Το καλοκαίρι του 2017 εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ, με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο, το βιβλίο «Μαύρη Πεταλούδα» της Μαρίας Ζαχαράκη.

Ένα βιβλίο πρωτότυπο για τα ελληνικά εκδοτικά δεδομένα, γραμμένο μάλιστα από Ελληνίδα συγγραφέα. Ένα βιβλίο, το οποίο φαίνεται να δημιουργήθηκε μέσα από την ταυτόχρονη μελέτη και αξιοποίηση της επιστήμης της ψυχολογίας και της κβαντικής φυσικής, μέσω των οποίων τεκμηριώνεται η ιστορία του έργου. Συνυπάρχουν ωστόσο το φανταστικό, το μεταφυσικό και η μυθοπλασία, στοιχεία χάρη στα οποία εντυπωσιάζει το αποτέλεσμα. Αυτό όμως που κάνει διακριτή τη διαφορά είναι ότι η συγγραφέας καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να οδηγήσει τον αναγνώστη στα δικά της αφηγηματικά μονοπάτια, αναγκάζοντάς τον να ακολουθεί τους ελιγμούς της πένας της πάνω στο χαρτί, όπως ακολουθεί η πεταλούδα το φως.
«…η ψυχή-πεταλούδα, επανήλθε από τον θάνατο τη νύχτα του χειμερινού ηλιοστάσιου, όταν ο αιγόκερος βρίσκεται στις 0° μοίρες και ανοίγουν οι πύλες των Θεών, οι πύλες της ενσάρκωσης. Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου αναγγέλλει την άβυσσο του θανάτου από την οποία επιστρέφει ο Θεός Ήλιος για να ξαναδώσει ζωή, πνοή, ακριβώς όπως η ψυχή επιστρέφει από την άβυσσο του ύπνου για να δώσει πνοή στον έρωτα…»

Χαρακτηριστικό απόσπασμα που δίνει το στίγμα της ιστορίας (Οι πεταλούδες στην αρχαία Ελλάδα ήταν οι ψυχές και ο θρύλος ότι η μαύρη πεταλούδα αντιπροσωπεύει τον θάνατο, αλλά και την αναγέννηση). Αν και από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης συνειδητοποιεί, ότι συνυπάρχουν δύο ιστορίες που εναλλάσσονται.
Η πρώτη με ηρωίδα τη Δάφνη ξεκινά από την Ελλάδα, τη Νέα Υόρκη και καταλήγει στην Ιρλανδία, η δεύτερη με ηρωίδα την Λορέλια, διαδραματίζεται στην Ιρλανδία.
– Μήπως όμως οι δύο αυτές ιστορίες συνδέονται;
– Τι σχέση μπορεί να έχουν η Δάφνη με τη Λορέλια;
-Ο Απόλλωνας με τον Ντέιμον;

«…Η Λορέλ εξαναγκάζει την τύχη της Δάφνης και η Δάφνη σφραγίζει το πεπρωμένο της Λορέλ…»
Δύο ζευγάρια, δύο μυστηριώδεις και ίσως καταδικασμένοι έρωτες. Δυο μαύρες πεταλούδες που έλκονται από το φως του έρωτα, που όμως τις καίει και τις στέλνει στο θάνατο, για να αναγεννηθούν από τον Θεό Ήλιο και να συνεχίσουν μέχρι να καταφέρουν να λύσουν την κατάρα που δεν τους επιτρέπει να ολοκληρώσουν τον έρωτά τους.
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία, χωρισμένη σε εικοσιπέντε κεφάλαια, με ήρωες που τολμούν να αλλάξουν τα δεδομένα, που αν και γραμμένη με απλή και στρωτή γραφή, κυρίως σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με πολλούς και απλούς διαλόγους , δεν καθιστά το βιβλίο στα «ευκολοδιάβαστα» αναγνώσματα. Όχι, δεν είναι ένα βιβλίο για λίγους αναγνώστες. Είναι ένα βιβλίο για όλους μας, ένα βιβλίο γεμάτο γνώσεις, με διάχυτο το μυστήριο και τον ερωτισμό, αινιγματικό, πυκνό σε νοήματα και πληροφορίες που η συγγραφέας με την εμφανή μελέτη της και τις γνώσεις της, καταφέρνει και να προβληματίσει και να ανοίξει νέους ορίζοντες στη σχέση μυθοπλασίας-επιστήμης – ίσως και μυθοπλασίας-αποκρυφισμού – στη λογοτεχνία. Ένα βιβλίο φαντασίας- πέρα από τα όρια του πραγματικού ή μήπως όχι;

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Δουβλίνο, κολέγιο Τρίνιτι, παραμονή Πρωτομαγιάς. Μία κβαντική φυσικός, ένας ιατρός και ένας καθηγητής αρχαίων ελληνικών πιστεύουν στη διαφορετική σκέψη, τολμούν να αλλάξουν τα δεδομένα και ξεκλειδώνουν την Ιερογλυφική μονάδα του Τζον Ντι. Αποτέλεσμα, μια Μαύρη πεταλούδα ξεγλιστρά από τον θάνατο και από τότε ο θάνατος την κυνηγά σ’ ένα ανελέητο ερωτικό παιχνίδι. Ένα κβαντικό πείραμα, μια αρχαία τελετή ιερογαμίας, ένα θανάσιμο μυστικό, ενώνουν με συμπαγείς δεσμούς δύο ετερόκλητες κοπέλες. Η Λορέλ εξαναγκάζει την τύχη της Δάφνης και η Δάφνη σφραγίζει το πεπρωμένο της Λορέλ, ακολουθώντας τον μυστηριώδη νόμο «της κυριαρχίας των πρώτων», μια νύχτα με τέτοια γεωμετρία στον ουρανό ικανή να καταρρίψει οποιαδήποτε λογική, να ανατρέψει οτιδήποτε γνωρίζουν για τον κόσμο και να δημιουργήσει μαγεία. Τρεις επιστήμονες πιστεύουν στο ένστικτό τους, στη γνώση και τη δύναμή της και απλά συμβαίνει να προκαλέσουν έναν αθάνατο, καταραμένο έρωτα.»