Γράφει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ – ΝΤΑΝΟΥ
Το Σεπτέμβρη του 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ το 15ο βιβλίο της πολύ γνωστής και πολυβραβευμένης ελληνίδας συγγραφέως Άλκης Ζέη, με τίτλο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο», ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, στο οποίο η ίδια αφηγείται την ιστορία των 22 πρώτων χρόνων της ζωής της, καθοριστικών για τη μετέπειτα πορεία της. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, που αφιερώνει στη Λενούλα την αδερφή της αναφέρει «μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε, για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δε γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδερφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη».
Ιστορία ζωής, με τρόπο απλό και απολαυστικό, που αρχίζει με τη γέννησή της στις 15 του Δεκέμβρη 1923 και τελειώνει με το γάμο της στις 3 Νοέμβρη του 1945! Γιατί όπως η ίδια αναφέρει στο τέλος του βιβλίου «Παρόλο που τόσα σημαντικά συνέβησαν στη ζωή μας τα επόμενα χρόνια, δε θέλω να τα ξαναπώ, τα έχω ήδη γράψει στην ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ. Λέω στα εγγόνια μου την ιστορία μου που ήθελα από τα δέκα μου χρόνια να γίνω συγγραφέας κι άρχισα γράφοντας γράμματα στις υπηρετριούλες της πολυκατοικίας για τους αγαπημένους τους με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, πάνω στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας». Από κει φυσικά και ο τίτλος!
Στις 386 σελίδες του βιβλίου, που χωρίζονται σε 24 κεφάλαια περιλαμβάνονται σημαντικές φωτογραφίες από τη ζωή της, ενώ κατά την αφήγησή της διευκρινίζει στοιχεία για πρόσωπα ή γεγονότα άλλης εποχής, που έχουν σχέση με ό,τι η ίδια αναφέρει. Αρχικά :η γέννησή της, η αρρώστια της μητέρας, τα παιδικά της χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά στη Σάμο (τόπο καταγωγής της όμορφης μαμάς Έλλης), ο γοητευτικός θείος Πλάτων (αδερφός της μαμάς) και νονός, ο αυστηρός μπαμπάς Ζήνων (τραπεζικός υπάλληλος), η αγαπημένη αδερφή Ελένη (Λενούλα, δύο χρόνια μεγαλύτερη), το σπίτι στο Μαρούσι με τη Νένα και τη Χρυσούλα, ο γάμος του θείου Πλάτωνα με τη Διδώ Σωτηρίου (λάτρεμένη θεία), η φιλία με τη Ζωρζ Σαρρή, το Δημοτικό σχολείο, η αγάπη για το κουκλοθέατρο (Κλούβιος), οι φίλες, η θεία Ξάνθη (αδερφή του μπαμπά) και η ζωή της, η αλλαγή σχολείου (σχολή Αηδονοπούλου) με έκδοση εφημερίδας και συγγραφή χρονογραφήματος, η εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, οι σχέσεις με τη Διδώ, η εργασία της μαμάς Έλλης. Στη συνέχεια: γεγονότα του Μεσοπολέμου, ο πόλεμος του 1940 και η Κατοχή (ΕΠΟΝ, ΙΚΑΡΟΣ, ΕΑΜ, θέατρο Τέχνης, σπουδές στη Φιλοσοφική, θέατρο Λαού), η ζωή της με το Γιώργο Σεβαστίκογλου, ο γάμος τους, τα παιδιά και τα εγγόνια (Αθήνα, Λάρισα, Ρωσία, Παρίσι, Βρυξέλες), η Αντίσταση, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, ο Εμφύλιος, η εξορία, η φυγάδευση.
Τα θέματα που κυριαρχούν είναι: οι στενοί δεσμοί της ελληνικής οικογένειας, οι φιλίες, οι έρωτες, ο αγώνας για Ελευθερία και Δημοκρατία, η αγάπη για την τέχνη (Ζωγραφική, Μουσική, Ποίηση, Θέατρο, Κινηματογράφος), η πείνα και τα δεινά ενός πολέμου, η αξία της παιδείας, η αξιοκρατία, ο αγώνας κατά του ρατσισμού (Εθνικού, φυλετικού). Επίσης αναφέρονται πολλές σημαντικές προσωπικότητες, που η καθεμιά έπαιξε το δικό της ρόλο στη ζωή της Άλκης Ζέη: ο Ελύτης, η Μελίνα Μερκούρη, η Ζωρζ Σαρρή, ο Γκάτσος, ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Κάρολος Κουν, ο Βεάκης, ο Εμπειρίκος, ο Κώστας Αξελός, η Διδώ Σωτηρίου, η Μέλπω Αξιώτη, ο Μέντης Μποσταντζόγλου, η Έλλη Λαμπέτη, η Τατιάνα Μιλλιέξ, ο Ν. Καρύδης και άλλοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το μεγάλο και πολυβραβευμένο έργο, που μας άφησε η αγωνίστρια της ζωής Άλκη Ζέη (νουβέλες, θέατρο, διηγήματα, μυθιστορήματα) διαβάζεται ευχάριστα όχι μόνο από παιδιά και εφήβους, αλλά από όλες τις ηλικίες. Κι αυτό χάρη στον απλό, ορθολογικό, εύληπτο και καθαρό τρόπο γραφής, στην κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, στη γλωσσική αρτιότητα, στο χιούμορ, τη διεισδυτική ματιά στα γεγονότα (πέθανε στις 27 Φλεβάρη 2020). Έγραφε «με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» και όπως η ίδια αναφέρει στο τέλος «μόνο στα παιδιά και τα εγγόνια μου έλεγα και ξανάλεγα τα ίδια. Δε θέλανε να τους λέω παραμύθια πριν κοιμηθούν, αλλά να τους διηγούμαι κάθε βράδυ το παραμύθι της ζωής μου».
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.