Έχουμε μεγαλώσει ακούγοντας για το πεπρωμένο, ότι η μοίρα που γράφεται στο χέρι μας δεν γίνεται να την αλλάξουμε όσο κι αν αγωνιστούμε για την ανατροπή που θέλουμε να της δώσουμε στο διάβα της ζωής… Είναι τάχα όλα γραμμένα από μια δύναμη που μας κινεί ως μαριονέτες και εμείς ανήμποροι τα αποδεχόμαστε; Αυτές οι σκέψεις πέρασαν από το νου μου όσο διάβαζα το δεύτερο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου “Απώλειες”. Όση αγωνία κι αν έχει ο αναγνώστης για την εξέλιξη της ιστορίας, γιατί υπάρχει ανεπτυγμένη η αγωνία για το πού οδηγείται η τύχη των ηρώων- φτάνει σε ένα σημείο που το κλείνει για να σκεφτεί τη δική του πορεία, τα δικά του λάθη και τις δικές του συμπτώσεις. Τέλος τις δικές του απώλειες.
Η συγγραφέας Ιουλία Ιωάννου μας δίνει την ευκαιρία με το δεύτερο βιβλίο της για μια εκ βαθέων αναζήτηση στα δικά μας χαμένα πρόσωπα. Που έφυγαν από τη ζωή με οποιοδήποτε τρόπο αλλά και για το κενό που μας άφησαν και είναι ανεκπλήρωτο. Μας βάζει μπροστά σε διλήμματα και με το δικό της τρόπο μας καθιστά αντιμέτωπους με τη σκληρή πολλές φορές αλήθεια. Καλογραμμένο, ανατρεπτικό, με την αγωνία να φτάνει στην αποκορύφωση και με την ικανότητα να μας γαληνεύει όπου χρειάζεται από την ένταση, με όμορφες εικόνες τοπίων όπως της Λευκάδας και της Λέρου, αναφέροντας ιστορικά και θρησκευτικά στοιχεία για αυτούς τους τόπους που μας ταξιδεύει νοερά. Η Λευκάδα του έρωτα και η στιγματισμένη άδικα όμορφη Λέρος. Άλλωστε η Λέρος είναι από τα μη τουριστικά νησιά που χρόνια τώρα διάφορες κυβερνήσεις την είχαν στο περιθώριο. Γι’ αυτό και διατήρησαν για χρόνια το ψυχιατρείο σ’ αυτό το νησί. Μπορώ να υποπτευθώ ότι σκόπιμα το επέλεξε η συγγραφέας. Με τις όμορφες περιγραφές του τοπίου θέλει να “αφαιρέσει” το στίγμα από πάνω του και να γίνει πάλι τόπος έλξης τουριστών.
Μέσα από τις σελίδες του μας μιλά για πράξεις των ηρώων της που δεν λογαριάζουν τις συνέπειες των πράξεών τους στο μέλλον. Όπως του Χρήστου που τελικά ανέλαβε τις ευθύνες του με τον καλύτερο τρόπο και του Απόστολου που αν και θύμα της οικογένειας λειτούργησε με ένα πολύ βάναυσο τρόπο και τελικά πλήρωσε τα λάθη του με τον πιο άσχημο τρόπο. Τον Απόστολο στην αρχή τον μίσησα μα όσο προχωρούσε η υπόθεση τον λυπήθηκα όπως και τόσους άλλους που φέρθηκαν με τον ίδιο τρόπο σε έφηβες της ελληνικής επαρχίας. Σε μια κλειστή κοινωνία που η εγκυμοσύνη χωρίς γάμο ήταν το στίγμα και το αποτέλεσμα ένας γάμος για να “κουκουλωθεί¨το γεγονός ή μια αυτοκτονία για να λυτρωθεί η πόρνη έφηβη.
Κοινωνικό το βιβλίο, σκληρό μα αληθινό. Χωρίς φανφάρες και περιττά σχόλια. Με το φόντο μιας μικρής επαρχιακής πόλης με καλοστημένους ήρωες, με σκηνές της καθημερινής Ελλάδας που δεν κουράζουν τον αναγνώστη μα τον τοποθετούν μέσα σε αυτό, αφού στους παλαιότερους που έζησαν σε επαρχιακή πόλη τα γεγονότα που διαδραματίζονται πίσω από τους σκοτεινούς τοίχους τους είναι γνωστά. Ή επειδή τα έζησαν ή τα άκουσαν από στόματα γιαγιάδων στις νυχτερινές βεγγέρες. Το στίγμα και η ντροπή αναβιώνουν στο μεγαλείο τους με όλα τα επακόλουθά της και ο αναγνώστης ριγεί από τις αποκαλύψεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για την παροχή των υπηρεσιών και την ανάλυση της επισκεψιμότητας της σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.ΕντάξειΌροι Χρήσης
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.