Συνέντευξη στη Μαρίνα Ζαρκαβέλη για την εφημερίδα ΓΕΓΟΝΟΣ
Το πρώτο μυθιστόρημα της αγρινιώτισσας συγγραφέως Ιουλίας Ιωάννου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, θα βρίσκεται σε λίγες μέρες στα ράφια των βιβλιοπωλείων! Από την μικρή έρευνα που έκανα για την ίδια ανακάλυψα ότι είναι ένα ανήσυχο πνεύμα, όπως άλλωστε αναφέρει και η ίδια στο βιογραφικό της σημείωμα! Μέσα στην προσωπική της ιστοσελίδα το agrinio-life μπορεί να βρει κανείς πάρα πολλά δείγματα της γραφής της, ξεκινώντας από τις σκέψεις που αποτυπώνει από τα βιβλία που διαβάζει. Αν μέτρησα καλά είναι πάνω από 40, πάρα πολλά επίσης μικρά διηγήματα, και σίγουρα πάνω από 50 συνεντεύξεις γνωστών συγγραφέων πολλών εκδοτικών οίκων! Συμπέρανα ότι ήταν πλέον «προδιαγεγραμμένη πορεία», όπως είναι και ο τίτλος ενός διηγήματός της και η δική της παρουσία στα λογοτεχνικά δρώμενα και φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να τη ρωτήσω αλλά και να ανακαλύψω τον άνθρωπο πίσω από το συγγραφέα, αλλά και πώς «έτσι ξαφνικά» γύρισε σελίδα στις επαγγελματικές της ενασχολήσεις.
– Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Μιλήστε μας λίγο για σας.
Θα ξεκινήσω λέγοντάς σας ένα στίχο που λατρεύω και με ακολουθεί πάντα στη ζωή μου «Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία… κάθε τι από μόνο του, για να βρει το δρόμο του θέλει απλά το χρόνο του…»! Μπορεί η συγγραφή να προέκυψε όντως ξαφνικά, όμως υπήρχε πάντα ένα υπόβαθρο, μια μεγάλη επιθυμία και μια αναζήτηση ως προς την πραγματική ταυτότητα που θα ήθελα να έχω… Πάντα προσπαθούσα να δίνομαι με πάθος σε ό,τι έκανα και ήμουν της άποψης ότι αν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην το κάνεις και καλά. Άλλωστε, αν με διακρίνει ένα πράγμα, αυτό είναι η επιμονή μου όταν βάζω κάποιο στόχο που θέλω να πετύχω. Δεν δίστασα να «πετάξω» στον αέρα πολλά χρόνια εμπειρίας στο επάγγελμα που ασκούσα και μάλιστα δύο φορές, και να αλλάξω εντελώς πλεύση, γιατί πολύ απλά δεν με γέμιζε άλλο. Δεν μπορώ να μπω σε καλούπια και να κοροϊδεύω κανέναν, και κυρίως τον εαυτό μου.
– Γιατί επιλέξατε να δώσετε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο σας, μήπως έχει να κάνει και με τη δική σας ξαφνική ενασχόληση με το χώρο της λογοτεχνίας;
Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, από μικρή εξέφραζα την επιθυμία να γράψω ένα βιβλίο, όμως η ζωή κυλάει και σε παρασέρνει σε διάφορα μονοπάτια και τις περισσότερες φορές όλα γίνονται ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη. Τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά έγιναν πάρα πολλά πράγματα εντελώς ξαφνικά στη ζωή μου… και όντως η ενασχόλησή μου με το χώρο της λογοτεχνίας προέκυψε από ένα τυχαίο γεγονός, μια τυχαία συνάντηση (το πεπρωμένο) με τη φίλη μου και συγγραφέα Τέσυ Μπάιλα, που μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορώ να κάνω το βήμα που επιθυμούσα αλλά δεν τολμούσα. Ήταν αυτό το «κάτι» ίσως που περίμενα να συμβεί, ώστε να με παρακινήσει και ένα πρωί, έτσι ξαφνικά, άρχισα να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα… πιστεύετε ότι θα ταίριαζε καλύτερα ένας άλλος τίτλος;
– Πώς γίνεται να σχετίζεται το επάγγελμα που σπουδάσατε (Οπτικός), οι δημόσιες σχέσεις και η διαφήμιση που ακολούθησε με τη συγγραφή. Κολλάνε όλα αυτά μεταξύ τους;
Και γιατί είναι απαραίτητο να κολλάνε; Η άποψή μου για τη ζωή είναι η εξής, ένα μαγικό ταξίδι ξεκινάει κάθε φορά που δημιουργούμε κάτι, έχει μια συγκεκριμένη πορεία και προχωράει… όταν όμως φτάνει η στιγμή που η πορεία αυτή κλείνει προς έναν κύκλο, αυτός ο κύκλος έχει τελειώσει την πορεία που είχε ξεκινήσει… κάτι άλλο λοιπόν πρέπει να ακολουθήσει και να ανοίξει ένας άλλος κύκλος και πάει λέγοντας… Αν όλοι μας προσπαθούσαμε να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας, αυτό που πραγματικά επιθυμούσαμε, αναλογιστείτε πόσο πιο ευτυχισμένοι θα ήμασταν;
– Μιλήστε μας λίγο για το βιβλίο, πείτε μας δυο λόγια για την υπόθεση.
Το «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, που εξιστορεί τη ζωή της ηρωίδας Έλενας, η οποία αναγκάστηκε να παντρευτεί και να φύγει για την Αμερική στα 14 μόλις χρόνια της. (Πρόκειται για πραγματικό γεγονός, βαδίζοντας όμως πάντα με γνώμονα ότι δεν ήθελα να θίξω συγκεκριμένες καταστάσεις, κι έτσι άφησα τη φαντασία μου να οργιάσει!) Γνώρισε το βίαιο πρόσωπο των ανθρώπων από την τρυφερή εκείνη ηλικία μέσω του πρώτου της συζύγου, τον πόνο, τον εξευτελισμό, την απώλεια, την αποξένωση. Ευτύχησε όμως μέσα στη δυστυχία που είχε βιώσει να γνωρίσει και την ανιδιοτελή αγάπη ανθρώπων που τη βοήθησαν, τη στήριξαν. Αναπολεί τη ζωή της επιστρέφοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά από 31 χρόνια απουσίας, κι εμείς ανακαλύπτουμε μαζί της το πόσο κοντά βαδίζουν τα έντονα γεγονότα της ζωής, πόσο λίγο απέχει η ευτυχία από τη δυστυχία, η ζωή από το θάνατο, το μίσος από την απόλυτη αγάπη… τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας…
– Έχετε γράψει πάρα πολλές κριτικές βιβλίων, διηγήματα, συνεντεύξεις, το δικό σας βιβλίο… πώς τα προλαβαίνετε όλα αυτά, πόσες ώρες την ημέρα ασχολείστε με το γράψιμο;
Τα πάντα είναι θέμα προγραμματισμού και θέλησης! Όταν αναλαμβάνω να κάνω κάτι, θέλω να είμαι πάντα εντάξει στους χρόνους μου. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι είναι επιλογή μου να διαβάζω και να γράφω και έχω πλέον επιταχύνει τους ρυθμούς μου αρκετά και δεν με ενδιαφέρουν οι ώρες, αν είναι πρωί, μεσημέρι ή βράδυ, θα βρω χρόνο για όλα. Είχα διαβάσει κάπου ότι αν κάποιος θέλει να γίνει ένας καλός συγγραφέας δύο πράγματα θα πρέπει να κάνει: να διαβάζει και να γράφει! Αυτό λοιπόν είναι και το μοτίβο που ακολουθώ, να συμπληρώσω μόνο ότι μέσα στο χρόνο που πέρασε έχω διαβάσει πάνω από 100 μυθιστορήματα, και συνεχίζω ακάθεκτη!
– Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διαβάζουν γενικά βιβλία ή μόνο στις παραλίες το καλοκαίρι για να περνάει η ώρα τους;
Δυστυχώς, οι Έλληνες ΔΕΝ διαβάζουν βιβλία! Ξέρετε πόσο διαφορετικοί θα ήταν οι άνθρωποι αν αντί να κάθονται μπροστά στην τηλεόραση, χαζεύουν στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, αράζουν με τις ώρες στις καφετέριες, χωρίς στην ουσία να κερδίζουν τίποτα από αυτά, διάβαζαν ένα βιβλίο; Και δεν λέω να το κάνει κάποιος με αγγαρεία, αλλά να ψάξει, να ενημερωθεί, να μάθει για νέους συγγραφείς, να ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου. Δεν υπάρχει ωραιότερο ταξίδι του μυαλού από την πληρότητα και τη χαλάρωση σε συνδυασμό με τις γνώσεις που σου προσφέρει ένα βιβλίο, ακόμη κι ένα μυθιστόρημα, όχι απαραίτητα ιστορικό βιβλίο. Αυτός ο συγγραφέας που το έχει γράψει, αν μη τι άλλο έχει ψάξει, έχει διαβάσει, έχει κουραστεί για να μας προσφέρει εμάς αυτό το ταξίδι που θα κάνουμε πιάνοντας ένα βιβλίο στα χέρια μας! Το καλοκαίρι βέβαια, παρατηρείται είναι η αλήθεια μια ραγδαία αύξηση των αναγνωστών, κυρίως στις παραλίες! Μακάρι να συνεχιζόταν αυτό όλο το χρόνο!
– Θα κάνετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας στο κοινό του Αγρινίου;
Ναι, προετοιμάζουμε σε συνεργασία με τις Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στο Αγρίνιο (πιθανότατα για την Τετάρτη 3 Ιουνίου) και τις επόμενες μέρες θα είμαστε έτοιμοι να το ανακοινώσουμε. Θα είναι μια καλή ευκαιρία να συναντηθούμε με όλους τους φίλους μας, όλους τους φίλους του βιβλίου στην περιοχή μας.
Λίγα λόγια για την ίδια
Η Ιουλία Ιωάννου γεννήθηκε στο Ελαιόφυτο Αγρινίου και σπούδασε οπτικός στην Αθήνα. Εργάστηκε για εννέα χρόνια σε κατάστημα οπτικών ειδών στην πόλη της, αλλά το ανήσυχο πνεύμα της την οδήγησε στο να αναζητήσει ενδιαφέροντα έξω από τον περιορισμένο χώρο ενός καταστήματος. Μετά από διάφορες επαγγελματικές αναζητήσεις, κατέληξε να ασχοληθεί με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις για δεκατρία χρόνια. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με την προσωπική της ιστοσελίδα agrinio-life, με συνεντεύξεις και παρουσιάσεις προσώπων και πολιτιστικών θεμάτων, βιβλίων και εκδηλώσεων. Είναι παντρεμένη με τον αθλητικογράφο Χρήστο Στούμπο και έχουν δύο κόρες και ένα γιο, που της δίνουν τη δύναμη να συνεχίζει και να ονειρεύεται.
Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα.
Τι να πρωτοθυμηθεί… Πόσες αναμνήσεις, όμορφες και χαρούμενες στιγμές μπλεγμένες μέσα σε ανείπωτο πόνο, όνειρα που ναυάγησαν, λάθη και αδιέξοδοι δρόμοι σε μια διαδρομή τριάντα και πλέον χρόνων. Θα είχε τη δυνατότητα να τα φέρει όλα ξανά στη μνήμη της σε ένα ταξίδι προς το άγνωστο, στο οποίο αναζητούσε να βρει τη λύτρωση. Έφευγε από μια ζωή γεμάτη από την παρουσία αγαπημένων προσώπων, που όμως αισθανόταν ότι είχε προδώσει και πληγώσει ανεπανόρθωτα, και γύριζε σε έναν τόπο απ’ τον οποίο δεν είχε μνήμες, μυρωδιές, χρώματα, τα είχε καταχωνιάσει σε μια μικρή ακρούλα του μυαλού της. Νόμιζε πως είχε ένα κενό μνήμης και πως δε θα γέμιζε ποτέ. Ένιωθε πως η ζωή της είχε αρχίσει μόλις πάτησε το πόδι της στη Νέα Υόρκη, παντρεμένη με τον Άρη, τον τύραννο της νιότης της, που στη σκέψη του και μόνο την έπιανε οργή και αγανάκτηση. Μπορεί βαθιά μέσα της να τον είχε συγχωρέσει για τα εγκλήματά του, όταν όμως τον έφερνε στο νου της αγανακτούσε με όσα την είχε κάνει να υποφέρει, με όσα την είχε υποχρεώσει να ζήσει.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Η Έλενα έχει βιώσει τα διαφορετικά πρόσωπα της ζωής σε όλη τους τη διάσταση. Από μικρό παιδί, μόλις στα δεκατέσσερα χρόνια της, αναγκάστηκε να παντρευτεί και να φύγει για την Αμερική με ένα σύζυγο που αποδείχτηκε τύραννος. Τώρα, για πρώτη φορά μετά από τριάντα ένα χρόνια, επιστρέφει στην πατρίδα της σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από το πεπρωμένο της, τους δύο άντρες που έχουν σημαδέψει το είναι της με διαφορετικό τρόπο ο καθένας: το στοργικό και καλοσυνάτο Βασίλη, που την έχει τυλίξει με την άδολη αγάπη του, και τον παθιασμένο Πέτρο, που όμως σιωπά ανεξήγητα τον τελευταίο καιρό. Ποιος μπορεί να αλλάξει αυτό που η μοίρα έχει γράψει από πριν για το ρόλο του καθενός; Γιατί εκείνη είναι που γράφει το σενάριο και σκηνοθετεί, εμείς είμαστε απλώς οι ηθοποιοί που εκτελούμε κατά γράμμα τις εντολές που μας δίνει.
Χρησιμοποιούμε cookies για την παροχή των υπηρεσιών και την ανάλυση της επισκεψιμότητας της σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.ΕντάξειΌροι Χρήσης
Για άλλη μία φορά εύχομαι καλοτάξιδο!!!
Ενα καλογραμμενο κείμενο,με ενδιαφέρουσα πλοκή και αλήθειες ζωής.Καλοταξιδο!