Γράφει ο Σπύρος Χ. ΤΑΓΚΑΣ για το βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου “Φλόγα και Άνεμος” εκδόσεις Ψυχογιός

«Είσαι φλόγα. Μακριά σου παγώνω και κοντά σου καίγομαι!», φέρεται να γράφει ολότελα ποιητικά σε ένα σημείωμά του προς την μεγάλη Κυβέλη, ο Γεώργιος Παπανδρέου το μακρινό 1928. Και κείνη, πραγματικά, δεν ήξερε αν θα έπρεπε να χαρεί που μακριά της παγώνει ή να λυπηθεί που κοντά της καίγεται.


Τέτοιοι και άλλοι πολλοί διάλογοι μεταξύ αυτών των δύο ιστορικών προσώπων, αποκαλύπτονται και παρουσιάζονται περίτεχνα στο νέο μυθιστορηματικό έργο του Στέφανου Δάνδολου: «Φλόγα και άνεμος»﮲ που αναδεικνύει μέσα από πραγματικές πηγές, αλλά, και μπόλικη (αναγκαία) μυθοπλασία﮲ την θυελλώδη σχέση που ανέπτυξαν μεταξύ τους, ο θρυλικός πολιτικός που έμεινε στην ιστορία ως «Γέρος της Δημοκρατίας» και η μεγάλη ντίβα του Ελληνικού θεάτρου (σε χρονική διάρκεια μεγαλύτερη δύο παγκοσμίων πολέμων), Κυβέλη…


Και κείνος; Και κείνος, αλήθεια, τι ήταν; Εκείνος ήταν «ο άνεμος», όπως, ομολογεί απερίφραστα (σε άλλο σημείο) η ίδια, η Κυβέλη: «ο άνεμος» που, όποτε φύσαγε, έσβηνε την δική της φλόγα και, εντελώς εξαρτημένη πια, από την δύναμη και την αυτοπεποίθηση της προσωπικότητας του Παπανδρέου﮲ έσβηνε υπαρξιακά και αναζητούσε, εξ αρχής, τον τρόπο να τον ελκύσει, να τον γοητεύσει και να τον κρατήσει για πάντα κοντά της.


Ωστόσο, ποτέ δεν κατάφερε να τον κρατήσει για πάντα κοντά της. Και τούτο διότι (σ.σ.: λόγια δικά της) είχε μια μεγάλη ερωτική αντίζηλο: την ιστορία της Ελλάδας! Η αγάπη για την Ελλάδα και ο συνεχής αγώνας του Γεωργίου Παπανδρέου για την δημοκρατία και την δικαιοσύνη στον τόπο αυτόν﮲ ήταν, όντως, μεγαλύτερη αντίπαλος απ’ όσο εκτιμούσε και θεωρούσε αυτή η ανεξάρτητη γυναίκα. Και, τελικώς, ναι, η ιστορία της Ελλάδας της τον έπαιρνε συνέχεια από κοντά της, -μέχρι που της τον έκλεψε παντοτινά…
Είναι η δεύτερη τραγική ερωτική ιστορία που γίνεται ευρύτερα γνωστή μετά από κείνη -την αρχέτυπη βεβαίως-, της σχέσεως της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη που λαμβάνει χώρα, λίγα μόλις χρόνια πριν απ’ αυτή της Κυβέλης και του Γεωργίου Παπανδρέου (και είχε άλλη κατάληξη). Και στις δυο, όμως κυριαρχεί το μεγάλος Πάθος και η Αγάπη: δύο λέξεις με σημασία. Καθότι, το Πάθος και η Αγάπη που εκφράζουν, οπωσδήποτε, την επιλογή της καρδιάς﮲ τροφοδοτούν, αείποτε, τα μεγάλα όνειρα, τα μεγάλα οράματα και τις μεγάλες πορείες. Χωρίς Πάθος κι Αγάπη (που συνδυαστικά μπορεί να σκανδαλίσουν κοινωνικά κιόλας, –όπως, άλλωστε, έγινε και στις δύο τούτες περιπτώσεις), δεν μπορείς να βγεις από τον, εκάστοτε, τρέχοντα μικρόκοσμο ή τον κόσμο των μικρών ιδεών.
Το μικρόκοσμο ή τον κόσμο των μικρών ιδεών που οδηγούν, ως γνωστό, στο πουθενά και στο τίποτα. Καμία σύμβαση και κανονικότητα δεν κατάφερε, λοιπόν, περισσότερα απ’ όσα καταφέρνει ο Έρωτας. Και ευτυχώς που υπάρχει ακόμη. Είναι η φλόγα που ζεσταίνει και θα κινεί τον Κόσμο μας.

Η θρυλική Κυβέλη (Σμύρνη 1887 – Αθήνα 1978), στις αρχές της μεγάλης καριέρας της. Από τις κορυφαίες ιέρειες του ελληνικού θεάτρου. Η “Φλόγα” του Γεωργίου Παπανδρέου (του Γέρου της Δημοκρατίας), στο μυθιστόρημα του Stefanos Dandolos: “Φλόγα και Άνεμος“.

Το ερωτευμένο ζευγάρι, πριν τον πόλεμο.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave