Αν, όπως λένε, ένα αστέρι σβήνει κάθε φορά που χάνεται ένας άνθρωπος, εκείνο το βράδυ ο ουρανός, που τον κάλυπταν πυκνά σύννεφα, θα έμενε άδειος και κατασκότεινος.


Είναι κάποια βιβλία που όταν τα κλείνεις λες και αφήνουν ανεξίτηλο το άρωμά τους στις αισθήσεις σου. Σαν να έχουν βάλει στοίχημα ότι θα κουβαλάς την ιστορία τους για καιρό μέσα στην ψυχή σου, για να κάνετε μαζί ξανά και ξανά ένα ταξίδι. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι αναμφίβολα και «το ναυάγιο» του αγαπημένου συγγραφέα Σπύρου Πετρουλάκη που έχει καταφέρει να γίνει όχι μόνο ο αγαπημένος όλων των αναγνωστών, αλλά και να ανεβάζει κάθε χρόνο όλο και πιο ψηλά τον πήχη που έχει βάλει ο ίδιος στον εαυτό του.


Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι χρειάζεται χρόνος και η κατάλληλη στιγμή για να μας αποκαλύψει όλα τα κρυφά κι ανείπωτα. Οι συγκλονιστικές στιγμές του ναυαγίου της Φαλκονέρας, βρήκαν την κατάλληλη πένα για να μας ταξιδέψει στο παρελθόν, πάνω από μισό αιώνα πριν, σε ένα ταξίδι με αναχώρηση δίχως άφιξη, με προορισμό το βυθό του Μυρτώου πελάγους και με έναν τρόπο τόσο ρεαλιστικό, που ο αναγνώστης αισθάνεται να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την άνιση μάχη της ανθρώπινης ύπαρξης με τα στοιχειά της φύσης.
Τόσες αδικοχαμένες ψυχές, τόσος πόνος και σπαραγμός και ελάχιστοι τυχεροί εκείνοι που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από το μαύρο νερό. Καμία γυναίκα και κανένα παιδί δεν ήταν ανάμεσα στους 47 διασωθέντες, έτσι προς τιμήν αυτών των ψυχών, ο συγγραφέας θέλησε να φτιάξει μια φανταστική γυναίκα, την ηρωίδα του την Ειρήνη και τη μικρή Αγάπη, να έχουν καταφέρει να διασωθούν και να εξηγήσουν την ιστορία από τη δική τους σκοπιά.


Ποιος όμως είναι τελικά ο τυχερός; Εκείνος που φεύγει και χάνεται και ησυχάζει μια και καλή ή εκείνος που μένει πίσω και παλεύει για όσο θα βγαίνει η ανάσα του με αναμνήσεις, με εφιάλτες και με τέρατα που έχουν ανθρώπινη υπόσταση; Πραγματικά καταιγιστικός ο ρυθμός της αφήγησης όσο η ιστορία ξετυλίγεται με ένα συνεχές μπρος πίσω στο χρόνο, δίνοντας νέα στοιχεία που αφήνουν άναυδο τον αναγνώστη. Ευρηματικός ο τρόπος που επέλεξε ο συγγραφέας να μπλέξει τα πραγματικά γεγονότα με την αστείρευτη φαντασία του και με κινηματογραφικό τρόπο να ξετυλίξει ένα κουβάρι απίστευτης βίας μέχρι να φτάσει στην πολυπόθητη συγχώρεση και αποκάλυψη όλων των καλά κρυμμένων μυστικών.
Ένα αξιοδιάβαστο βιβλίο που θα θυμάστε για καιρό, από ένα συγγραφέα που μπορεί να περηφανεύεται ότι αξίζει την προσοχή και την αγάπη μας.

Τις σπουδαιότερες διαδρομές τις έχεις ήδη κάνει ψάχνοντας να βρεις τον χάρτη σου.

8/12/1966, Φαλκονέρα, ώρα 02:06.
SOS από Ηράκλειον.
Στίγμα μας: 36° 52´ B., 24° 08´ A. Βυθιζόμαστε!
Ο ασύρματος του πλοίου σιγεί, όπως και οι φωνές των επιβατών. Η Ειρήνη με τον Απόστολο, που ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους, τώρα παλεύουν να τη σώσουν. Η μάχη με τον ασύμμετρο εχθρό είναι μεγάλη και άνιση. Ποιος θα σωθεί; Ποιος θα χαθεί;
Σύγχρονη εποχή.
Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, ανακαλύπτει μερικές ξεθωριασμένες εφημερίδες μιας άλλης εποχής. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Η γυναίκα που αντικρίζει στην κυκλωμένη φωτογραφία τής θυμίζει τη γιαγιά της. Ίδιο όνομα, ίδιο πρόσωπο, μα διαφορετικό επώνυμο. Δίχως να το γνωρίζει, κρατά ένα κουβάρι με αγκαθωτά νήματα, που, καθώς ξετυλίγεται, τα αγκάθια του χώνονται βαθιά στην καρδιά της.
Κύθηρα, Αθήνα, Παρίσι. Ένα μυστηριώδες τρίγωνο, ένα ταξίδι που δεν τέλειωσε ποτέ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave