Η Ηλιάνα και ο Ορέστης, οι ήρωες της ιστορίας της κας Ρένας Ρώσση- Ζαΐρη, έχουν μεγαλώσει στερούμενοι την αγάπη και τη θαλπωρή που προφέρει η οικογένεια.

Αναρωτώμενοι «τι έκαναν λάθος» και δεν τους αγαπούσαν οι γονείς τους κατάφεραν να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν μέσα από τα λάθη τους, και να ολοκληρωθούν συναισθηματικά. Δεν είχαν κοινή πορεία, είχαν κοινά βιώματα, κοινές πληγές που κατάφεραν να τις επουλώσουν και να προχωρήσουν μαζί στη ζωή πλημμυρισμένοι από την αγάπη τους. Μια αγάπη που αντανακλούσε στα μάτια τους, στο είναι τους και περίσσευε για τους γύρω τους, που τόσο την είχαν ανάγκη! Μέσα από το δόσιμο της αγάπης αυτής, κατάφεραν κι αυτοί να λυτρωθούν…
Εξαιρετική πλοκή συναισθημάτων και ανάλυση χαρακτήρων! Η κα Ρώσση – Ζαΐρη γνωρίζει πολύ καλά την ψυχολογία των παιδιών και την αναγκαιότητα να είναι συναισθηματικά «καλυμμένα», για να γίνουν ολοκληρωμένη και άρτια προσωπικότητα… και μας το αναλύει μέσα από τους χαρακτήρες της.
Μας ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με τις τόσο ζωντανές περιγραφές της! Σε λίμνες μέσα στην έρημο, σε νησιά, σε μεγαλουπόλεις… Μας «βουτάει» σε αρώματα και γεύσεις που ο καθένας μας έχει αγαπήσει και έχει μια γλυκιά ανάμνηση…
Η “Θάλασσα – φωτιά” με ταξίδεψε, με έκανε να ονειρευτώ, αλλά και να αναλογιστώ τις ευθύνες μου ως γονιός!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ένα πολυτελέστατο γιοτ εμφανίζεται σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Κι ένα προσφυγόπουλο, ο μικρούλης Τζαμάλ, εξαφανίζεται.

Η Ηλιάνα πασχίζει να ανακαλύψει τον έρωτα. Ντύνεται νύφη για να πάει στην εκκλησία. Και ξυπνάει δίπλα σε έναν άντρα μαχαιρωμένο. Ο Άλκης φτάνει στα άκρα για μια γυναίκα. Παίζει στα ζάρια την καριέρα του. Ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Ο Ορέστης μαγεύεται από αρώματα και γεύσεις. Γίνεται σεφ, ταξιδεύει σε μέρη μακρινά αναζητώντας ένα κοχύλι και κάτι μάτια. Μάτια βυζαντινά. Ώσπου ανακαλύπτει την αγάπη.

Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες, παθιασμένοι έρωτες, έρωτες-φωτιά. Συγκλονιστικές ανατροπές και κατάσκοποι. Γευστικά ταξίδια στις μυρωδάτες γωνιές της Γης κι αρώματα πολύτιμα που αποκαλύπτουν κρυμμένα μυστικά.

Ένα μυθιστόρημα κεντημένο με την αλμύρα της αγάπης, που βουτάει σε μια θάλασσα-φωτιά, στην αθωότητα των παιδικών χρόνων, στον ρομαντισμό της εφηβείας αλλά και στη «μαγική» βοήθεια: τη δύναμη της ψυχής.

Γιατί η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις, είναι γραμμένη στα μάτια…

 

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave