ένταση!
– Κοιτάζοντας πίσω κι εσείς το δικό σας παρελθόν τώρα πια, αισθάνεστε σαν να οδηγηθήκατε από αόρατα νήματα ώστε να φτάσετε στο σημείο που είστε και πως εκπληρώσατε κατά κάποιον τρόπο το σκοπό για τον οποίο έγιναν κάποια πράγματα στη ζωή σας;
Η συγγραφή καθώς φαίνεται ήταν απωθημένο μου απλά δεν τολμούσα να εκτεθώ δημόσια με φόβο ότι το βιβλίο μου δεν θα έβρισκε την απήχηση που θα ήθελα εγώ. Στην Αγγλία όπου σπούδασα διδάχτηκα τα βασικά για το πώς μπορείς να αποτυπώσεις σωστά και οργανωμένα τις σκέψεις σου σε μια λευκή κόλλα χαρτί. Θυμάμαι ότι πάντα κράταγα στη ζωή μου ημερολόγια ή σημειωματάρια που μετά τα ξαναδιάβαζα και παρατηρούσα τις διάφορες διακυμάνσεις που πέρναγε ο χαρακτήρας μου. Κρατώντας πλέον το πρώτο μου βιβλίο στα χέρια μπορώ να πω ότι όταν κάτι το θέλεις πολύ, καλό είναι να μην διστάζεις και να τολμάς…
– Η μοίρα των ανθρώπων πολλές φορές παίζει πολύ άσχημα παιχνίδια. Χρειάζεται να χάσει κανείς κάτι πολύτιμο και μέσα από πολύ πόνο και θυσίες να πάρει στο τέλος αυτό που του αναλογεί, ένα κομμάτι ευτυχίας. Εσείς τι νιώσατε ότι χάσατε και τι κερδίσατε τελικά πραγματοποιώντας αυτό σας το όνειρο, αυτό το ταξίδι;
Το έναυσμα για να δοθεί το βιβλίο μου σε εκδότη ήταν ο θάνατος του πατέρα μου. Ήθελα να ήταν το ύστατο χαίρε στον άνθρωπο που αγάπησα πάρα πολύ… Η απώλεια ενός αγαπημένου σου προσώπου είναι δύσκολο να ξεπεραστεί και φοβάμαι ότι ίσως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Θα είναι σαν μια πληγή που αιμορραγεί μόνο που μετά από καιρό θα συμβαίνει όταν κάτι την ερεθίζει και την ξαναματώνει. Το ταξίδι του βιβλίου μου απάλυνε τον πόνο σίγουρα αλλά έκλεισε και έναν κύκλο ζωής.
– Αναπόφευκτα ένας συγγραφέας δίνει μέσα από την πορεία της δουλειάς του, δείγματα της δικής του προσωπικότητας, της δικής του πορείας. Θεωρείτε πως η ηρωίδα σας έχει δικά σας χαρακτηριστικά, περάσατε βιώματά σας στο χαρακτήρα που στήσατε, εικόνες της δικής σας ζωής;
Λοιπόν, νομίζω ότι η Μαίρη δεν έχει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου πέρα από το γεγονός ότι αγάπησε παράφορα τον άντρα που της έκανε την καρδιά της να χτυπάει διαφορετικά. Το ίδιο και εγώ…τον άντρα μου που είμαστε μαζί 23 ολόκληρα χρόνια. Η Μαίρη επίσης είναι μια γυναίκα που βάζει πολύ ψηλά την οικογένεια και τα παιδιά πράγμα που το διατυμπάνιζε διακαώς η μητέρα μου καθ’ όλη τη διάρκεια των εφηβικών μου χρόνων και μετέπειτα. Οπότε… ναι η ηρωίδα μου έχει δικά μου βιώματα που ευελπιστώ να γίνουν και βιώματα άλλων.
– Η συνέχεια ποια πιστεύετε ότι θα είναι και ποια θέλετε να είναι; Θα συνεχίσετε την συγγραφή επαγγελματικά ή απλά νιώσατε πως έπρεπε να γράψετε ένα βιβλίο και εκπληρώσατε την επιθυμία σας;
Το δεύτερο βιβλίο ήδη είναι στο τελείωμά του και συζητάμε με τον εκδοτικό μου οίκο Διώνη γύρω στα Χριστούγεννα να είναι άλλο ένα βιβλίο της Στρατικοπούλου Βασιλικής στα βιβλιοπωλεία. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να γράφω, αλλά επαγγελματικά σίγουρα δεν θα το δω, διότι η συγγραφή είναι αγάπη…Φυσικά τυχερός ο άνθρωπος που θα καταφέρει να κάνει την αγάπη του επάγγελμα. Εγώ νομίζω δεν θα είμαι από αυτούς…
Ιουλία Ιωάννου
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΩΝΗ
Η Μαίρη γεννημένη σε λάθος τόπο μιας άλλης εποχής, αναζητεί απαντήσεις σε ερωτήματα που τη βασανίζουν εδώ και χρόνια. Φεύγει από το νησί της, την Ζάκυνθο όταν ο θεός του έρωτα της χτύπησε την πόρτα. Πίσω της όμως αφήνει αγαπημένα πρόσωπα που δεν βγαίνουν ποτέ από την καρδιά και το μυαλό της. Εξέχουσα θέση κατέχει η μικρότερη αδερφή της, η Χρυσάνθη, της οποίας η μοίρα της επιφύλαξε το χειρότερο δώρο… Αυτή ήταν η αρχή για την αναζήτηση απαντήσεων που της ταλάνιζαν το παρελθόν και της στοίχειωναν το μέλλον. Όλες αυτές βρίσκονται καλά κρυμμένες σε ένα κιτρινισμένο τετράδιο που κράταγε η μάνα της όλα αυτά τα χρόνια. Πολλοί θα το ονόμαζαν ημερολόγιο, αυτή απλά το αποκαλεί «το κλειδί του παραδείσου ΤΗΣ».
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Βασιλική Στρατικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κυπαρισσία. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών. Ζει και εργάζεται στα Φιλιατρά. Είναι καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας και έχει δικό της φροντιστήριο ξένων γλωσσών εδώ και 17 χρόνια. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Cambridge με ειδικότητα στην δυσλεξία. Αυτό είναι το πρώτο της εγχείρημα στη συγγραφή μυθιστορήματος.
