Στο τελευταίο της βιβλίο με τίτλο Στο σεντούκι της ψυχής μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη η Ευθυμία Αθανασιάδου παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό μια αληθινή, βιωματική μαρτυρία ακριβώς όπως την έζησε η πρωταγωνίστρια του βιβλίου. Έτσι μας εξιστορεί τη ζωή της κεντρικής ηρωίδας, της Αρετής, η οποία ως την ενηλικίωσή της καθόλου εύκολη δεν ήταν. Τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια δεν έχουν την ανεμελιά, την ξεγνοιασιά και την αθωότητα που θα έπρεπε να έχει ένα παιδί όσο δύσκολα και αν είναι τα χρόνια στα οποία ζει. Βιώνει το σκληρό πρόσωπο της ζωής και πολλά άσχημα βιώματα σημαδεύουν την παιδική ψυχή της και χαράσσονται βαθιά μέσα της. Ξάνθη, Καβάλα, Σέρρες, Παρίσι και Βοστόνη, οι σταθμοί ορόσημο της ζωής της που ο κάθε προορισμός έκρυβε και νέες εμπειρίες για την Αρετή.
Όμως, είναι δοσμένα με απλή γραφή και απλό τρόπο, στη σωστή δοσολογία κάθε φορά, ώστε να μην γίνεται το κείμενο και το ύφος μελοδραματικό ή ψυχοπλακωτικό για τον αναγνώστη. Η γραφή είναι ρεαλιστική, απλή και αυθεντική· και αυτό είναι πολύ σημαντικό όταν ο συγγραφέας καλείται να αφηγηθεί ή να γράψει μια αληθινή μαρτυρία. Και η Αθανασιάδου το πετυχαίνει πολύ καλά αυτό. Παραμένει πιστή και αντικειμενική στα γεγονότα χωρίς να τα αλλοιώνει ή να βάζει στη γραφή το προσωπικό της συναίσθημα. Και αυτό απαιτεί και τέχνη και τεχνική. Γιατί είναι αδύνατον να μείνεις ανεπηρέαστος διαβάζοντας τα όσα πέρασε ένα μικρό κορίτσι. Όμως αυτό το αφήνει στους αναγνώστες. Γυρίζοντας τις σελίδες αναδύονται μέσα από την ψυχή σου χιλιάδες συναισθήματα: λύπη, θυμός, αγανάκτηση αλλά και ελπίδα, χαρά, αγαλλίαση, λύτρωση. Και αυτό γιατί η μικρή Αρετή είχε και τσαγανό, πίστη, ελπίδα και όρεξη να προχωρήσει μπροστά και να μην κοιτάζει πίσω. Γιατί η ζωή μπορεί να είναι γεμάτη λύπες και πίκρες και δυσκολίες, δίνει όμως και πολλές χαρές και ευκαιρίες να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου και όσα ονειρεύεσαι. Και η Αρετή από μικρή κοιτούσε τα αστέρια και ονειρευόταν να τα μελετήσει και να δει τι κρύβει ο ουρανός. Δούλευε σκληρά σαν παιδί στο καπνομάγαζο όμως πήγαινε και στο σχολείο και προόδευε. Κατάφερε να σπουδάσει και να γίνει μια πετυχημένη επιστήμονας. Και η ζωή την αντάμειψε με έναν καλό σύντροφο-στήριγμα. Και εδώ η φωνή της συγγραφέα, που έχει ενσωματωθεί και ενδυθεί απόλυτα με τη φωνή της ηρωίδας, δίνει στον αναγνώστη πολλά μηνύματα. Αισιόδοξα μηνύματα. Για τη ζωή, που πρέπει να τη ζούμε στο απόλυτο και να γευόμαστε την κάθε στιγμή. Για τις δυσκολίες που όσο κι αν αφήνουν πίκρα και στιγματίζουν την ψυχή μας μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο σοφούς. Για τα όνειρα που πολλές φορές αργούν να πραγματοποιηθούν αλλά όταν υλοποιούνται μας γεμίζουν χαρά, ικανοποίηση και περηφάνια. Και η Αρετή τα άξιζε αυτά τα συναισθήματα γιατί βγήκε νικήτρια παρά τις δυσκολίες και πάλεψε. Είχε πάντα αισιόδοξη στάση για τη ζωή και πάντα πορευόταν με πίστη και χαμόγελο. Άξιζε να βιώσει όλα τα όμορφα που ήρθαν στη ζωή της μετέπειτα.
Δεν είναι εύκολο να βιώνεις την ορφάνια, να αναγκάζεσαι να δουλέψεις σκληρά ως παιδί για να επιβιώσεις, να βιώσεις τον εξευτελισμό και να καταφέρεις στο τέλος να τα απωθήσεις βαθιά στη μνήμη σου και να προχωρήσεις. Εκτός από τους κακούς συνάντησε και πολύ καλούς ανθρώπους στη ζωή της που την αγάπησαν πραγματικά, στάθηκαν πλάι της και συμπορεύτηκαν μαζί της.
Όλοι οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται απόλυτα αληθοφανείς και ρεαλιστικοί στην πραγματική τους διάσταση. Απλοί και καθημερινοί. Όλα γίνονται εικόνα στα μάτια του αναγνώστη και είναι τόσο ζωντανά που είναι σαν να τα ζει ταυτόχρονα με την ηρωίδα. Και αυτό είναι ακόμα ένα συν για τη γραφή της Αθανασιάδου.
Είναι σαν να διαβάζεις ένα παραμύθι για μεγάλους, καθώς πολλές φορές αναρωτιέσαι «Μα είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά;», που όμως καθόλου παραμύθι δεν είναι αφού πρόκειται για αληθινά γεγονότα και περιστατικά που διαμόρφωσαν συνειδήσεις και χαρακτήρες. Και είναι αλήθεια τελικά αυτό που λένε κάποιοι στο χώρο της Τέχνης πως «Τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή».

 

 

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave