ΣΚΕΨΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ
Ο Πέτρος και η Ελπίδα γνωρίστηκαν στο Λύκειο. Από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν κατάλαβαν ότι ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Όταν τα βλέμματά τους έσμιγαν νόμιζαν ότι μόνο οι δυο τους υπάρχουν στο σύμπαν, ότι όλος ο κόσμος όταν ερωτεύεται αισθάνεται το ίδιο όμορφα, ότι πάντα θα είναι έτσι στη ζωή τους μαζί, ερωτευμένοι, αγαπημένοι, για πάντα… Τι μεγάλη λέξη για μια ζωή που είναι γεμάτη εκπλήξεις,
Σε κανέναν και για τίποτα! Δεν αξίζει τον κόπο να κάνετε τη χάρη σε κανέναν και για κανένα λόγο. Μην σκύβετε το κεφάλι και μην το βάζετε κάτω. Όσο πιο πολύ συζητάτε, σκέφτεστε, βασανίζεστε για το τι πάθαμε, τι μας περιμένει, τι θα κάνουμε τόσο πιο πολύ εξυπηρετείται αυτό ακριβώς που θέλουν να μας κάνουν. Έρμαιο στα χέρια τους, στις ορέξεις τους, στην εξόντωσή μας. Βρείτε νέους τρόπους σκέψης, νέα
Είναι στιγμές που ο κάθε άνθρωπος νιώθει μοναξιά, να μην έχει γύρω του κανέναν φίλο ή έστω έναν άνθρωπο που να θέλει να μοιραστεί μαζί του στιγμές της ζωής του. Όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε αλλάζει και ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους γύρω μας, όπως σαφώς και ο τρόπος που μας βλέπουν οι άλλοι. Δεν είναι δυνατόν να κρατήσει μια φιλία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και να μην επηρεαστεί από
Tο λεξικό μας δίνει ήδη μια πρώτη περιγραφή της κατάστασης: Προδοσία είναι η αθέτηση των ηθικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει κάποιος προκειμένου να εξυπηρετήσει ιδιοτελείς σκοπούς. Tην ίδια στιγμή είναι άγραφος κανόνας ότι μεταξύ φίλων υφίσταται ένας δεσμός αμοιβαίας αγάπης και αλληλεγγύης. Έτσι, ο πόνος, η κατάπληξη και η πικρία που ακολουθούν είναι μεγάλες. Kαι τα αλλεπάλληλα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις. Κάπως έτσι λοιπόν γίνεται και καταλήγεις
Διανύουμε ήδη τις μέρες του Νοέμβρη και μπαίνουμε αισίως στον Δεκέμβρη, τον τελευταίο μήνα ενός έτους – σταθμό (όπως αποδείχτηκε) για τη ζωή μας. Κι αυτό γιατί, πέρα από τις καταστροφολογίες, τις δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον, το τέλος του κόσμου και πάει λέγοντας… καθημερινά βιώνουμε ένα τέλος γύρω μας σε όλα τα στερεότυπα που ξέραμε ως σήμερα. Κάθε μέρα κάτι αλλάζει, όλα αλλάζουν στον κόσμο όπως το
… αμπελοφιλοσοφίες! Ο καιρός αλλάζει… οι άνθρωποι αλλάζουν… όλα γύρω αλλάζουν και όλα μένουν όπως είναι… … το θέμα είναι να βλέπεις τα πράγματα από τη δική σου οπτική… Δυσκόλεψαν οι σχέσεις, η επικοινωνία, η πίστη. Αν γυρίσεις πίσω στο χρόνο θα δεις πως κατάφερες να ξεπεράσεις τις δυσκολίες που ήρθαν στο διάβα σου κι όμως, δεν μένεις ποτέ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Κάτι που κάποτε σου
Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση που βιώνουμε έχει πολλές παραμέτρους και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το χρήμα. Είναι άλλωστε γνωστό ότι τα ωραία πράγματα δεν αγοράζονται, δεν στοιχίζουν ακριβά, είναι εύκολο να τα βρούμε μέσα μας και γύρω μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε. Όμως έχω την αίσθηση ότι η οικονομική κρίση το μεγαλύτερο κακό που έχει κάνει και που μπορεί να συνεχίσει να κάνει, είναι στις σχέσεις
Το καλοκαίρι οδεύει προς την έξοδό του! Δεν του έμειναν παρά λίγες μέρες και όλα αρχίζουν να μετράνε αντίστροφα. Οι μέρες ξενοιασιάς, οι διακοπές, οι βουτιές, οι εκδρομές και τόσα άλλα Οι τυχεροί που έχουν τη δυνατότητα να ξεφύγουν σε κάποιο νησί για ολιγοήμερες έστω διακοπές, οι ακόμα πιο τυχεροί που μπορούν να επισκεφτούν τα υπέροχα ορεινά χωριά του τόπου μας που αυτό το διάστημα είναι στο φόρτε τους
Το να έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις από το σωρό είναι πολύ μεγάλη ανταμοιβή και ηθική ικανοποίηση. Όταν βλέπεις γύρω σου το χαμό και τον ξεπεσμό κάθε είδους αρχής, όταν βλέπεις όλοι να προσπαθούν να τα κάνουν όλα, να παίρνουν τη δουλειά του άλλου γιατί θεωρούν τον εαυτό τους ικανότερο από το διπλανό, σκεπτόμενοι ότι «αφού μπορεί αυτός γιατί δεν μπορώ κι εγώ»… είναι πολύ κακό. Είναι καλό να προσπαθείς
Και ξαφνικά θυμώσαμε όλοι… Σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη. Στην αρχή υπήρξαμε όλοι λίγο επιφυλακτικοί, αυτό που δεν ξέρεις, μπορεί καμιά φορά να είναι και καλό. Μετά όμως θυμώσαμε στ’ αλήθεια. Ο λόγος όχι τόσο για την δεινή κατάσταση της χώρας μας, όσο για τη δική μας, δεινή προσωπική κατάσταση. Και πώς να μη θυμώσουμε, αφού μια συνηθισμένη μέρα, σε έναν συνηθισμένο καφέ, σε μια συνηθισμένη κουβέντα, συνειδητοποιήσαμε