Δημήτρης Δημηνάς: συνέντευξη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου «Η τελευταία εξομολόγηση» – Εκδόσεις «Αρμός»

Είναι ίσως η καλύτερη χρονική στιγμή, που ως Vivlio-life συνομιλούμε με το συγγραφέα ενός βιβλίου, τόσο μα τόσο, θλιβερά επίκαιρου! Η ιστορία του Δημήτρη Δημηνά, αληθινή. Τραγική. Ηρωίδα του η Άννα. Είχε όλες τις προϋποθέσεις και προοπτικές να αναδειχθεί σε μια πετυχημένη επιστήμονα, σύζυγο και μητέρα. Την ξεχώρισε ανάμεσα σε περίπου πέντε χιλιάδες περιπτώσεις παραβατικών ανηλίκων που τον απασχόλησαν, ως Επιμελητή Ανηλίκων, αρκετά χρόνια πριν. Ένα βιβλίο για γονείς, κυρίως, που πρέπει να ακούσουν την κραυγή της Άννας, επειδή οι δικοί της γονείς δεν την άκουσαν. Θα αναρωτιέστε γιατί. Όπως λέει στο Vivlio-life o συγγραφέας «ανήκε σε μια συγκροτημένη οικογένεια με γονείς εκπαιδευτικούς, μια μεγαλύτερη αδελφή, καθηγήτρια στο ΑΠΘ και αδελφό αξιωματικό του στρατού. Παρά ταύτα έλλειπε η συναισθηματική επαφή και ο διάλογος της Άννας με τους γονείς, οι οποίοι, όπως τους γνώρισα, ήταν υπεράγαν συντηρητικοί, ακραίων ηθικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων και υπέρ-αυστηροί έναντι των παιδιών τους»!

• Το 1978 εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο με τον τίτλο «Που βαδίζουν οι νέοι μας σήμερα;». Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν, ποια ήταν τα «ανοιχτά» θέματα των νέων που σας ενέπνευσαν τότε και πόσο διαφέρουν από τα σημερινά;
  Οι λόγοι που με ώθησαν στην συγγραφή του βιβλίου μου με τον τίτλο «Που βαδίζουν οι νέοι μας σήμερα» ήταν η 12ετής εμπειρία μου από την άσκηση του λειτουργήματος του Επιμελητή Ανηλίκων. Όταν διορίστηκα [1965] στο Πρωτοδικείο Κοζάνης είχα άγνοια του εύρους και του είδους της εγκληματικότητας των ανηλίκων, καθόσον τα Δικαστήρια Ανηλίκων συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών και απαγορεύεται κάθε δημοσιότητα σχετικά με τους ανήλικους παραβάτες. Ήρθα λοιπόν πρώτη φορά κατά πρόσωπο σε επαφή με ανηλίκους, αγόρια και κορίτσια που ήταν κατηγορούμενοι για την διάπραξη διαφόρων αδικημάτων του Ποινικού Δικαίου. Από την διενέργεια της λεγομένης κοινωνικής έρευνας που έκανα υποχρεωτικά ως Επιμελητής σε κάθε περίπτωση εισαγομένου σε δίκη ανηλίκου με επίσκεψη στα σπίτια, τα σχολεία και τους τόπους εργασίας και ψυχαγωγίας τους διαπίστωνα τους λόγους και τα αίτια που οδηγούσαν τα παιδιά αυτά στην αντικοινωνική τους συμπεριφορά. Τα συμπεράσματά μου από την έρευνα τα έθετα υπόψη του Δικαστηρίου για την ανάλογη σωφρονιστική μεταχείριση του ανηλίκου.
  Κατόπιν των ανωτέρω θεώρησα ότι θα ήταν επωφελές να καταγράψω υπό μορφή δοκιμίων τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις παραβατικών ανηλίκων προκειμένου να αναδειχθούν τα αίτια της αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους ,ώστε να λαμβάνονται από τους γονείς, εκπαιδευτικούς και λοιπούς αρμόδιους φορείς εγκαίρως τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης προς αντιμετώπιση του προβλήματος της νεανικής παραβατικότητας.
  Σήμερα, ύστερα από μισό αιώνα περίπου, η κατάσταση έχει αλλάξει επί τα χείρω. Αυξήθηκε σε ανησυχητικό βαθμό η παραβατικότητα των ανηλίκων στη χώρα μας και εμφανίστηκαν νέες μορφές εγκληματικών πράξεων ιδίως εκ μέρους εφήβων. Ενώ στις δεκαετίες του ’70 και ’80 τα περισσότερα αδικήματα ανηλίκων που απασχολούσαν τα Δικαστήρια ήταν παραβάσεις του ΚΟΚ, μικροκλοπές, φθορές ξένης ιδιοκτησίας, εξυβρίσεις, απειλές, σωματικές βλάβες και ελάχιστες περιπτώσεις πορνείας, ναρκωτικών και βιασμών, τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν νέας μορφής αδικήματα: α] από τη αρνητική χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, όπως των μέσων κοινωνικής δικτύωσης [smartvon κινητά, tamplet, υπολογιστές κλπ.], β] οργανωμένες συμμορίες ανηλίκων που διαπράττουν ληστείες, βιασμούς, ακόμη και φόνους, γ]εξουθενωτικό bulling στα σχολεία, δ] εμπρησμοί, καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, κατοχή και χρήση ναρκωτικών, οπλοκατοχή (σιδερογροθιές, λοστοί κλπ.) και ε]συμμετοχή σε ομάδες αναρχικών με βίαιες επιθέσεις κατά αστυνομικών και εκπαιδευτικών και βανδαλισμούς μνημείων. Τα βλέπουμε άλλωστε στα καθημερινά δελτία ειδήσεων και είναι να θλίβεται κανείς για την κατάντια αυτής της μερίδας των νέων.
• «Η τελευταία εξομολόγηση» αφορά τη ζωή της Άννας. Της έφηβης – χαρισματικής όπως την αποκαλείτε – ηρωίδας σας, που μας συγκινεί. Ας γνωρίσουμε αυτό το κορίτσι μέσα από τα δικά σας μάτια.
  Η Άννα, πρωταγωνίστρια του βιβλίου μου «Η τελευταία εξομολόγηση» ήταν όντως μια αξιόλογη και χαρισματική σωματικώς και πνευματικώς έφηβη, που είχε όλες τις προϋποθέσεις και προοπτικές να αναδειχθεί σε μια πετυχημένη επιστήμονα , σύζυγο και μητέρα. Την ξεχώρισα μέσα από τις 5000 περίπου περιπτώσεις παραβατικών ανηλίκων που με απασχόλησαν κατά την διάρκεια της μακρόχρονης υπηρεσίας μου και έμεινα πραγματικά άφωνος όταν ήρθε κατηγορούμενη για κατοχή και χρήση ναρκωτικών στην Υπηρεσία μας. Από την κοινωνική έρευνα που διενήργησα προέκυψε ότι ανήκε σε μια συγκροτημένη οικογένεια με γονείς εκπαιδευτικούς, μια μεγαλύτερη αδελφή, καθηγήτρια στο ΑΠΘ και αδελφό αξιωματικό του στρατού. Παρά ταύτα έλλειπε η συναισθηματική επαφή και ο διάλογος της Άννας με τους γονείς, οι οποίοι, όπως τους γνώρισα, ήταν υπεράγαν συντηρητικοί, ακραίων ηθικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων και υπέρ-αυστηροί έναντι των παιδιών τους. Η Άννα που είχε πρώιμη εφηβεία και αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις της με το άλλο φύλο λόγω της εξαιρετικής εμφάνισης της δεν τολμούσε να εμπιστευτεί στους γονείς της τις ανησυχίες της, διότι ήξερε ότι δεν θα την καταλάβαιναν και θα την απόπαιρναν. Προσπαθούσε μόνη της να αντιμετωπίσει τις συναισθηματικές συγκρούσεις, ερωτικές απογοητεύσεις και τα λοιπά προβλήματα της εφηβικής ηλικίας, προσποιούμενη αριστοτεχνικά τον ρόλο της σεμνής, υπάκουης και θρησκευόμενης κοπέλας για έχει καλές σχέσεις με τους δικούς της. Όταν όμως κάποτε το καζάνι που σιγόβραζε μέσα της ξεπέρασε τα όρια και εξερράγη προσπάθησε να βρει διέξοδο στα ναρκωτικά υπό την καθοδήγηση κάποιας τοξικομανούς «φίλης» της. Και αυτή ήταν η αφορμή να την γνωρίσω, αλλά κα η αρχή της άτυχης και οδυνηρής κατάληξης της. Επακολούθησαν Δικαστήρια, Αναμορφωτήριο, δραπέτευση, επιτυχία στην Ιατρική Σχολή, πολλαπλές ερωτικές σχέσεις, αλκοολισμός, αρρώστια, εξομολόγηση, πρόωρο τέλος της ζωής της.
• «… ξεπέρασε κάθε όριο ηθικού και κοινωνικού φραγμού και κατέστρεψε με τα ίδια της τα χέρια ένα λαμπρό μέλλον που προδιαγραφόταν για εκείνη, ως αριστούχα φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής», γράφετε. Ποιο είναι το σημείο «μηδέν» που από ένα χαρισματικό κορίτσι πέρασε στην αντίπερα όχθη;
  Το σημείο «μηδέν» της μεταστροφής της Άννας από την αριστεία στην φθορά και το χάος πιστεύω ότι εστιάζεται στην έλλειψη διαλόγου και συναισθηματικής της κάλυψης από το οικογενειακό της περιβάλλον και ιδίως από την βάναυση και την αυταρχική συμπεριφορά του πατέρα-αφέντη. Περαιτέρω οφείλεται στον ναρκισσισμό της, την απερίσκεπτη χρήση ουσιών [αλκοόλ και ναρκωτικά] και την παθιασμένη χωρίς όρια σεξουαλική της δραστηριότητα, ως αντίδραση προς τις καταναγκαστικές ηθικές αρχές που τις επέβαλαν οι γονείς της.
• Το γεγονός πως πρόκειται για αληθινή ιστορία κάνει το βιβλίο σας ακόμη πιο ενδιαφέρον. Πρόκειται για πιστή καταγραφή γεγονότων ή υπάρχει και μυθοπλασία;
  Στο βιβλίο αυτό, όπως και στα δύο προηγούμενα μου, δεν υπάρχει μυθοπλασία. Πρόκειται για απλή αφήγηση πραγματικών περιστατικών που βασίζονται στα αναγραφόμενα στα δύο ημερολόγια που μου εμπιστεύθηκε η Άννα λίγες ημέρες προ του θανάτου της. Πριν τα διαβάσω είχα άγνοια των συνταρακτικών γεγονότων που σημάδεψαν την ζωή της άτυχης αυτής κοπέλας. Την θεωρούσα μια πολύ αξιόλογη και δυναμική έφηβη, η οποία συμπτωματικά είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά, πλην όμως κατάφερε να αποκατασταθεί σύντομα και να επανέλθει ως φοιτήτρια στην οικογένεια της. Εξεπλάγην ,λοιπόν, όταν διάβασα τα απόκρυφα του βίου και πολιτείας της και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχε την τέχνη να υποκρίνεται τόσο αριστοτεχνικά και να εμφανίζει την εικόνα μιας άψογης και πετυχημένης νέας.
• Η ιστορία της Άννας δεν είναι πρόσφατη. Κρατούσατε τα όσα σας εμπιστεύτηκε σαν επτασφράγιστο μυστικό πενήντα χρόνια. Γιατί τώρα; Είναι ένα ερώτημα που σίγουρα θα απασχολήσει τους αναγνώστες σας.
  Όταν κυκλοφόρησε το προηγούμενο βιβλίο μου [2016] με το τίτλο «Αμαρτίες γονέων.. και τέκνων», στο οποίο ιστορούνται 23 περιπτώσεις παραβατικών ανηλίκων, είχα στο νου μου να καταγράψω και αυτήν της Άννας. Καταρχάς ήθελα να διαπιστώσω αν υπάρχουν εν ζωή στη επαρχία που έζησε συγγενικά άτομα, τα οποία, καίτοι στο βιβλίο δεν αναγράφονται τα πραγματικά ονόματα και τοπωνύμια, μπορούσαν να υποστούν ηθική βλάβη και κατά δεύτερον η συγκεκριμένη ιστορία θα είχε μεγάλη έκταση. Επισκέφθηκα δύο φορές τα μέρη όπου ζούσε η οικογένεια και όταν διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει πια κανείς δικός της ή γνωστός της, αποφάσισα να προβώ μετά 50 χρόνια στην συγγραφή του πονήματος αυτού βασιζόμενος σε πληθώρα επιλεγμένων σημειώσεων από τα ημερολόγια της και μαγνητοταινιών[κασετών], που διατηρούσα στο αρχείο μου, καθώς και κάποιων πληροφοριών που είχα πάρει από μια στενή φίλη της που ζούσε στην Αθήνα.
  Και όμως, παρά την πεποίθηση μου ότι δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να υποψιαστεί, ύστερα από τόσα χρόνια, πια ήταν η πραγματική ηρωίδα του δράματος, εμφανίστηκε στο γραφείο μου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου ένας ηλικιωμένος συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ο οποίος είχε διαβάσει το βιβλίο και μου ανακοίνωσε ότι είχε διορισθεί δάσκαλος σε διπλανό χωριό της οικογένειας της Άννας. Ήταν τότε 25 ετών και είχε ακουστά για το σπουδαίο στην περιοχή δάσκαλο, πατέρα της, καθώς για την εμφανίσιμη και αριστούχο μαθήτρια κόρη του. Ζητούσε λοιπόν να τον πληροφορήσω αν ταυτιζόταν η οικογένεια που είχε τότε γνωρίσει με αυτήν του βιβλίου μου. Φυσικά και δεν έδωσα καμιά σχετική πληροφορία.
• Πολύτιμος βοηθός στη συγγραφή του βιβλίου σας το ημερολόγιο της Άννας. Πως βρέθηκε στα χέρια σας και με ποια συναισθήματα το ξεφυλλίσατε όταν έπρεπε να μεταφέρετε στο χαρτί τα όσα είχε γράψει στις σελίδες του;
  Όπως προαναφέρω τα δύο δερματόδετα ημερολόγια που είχε ασφαλισμένα με μικρές κλειδαριές μου τα έδωσε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου την επισκέφθηκα λίγες ημέρες προ του τέλους της με την παραγγελία να αποτελέσουν εάν συμφωνούσα αφορμή για ένα βιβλίο προς γνώση και συμμόρφωση των συνομηλίκων της. Όταν τα άνοιξα και άρχισα να τα διαβάζω έπεσα κυριολεκτικά από τα σύννεφα. Από τα γραφόμενα της σε άριστο λογοτεχνικό ύφος χρησιμοποίησα ελάχιστες μόνο σελίδες και φρόντισα να τα κατατάξω υπό μορφή διηγήματος, ελέγχοντας συγχρόνως την ακρίβεια των ημερομηνιών και των τόπων όπου έδρασε.
• Ως Επιμελητής Ανηλίκων γνωρίσατε πολλούς έφηβους και άρα πολλά προβλήματα της ηλικίας αυτής. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη συγκεκριμένη ιστορία;
  Όντως μέσα σε 40 περίπου χρόνια άσκησης του λειτουργήματος του Επιμελητή Ανηλίκων γνώρισα εκατοντάδες παραβατικών ανηλίκων κάποιοι των οποίων είχαν διαπράξει φοβερά εγκλήματα. Κατέγραψα ειδικά την ιστορία της Άννας για να καταδείξω πόσο εύκολα μπορεί να διολισθήσει στην παραβατικότητα μια νέα και χαρισματική κοπέλα καλής γενικά οικογένειας όταν δεν έχει καλή επαφή και επικοινωνία με τους γονείς της και όταν δεν ελέγχει τις ορμές και τα ένστικτα της δύσκολής εφηβικής ηλικίας.
• Επιμελητής Ανηλίκων. Πόσο σημαντική είναι σήμερα η παρέμβασή του στην αναμόρφωση και κοινωνική αποκατάσταση των παιδιών αυτής της ευαίσθητης ηλικίας;
  Όταν στην 10ετία του 1960 είχαν οργανωθεί συστηματικά οι Υπηρεσίες Επιμελητών Ανηλίκων, ως Επιμελητές προσλαμβάνονταν κατόπιν ειδικού διαγωνισμού του Υπουργείου Δικαιοσύνης, πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών των Πανεπιστημίων [Νομικής, Θεολογικής, Φιλοσοφικής κ.α] αφού πρώτα περνούσαν για την αξιολόγησή και καταλληλότητα τους από ειδική Επιτροπή ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, παιδαγωγών κλπ Εν συνεχεία οι επιτυχόντες παρακολουθούσαν ειδικά σεμινάρια θεωρητικής εκπαίδευσης και πρακτικής άσκησης τους στα Δικαστήρια Ανηλίκων Αθηνών και Πειραιώς. Οι εξειδικευμένοι εκείνοι Επιμελητές προσέφεραν σημαντικότατο έργο στην πρόληψη και καταστολή της παραβατικότητας των ανηλίκων, γιατί ήταν επαρκώς καταρτισμένοι, ευαισθητοποιημένοι και αφοσιωμένοι στην αποστολή τους. Σήμερα ατυχώς οι Υπηρεσίες Επιμελητών Ανηλίκων φθίνουν τόσο από απόψεως αριθμού, αφού υπάρχουν Πρωτοδικεία που δεν έχουν ούτε ένα Επιμελητή, όσο και από απόψεως εξειδίκευσης, αφού δεν γίνονται ειδικοί διαγωνισμοί πρόσληψης, έλεγχος καταλληλότητας και ειδική εκπαίδευση τους, όπως παλαιότερα. Συνεπακόλουθα η προσφορά σήμερα της σημαντικής αυτής Υπηρεσίας είναι ανεπαρκής έως και ανύπαρκτη σε κάποιες περιφέρειες.
• Παραβατικότητα ανηλίκων. Σε ποιο βαθμό ευθύνονται οι ίδιοι οι ανήλικοι για τον «στραβό» δρόμο που παίρνουν και ποια η ευθύνη της οικογένειας και του περίγυρού τους;
  Για την αυξημένη ανησυχητικά σήμερα παραβατικότητα των ανηλίκων ευθύνονται κατά κύριο λόγο οι γονείς και κατόπιν οι εκπαιδευτικοί, καθώς και ο καταιγισμός των αρνητικών μηνυμάτων που δέχονται ανεξέλεγκτα τα παιδιά από τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περαιτέρω νοσεί το σωφρονιστικό σύστημα καταστολής της παραβατικότητας των ανηλίκων από την έλλειψη κατάλληλων ιδρυμάτων και την επιβολή αναχρονιστικών και δυσεφάρμοστων αναμορφωτικών μέτρων ελλείψει των απαιτουμένων υποδομών. Η ευθύνη των παραβατικών ανηλίκων είναι ως εκ τούτου μηδαμινή.
• Ποια είναι η πρώτη συμβουλή που θα δίνατε στους γονείς εφήβων της σημερινής εποχής που όλα είναι διαφορετικά από την εποχή της Άννας;
  Οι σημερινοί γονείς αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης και βρίσκονται οι περισσότεροι σε αντιπαραθέσεις και προστριβές μεταξύ τους. Δεν αφιερώνουν χρόνο επικοινωνίας με τα παιδιά κα δεν ελέγχουν με διακριτικότητα τις συναναστροφές και τις ενασχολήσεις τους με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα. Απαιτείται λοιπόν αφιέρωση σημαντικού χρόνου για διάλογο και συζήτηση των προβλημάτων των παιδιών από τους γονείς, επαγρύπνηση και παραμέριση των ενδοοικογενειακών συγκρούσεων αν αγαπούν πραγματικά τα παιδιά τους, για να μη κλάψουν αργότερα επί ερειπίων, όπως συνέβη με τους γονείς της Άννας.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ δεν είναι μυθιστόρημα. Αποτελεί πιστή καταγραφή της περιπετειώδους ζωής μιας χαρισματικής έφηβης, που θέλοντας να απελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό του συντηρητικού οικογενειακού περιβάλλοντός της, ξεπέρασε κάθε όριο ηθικού και κοινωνικού φραγμού και κατέστρεψε με τα ίδια της τα χέρια ένα λαμπρό μέλλον που προδιαγραφόταν για εκείνη, ως αριστούχο φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής.
Η κακώς νοούμενη αυστηρή αγωγή, η έλλειψη κατανόησης και διαλόγου μεταξύ γονιών και παιδιών κατά το κρίσιμο στάδιο της εφηβικής ηλικίας, καθώς και η ανεξέλεγκτη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών από νέους είναι το πρόβλημα που εξετάζεται με αφορμή την συγκλονιστική ιστορία της επαναστατημένης και ασυμβίβαστης αυτής νεαρής κοπέλας. Η διηγηματική καταγραφή της σύντομης ζωής της ηρωίδας βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από το αρχείο του συγγραφέα κατά την μακρόχρονη θητεία του ως Επιμελητού Ανηλίκων.
Το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο οδηγό για γονείς, εκπαιδευτικούς, νομικούς, γιατρούς αλλά και για εφήβους στην αντιμετώπιση των πολυδιάστατων προβλημάτων της εφηβείας, όπως προλογικά επισημαίνει ο Καθηγητής της Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης.

Βιογραφικό
Ο Δημήτριος Γ. Δημηνάς, γεννήθηκε το 1937 στην Κατερίνη, όπου και η μόνιμη κατοικία του. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής και Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. εξειδικευμένος Επιμελητής Ανηλίκων και κάτοχος Certificat γερμανικής γλώσσας. Διετέλεσε καθηγητής σε ιδιωτικά Γυμνάσια και Τεχνικές Σχολές, Επιμελητής Ανηλίκων στα Πρωτοδικεία Κοζάνης και Κατερίνης και Δικηγόρος του Δ.Σ. Κατερίνης. Ανέπτυξε σημαντική κοινωνική δραστηριότητα ως ιδρυτής, πρόεδρος και μέλος πολιτιστικών, φιλανθρωπικών και αθλητικών σωματείων. Ειδικότερα διετέλεσε: Πρόεδρος του Παραρτήματος του “Οργανισμού Πρόληψης του Εγκλήματος” Κατερίνης, Ιδρυτής και Πρόεδρος της “Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου” Κατερίνης και του Πολιτιστικού Συλλόγου “Παμπιερική Μορφωτική Ένωση”. Ήταν εισηγητής σε Πανελλήνια και Διεθνή Συνέδρια στην Ελλάδα σε θέματα σχετικά με την παραβατικότητα των ανηλίκων, τα ναρκωτικά, προβλήματα γάμου, ενδοοικογενειακή βία κλπ. Έχουν δημοσιευθεί μελέτες και άρθρα του επί τρεχόντων νομικών θεμάτων και ιδιαίτερα σχετιζόμενων με τη νομοθεσία περί ανηλίκων σε επίσημα νομικά περιοδικά (Ποινικά Χρονικά, Νομικά Βήμα, Αρμενόπουλος). Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο επί των επίκαιρων κοινωνικών θεμάτων. Εξέδωσε το έτος 1978 το πρώτο του βιβλίο δοκιμίων με τίτλο “Πού βαδίζουν οι νέοι μας σήμερα”. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών, της Ράνιας και της Μαρίας, δικηγόρων.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save