Κατάθλιψη. Ένας λαβύρινθος τρομακτικός, χωρίς διέξοδο θαρρείς. Μια πορεία σε δάσος σκοτεινό, με δέντρα να κινούνται απειλητικά εναντίον σου. Με δρομάκια φιδογυριστά και λακκούβες γεμάτες λάσπη, όπου βυθίζεται το βήμα της ψυχής σου και βουλιάζεις. Βουλιάζεις συνεχώς μέχρι (αν είσαι τυχερός) να βρεθεί ένα χέρι να σε τραβήξει, να σε βγάλει στο φως.

Εκεί παραδέρνει η Λένα, η ηρωίδα μας. Σ’ έναν τέτοιον λαβύρινθο. Σ’ ένα τέτοιο σκοτεινό δάσος. Σημαδεμένη από τραυματικές εμπειρίες στα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια, αποζητά (ή αποδέχεται, ανάλογα με τη ματιά) την ασφάλεια που της παρέχει το κουκούλι της (υπερπροστατευτικής) οικογένειας, κυρίως της μάνας, μέχρι που η αγάπη θα έρθει να την ξεσηκώσει. Μια αγάπη σημαδεμένη ωστόσο από τη Μοίρα.

Τραγικά γεγονότα θα την οδηγήσουν στον λαβύρινθο της κατάθλιψης και θα την αφήσουν εκεί, με τους εφιάλτες να στοιχειώνουν κάθε στιγμή της και να θαμπώνουν την αδύναμη λιακάδα που παλεύει να βάλει στη ζωή της. Ποιο χέρι, αγαπημένο και στιβαρό, θα απλωθεί να την τραβήξει; Κι εκείνη; Θα το πιάσει; Θα τα καταφέρει να βγει από το τέλμα που την καταπίνει;

Η συγγραφέας παίρνει το δικό μας χέρι και με μεγάλη δεξιοτεχνία αλλά και ιδιαίτερη ευαισθησία μας οδηγεί στο κατόπι της Λένας. Ζούμε τις αγωνίες της, χαιρόμαστε με τις χαρές της, βουλιάζουμε στα αδιέξοδά της, παρασυρόμαστε στη δίνη των γεγονότων που οριοθετούν τη ζωή και τις αποφάσεις της. Βήμα το βήμα ανεβαίνουμε κι εμείς τον τραχύ της ανήφορο, σκοντάφτουμε στα εμπόδια, προσπερνούμε τις μεγάλες ρωγμές και, με το χέρι αντήλιο, ψάχνουμε μαζί της εκείνη την μοναδική ακτίνα φωτός, εκείνο το μικρό κομμάτι λιακάδας που θα μας δώσει την ελπίδα, την προσμονή, το χαμόγελο.

Τι κρύβει το μέλλον για την Λένα; Θα γίνει η χαρά πουλί να έλθει να κάτσει στην πονεμένη της καρδιά; Αυτό μένει να το ανακαλύψετε, φίλοι μου, μέσα στις σελίδες του εξαιρετικού βιβλίου της Μαρίας Πρινάρη-Καρκαβατσάκη «Πουλί θα κάμω τη χαρά» να βρείτε απαντήσεις και σε δικά σας ερωτήματα και να πάρετε, ίσως, και κάποιες αποφάσεις -όπως να αγωνιάτε λιγότερο και να χαίρεστε περισσότερο τη ζωή!

Αγαπημένη μου Μαρία, ξεχωριστή κι ευαίσθητη φίλη μου, σ’ ευχαριστώ για το συναρπαστικό ταξίδι και πάντα καλοτάξιδη η «Χαρά» σου!

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave