Συγγραφέας του βιβλίου «Ο άντρας με τις κούκλες» – Εκδόσεις «Ψυχογιός»
Ένα είναι βέβαιο. Πως η λέξη «κούκλες» στον τίτλο του νέου μυθιστορήματος της Ιφιγένειας Τέκου, δεν μπορεί να συνδυαστεί με την αθωότητα, ούτε με την παιδική ηλικία. «Στην περίπτωση του μυθιστορήματός μου αποτελούν το αποτύπωμα των φόνων που έχουν διαπραχθεί», διευκρινίζει στο Vivlio life, καλώντας μας να την ακολουθήσουμε στα χωριά της Κάτω Ιταλίας, για να γνωρίσουμε έναν άντρα που δολοφονεί τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Πολλά και διάφορα συναισθήματα δημιουργούνται στον αναγνώστη για τον ήρωά της. Άραγε μπορούμε να του αναγνωρίσουμε κάποιο ελαφρυντικό; «…τίποτα στη ζωή δεν είναι άσπρο ή μαύρο αλλά υπάρχουν και πολλές ενδιάμεσες αποχρώσεις που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και αυτό προσπάθησα να καταδείξω, την αναγκαιότητα μιας ψύχραιμης και πολύπλευρης θεώρησης», μας λέει η συγγραφέας και μάλλον βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους από εμάς.
- Στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας ταξιδεύουμε με το τελευταίο σας βιβλίο και στο τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Βάλτε μας στο κλίμα της δύσκολης ιστορικής περιόδου που μας παίρνετε συνοδοιπόρους.
Το βιβλίο μου ξεκινά στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν όλη η Ευρώπη γλύφει τις πληγές της από τις απώλειες ανθρώπινων ψυχών αλλά και τις καταστροφές. Πρόκειται για μα πολύ δύσκολη περίοδο για την ανθρωπότητα κατά την οποία ο καθένας προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του όσο καλύτερα μπορεί. Υπάρχει ανεργία, πείνα και μαζί η ανάγκη να αναζητηθούν ευθύνες για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι λεγόμενοι δωσίλογοι. Ωστόσο, θα έλεγα ότι δεν είναι εντελώς μια «μαύρη» εποχή, καθώς μπαίνουν τα θεμέλια για ανοικοδόμηση και αναγέννηση της ανθρωπότητες σε νέες και καλύτερες βάσεις. - Εκεί, μας περιμένει «Ο άντρας με τις κούκλες». Παραπλανητικός ο τίτλος, όπως έχετε πει. Εξηγήστε μας τον λόγο.
Ο λόγος που περιέγραψα τον τίτλο ως παραπλανητικό είναι επειδή στη συνείδησή μας οι κούκλες έχουν συνδυαστεί με την αθωότητα της παιδικής ηλικίας και το παιχνίδι ενώ στην περίπτωση του μυθιστορήματός μου αποτελούν το αποτύπωμα των φόνων που έχουν διαπραχθεί. - Ο ήρωάς σας, λοιπόν, «δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών». Δώστε μας κάποια στοιχεία γι αυτόν τον χαρακτήρα.
Είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, που μπορεί εκ πρώτης να μοιάζει πολύπλοκος ωστόσο τα κίνητρά του δεν πηγάζουν από μια τρελή ψυχοσύνθεση, μάλιστα θα έλεγα ότι είναι εντελώς καθαρά και απλά. Καθώς τον δημιουργούσα πρώτα στο μυαλό μου και έπειτα στο χαρτί, σκοπός μου δεν ήταν να δώσω στον αναγνώστη όλα εκείνα τα στοιχεία που θα τον βοηθούσε να τον καταδικάσει αλλά να τον βοηθήσω να τον καταλάβει… να τον εξηγήσει κατά μία έννοια. Το αποτέλεσμα, εξάλλου, δεν έχει καμία σημασία αν δεν έχουμε καταλάβει νωρίτερα το αίτιο. - «Για κάθε θύμα φτιάχνει μία ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα…». Ανατριχιαστική η εικόνα που σχηματίζεται στο μυαλό μας. Πώς ήταν οι μέρες και οι νύχτες συγγραφής προσπαθώντας να εστιάσετε, κυρίως, στην παράλογη δράση αλλά και τη διανοητική κατάσταση του ήρωά σας;
Για να πω την αλήθεια, είχα αποφασίσει από το ξεκίνημα κιόλας της ιστορίας μου ότι δεν θα δώσω έμφαση στις σκηνές των φόνων, μιας και το βιβλίο μου δεν είναι ούτε θρίλερ ούτε αστυνομικό, παρόλο που δείχνει να ακροπατά σε αυτά τα μονοπάτια. Βασικός μου στόχος εξαρχής ήταν να δώσω έμφαση στη ρίζα του κακού και όχι στο ίδιο το κακό, να ρίξω φως στις συνθήκες που ενδέχεται να οδηγήσουν έναν άνθρωπο σε αποτρόπαιες πράξεις. - Πιστεύετε πως οι αναγνώστες θα του αναγνωρίσουμε κάποιο ελαφρυντικό; Άλλωστε υπάρχουν στιγμές που τον βλέπουμε να λυπάται τον προδότη.
Όχι μόνο το πιστεύω αλλά και το ελπίζω, γιατί αυτή ήταν η πρόθεσή μου όταν έφτιαχνα το προφίλ του. Είναι σαφές ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι άσπρο ή μαύρο αλλά υπάρχουν και πολλές ενδιάμεσες αποχρώσεις που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και αυτό προσπάθησα να καταδείξω, την αναγκαιότητα μιας ψύχραιμης και πολύπλευρης θεώρησης. - Η αλήθεια είναι πως δε μας είναι καθόλου άγνωστοι οι δωσίλογοι. Οι Έλληνες που στράφηκαν εναντίον Ελλήνων αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας μας. Το ίδιο ισχύει και για τους γείτονές μας;
Το ίδιο ισχύει για πολλές, για να μην πω για όλες τις χώρες που έχουν εμπλακεί σε πόλεμο. Ανέκαθεν ο πόλεμος αναδείκνυε την πιο σκοτεινή και κτηνώδη πλευρά των ανθρώπων. - Μέλος της οικογένειας Κοντότι αποτελεί και η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα. Είναι η δεκαεξάχρονη ηρωίδα σας, που αφήνει το όμορφο Κιέτι και αποφασίζει να ζήσει κοντά στον παράξενο παππού της στο Σαλέντο. Ποιο ρόλο θα παίξει το επίθετο «παράξενος» στην κορύφωση της πλοκής; Δώστε μας ένα στοιχείο που θα εντείνει την αγωνία μας.
Ο παππούς της Αλεμίνας κρύβει πολλά μυστικά τα οποία αποκαλύπτονται σιγά σιγά κατά της διάρκεια της εξέλιξης της υπόθεσης. Και στη δική του περίπτωση πρωταρχικός μου στόχος ήταν να αναλύσω κάθε πτυχή του χαρακτήρα του, ώστε όταν θα έρθει η στιγμή να κριθεί από τον αναγνώστη να του αποδοθούν όσα ακριβώς του αναλογούν, ούτε περισσότερα μα ούτε και λιγότερα. - Νιώθει για πρώτη φορά την καρδιά της να χτυπά στον ρυθμό του έρωτα. Πρωτόγνωρα συναισθήματα την κατακλύζουν για τον Αντόνιο «που στα κρεβατώματα δεν τον έφτανε κανείς». Είναι αυτός ο γλυκός έρωτας το αντίβαρο στα βαριά συναισθήματα που νιώθουμε για τον άντρα με τις κούκλες;
Ο έρωτας λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο ως αντίβαρο σε όλα τα άσχημα γεγονότα που διαδραματίζονται μέσα στο βιβλίο. Όπως στη ζωή, έτσι και στις ιστορίες που μιμούνται τη ζωή, είναι αναγκαία η ύπαρξη και η τήρηση των ισορροπιών. - Έχετε γράψει πως την τελική ώθηση για τη συγγραφή του μυθιστορήματος σας την έδωσαν οι ξύλινες πολύχρωμες γιαπωνέζικες κούκλες κοκέσι, που θεωρούνταν οι φύλακες των ψυχών των παιδιών κατά την περίοδο Έντο. Τι κρύβεται πίσω από τον θρύλο;
Πράγματι, μεγάλο μέρος της έμπνευσής μου προήλθε από τις γιαπωνέζικες κούκλες κοκέσι, τις ξύλινες και πολύχρωμες αυτές κούκλες χωρίς άκρα, που θεωρούνταν οι φύλακες των ψυχών των παιδιών, δεδομένου ότι στην Ιαπωνία κατά την περίοδο Έντο (1603-1868) πολλές γυναίκες κατέφευγαν στη βρεφοκτονία ή την άμβλωση, λόγω μεγάλης φτώχειας και λιμού. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι Ιάπωνες πίστευαν πως η παιδική ψυχή έμπαινε στην κούκλα, αφήνοντας πια το σώμα ελεύθερο για να εισέλθει η ενήλικη ψυχή και θεωρούσαν ότι το τελετουργικό κάψιμο της ξύλινης φιγούρας ελευθέρωνε τη νεαρή ψυχή, ώστε να επιστρέψει πίσω στα βουνά, στον αρχικό τόπο κατοικίας της. Σκέφτηκα, λοιπόν, να ενσωματώσω με κάποιο τρόπο τη γνώση αυτή μέσα στο βιβλίο μου δημιουργώντας ένα μυστηριώδες και ενδιαφέρον συνονθύλευμα θρύλου και μυθιστορίας. - Σαλέντο Κάτω Ιταλίας. Ήταν όμορφο το συγγραφικό ταξίδεμά σας στον όμορφο νότο της γειτονικής μας χώρας;
Το ταξίδι στα Ελληνόφωνα χωριά της Κάτως Ιταλίας ήταν πραγματικά απολαυστικό. Τόσο η όμορφη ντοπιολαλιά τους, τα γκρεκάνικα, όσο και τα υπέροχα μυστηριακά τοπία με τις δεκάδες στέρνες τους, μου δημιούργησαν εικόνες που ποτέ δεν θα ξεχάσω. Να προσθέσω επίσης ότι το κομμάτι αυτό, εννοώ της έρευνας, πιστεύω ότι αποτελεί την πιο συναρπαστική φάση της συγγραφής, γιατί τότε ο δημιουργός αντλεί πληροφορίες για πράγματα και γεγονότα που δεν γνωρίζει και βάζει τη βάση στην οποία θα στηριχθεί η πλοκή του.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.
Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει.
Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση;
Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Βιογραφικό
Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες, ενώ πλέον κάνει μεταφράσεις και παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.