“Η Κόκκινη Μαρία” είναι ένα μυθιστόρημα πολύ διαφορετικό από ό,τι έχετε διαβάσει έως τώρα. Αναφέρεται στον παιδικό έρωτα που αναπτύσσεται κεραυνοβόλα μεταξύ ενός, ορφανού από μάνα, αγοριού που ζει με τον πατέρα του και ενός κοριτσιού που ζει στο δρόμο. Το αγόρι νιώθει την ανάγκη να προστατεύσει το κορίτσι και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μπλέξει σε μία καταιγιστική περιπέτεια που εκτυλίσσεται μεταξύ των παιδιών του δρόμου που μένουν μακριά από τα μάτια του καθημερινού κόσμου, και των μπράβων του υπόκοσμου που τα εκμεταλλεύονταν και θέλουν ξανά να επιβληθούν πάνω τους.

Στην αρχή ο συγγραφέας με τον τρόπο γραφής του και τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα ξενίζει τον αναγνώστη. Αυτό όμως λειτουργεί, θα μπορούσε να πει κανείς, “επιταχυντικά” στην πλοκή του μυθιστορήματος και στα συναισθήματα που θέλει ο συγγραφέας να προκαλέσει στον αναγνώστη. Τα νοήματα πολλά και βαθιά. Πολλές φορές θα νιώσει την ανάγκη κανείς να ξαναδιαβάσει κάποια παράγραφο για να αντιληφθεί ακριβώς τι κρύβεται σε αυτήν.

Η “επίγευση” του έργου είναι θλιβερή. Όμως δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική αφού ο συγγραφέας σε όλο το μυθιστόρημα προσπαθεί αλληγορικά μεν, ρεαλιστικά δε, να δείξει τη σκληρότητα του δρόμου και τις άσχημες συνθήκες που βιώνουν χιλιάδες παιδιά που αναγκάζονται για διάφορους λόγους να βρεθούν εκτός οικογενειακής εστίας. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα που σημαδεύει και σοκάρει τον αναγνώστη είναι το παρακάτω: “Και τώρα πώς να τα πεις; Και τώρα πώς να τα αφηγηθείς, πώς να τα πενθήσεις και πώς, πώς να τα κλάψεις; Κλαίγοντας ίσως. Στο τέλος όλοι γινόμαστε δάκρυα. Στο τέλος, όλοι, όλοι ζούμε μέσα στα δάκρυα ενός άλλου.”

Δεν είναι ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα. Είναι όμως δυνατό, ταυτόχρονα τρυφερό και τραχύ, σε προβληματίζει και σε κάνει να βλέπεις με διαφορετικό μάτι την καθημερινότητά σου και τον κόσμο που σε περιβάλλει και εσύ τον προσπερνάς αδιάφορα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα

h kokkini maria

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave