Συγγραφέας του βιβλίου «η Μαντάμ», εκδόσεις «Λιβάνη»

Μια στιγμή μονάχα μπορεί να μετατρέψει τη ρουτίνα μιας γυναίκας σε κυκλώνα; Η ιστορία της Μαργαρίτας αυτό ακριβώς μας επιβεβαιώνει. Είχε όνειρα, είχε καριέρα. Είχε δυνατότητες. Ερωτεύτηκε, όμως, τον λάθος άνθρωπο. Βρέθηκε εξαιτίας του στη φυλακή, επιβεβαιώνοντας και τον κανόνα πως η ζωή είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης. Μοιράζει ρόλους χωρίς να μας ρωτήσει έχοντας σύμμαχό της το πεπρωμένο που για κάποιους ανθρώπους είναι αδυσώπητο. Στο βιβλίο της η Αλεξία Νικολοπούλου, μας μεταφέρει σε μέρες και νύχτες της φυλακής, όπου η πρωταγωνίστριά της επιβιώνει στα δύσκολα με τη βοήθεια μιας άλλης γυναίκας. Της «Μαντάμ». Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, ο «αναγνώστης διαβάζοντας αυτό το βιβλίο έχει την πλήρη εικόνα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού».

Μερικές φορές ένα εξώφυλλο είναι … χίλιες λέξεις. Το δικό σας πιστεύω πως είναι ένα από αυτά. Μια γκρίζα γυναικεία φιγούρα στο βάθος και σε πρώτο πλάνο ένα γυναικείο χέρι με χειροπέδες. Πώς το επιλέξατε;
Είναι ακριβώς αυτό που είπατε. Μία εικόνα χίλιες λέξεις. Ποια εικόνα θα μπορούσε καλύτερα να αποτυπώσει μία φυλακισμένη από τις χειροπέδες. Η εικόνα αυτή σηματοδοτεί την αρχή των παθών κάθε ανθρώπου που συλλαμβάνεται. Έπειτα ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα. Η ταπείνωση, ο εξευτελισμός, η απομόνωση και άλλα δεινά…

Κεντρική ηρωίδα σας η Μαργαρίτα. Μια γυναίκα της διπλανής πόρτας όπως την χαρακτηρίζετε στο οπισθόφυλλο. Μια γυναίκα που θα μαραθεί πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Μιλήστε μας γι’ αυτήν.
Η Μαργαρίτα είναι μία γυναίκα, πράγματι, της διπλανής μας πόρτας. Μία γυναίκα με καριέρα, με όνειρα, μία γυναίκα που ερωτεύτηκε με πάθος τον λάθος άνθρωπο. Αυτό που την χαρακτηρίζει είναι η δρομολογημένη ζωή της. Ποτέ δεν είχε αναλογιστεί ούτε στο ελάχιστο ότι θα ξέφευγε από την όμορφη ρουτίνα της. Βαυκαλιζόταν μέσα σε αυτήν. Ήταν κομμάτι της. Είχε ενστερνιστεί τον ρόλο της δίχως να λογαριάζει τον μεγαλύτερο σκηνοθέτη. Την ίδια την ζωή. Που θα της άλλαζε τον ρόλο και θα μετέτρεπε την ρουτίνα της σε κυκλώνα που θα της τάραζε τα μέχρι τώρα πιστεύω της.

Θα περίμενε κανείς πως ο τίτλος του βιβλίου θα είχε σχέση με το όνομα της Μαργαρίτας. Ερχόμαστε λοιπόν στη «Μαντάμ»; Ποια είναι αυτή η κυρία;
Η Μαντάμ είναι μία γυναίκα σταθμός για πολλές γυναίκες μέσα στη φυλακή. Είναι μια αγκαλιά η ίδια που την προσφέρει απλόχερα σε όσες την χρειάζονται. Είναι το βάλσαμο των πονεμένων ψυχών εκεί. Παρόλο που η δικιά της ψυχή είναι γεμάτη από πληγές δεν αρνείται να γιατρεύει τις άλλες. Είναι μια πανέξυπνη γυναίκα που έχει στιγματιστεί και πληγωθεί ανεπανόρθωτα και η ίδια. Στην Μαργαρίτα δεν παραμένει απλά ένα βάλσαμο μα η επαφή μαζί της θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ίδια την λύτρωση. Το δέσιμό τους εξελίσσει την πορεία τους έως ότου να βρουν και οι δύο την δικιά τους Ιθάκη.

Ποιος από τους δυο αυτούς διαφορετικούς χαρακτήρες πιστεύετε θα μείνει πιο έντονος στο μυαλό του αναγνώστη;
Ο κάθε ένας χαρακτήρας έχει τη δική του ομορφιά και τη δική του υπόσταση μέσα στο βιβλίο. Είναι δύο δυνατοί χαρακτήρες από διαφορετικά μετερίζια. Ας πούμε ότι κουμπώνει ο ένας χαρακτήρας τον άλλον.

«Και ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Αλέξανδρος που θα άλλαζε τη ζωή αυτών των γυναικών», καταλήγει το οπισθόφυλλο και πείτε μας για τον τρίτο βασικό πρωταγωνιστή της ιστορίας σας.
Ο Αλέξανδρος έρχεται σαν μετεωρίτης στη ζωή της Μαργαρίτας. Στην αρχή τον σνομπάρει, αλλά εκείνος καταφέρνει με τις πράξεις του να την ξεκλειδώσει.

Σε ποιο βαθμό θα επηρεαστεί η ζωή των ηρωίδων σας από αυτόν τον άντρα;
Δίχως και αυτός να το καταλάβει γίνεται το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τις καγκελένιες πόρτες και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά. Ο ρόλος του είναι καταλυτικός και για τις δύο γυναίκες.

Ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας σας εκτυλίσσεται μέσα στη φυλακή. Τι ήταν αυτό που έστειλε την Μαργαρίτα εκεί; (γιατί φαντάζομαι όλοι καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο βρέθηκε μέσα η Μαντάμ).
Ο έρωτας. Αυτός επί της ουσίας την έστειλε στη φυλακή. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι στις γυναικείες φυλακές όσο και αν σας ξενίζει ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό ποσοστό έχουν βρεθεί πίσω από τα κάγκελα λόγω ενός έρωτα!

Στη θέση της Μαργαρίτας θα μπορούσε να βρεθεί οποιαδήποτε από εμάς τις γυναίκες. Τι μας διδάσκει η ιστορία αυτής της γυναίκας;
Κάτι απλό. Ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όσο καλά και αν έχουμε ρυθμισμένη τη ζωή μας υπάρχουν πάντα εξωγενείς παράγοντες που δύσκολα καταφέρνουμε να τους προσπεράσουμε και που συνήθως δεν είναι για καλό.

Αν δεν υπήρχε η Μαντάμ πιστεύετε πως η Μαργαρίτα θα άντεχε την πίεση της φυλακής;
Ίσως ναι, ίσως όχι. Ο εγκλεισμός σου βγάζει τα πιο απόκρυφα του εαυτού σου. Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα μπορούσαν αυτά να σε επηρεάσουν ψυχολογικά. Υπήρχαν γυναίκες που έπαιρναν ψυχοφάρμακα για να αντέξουν ακριβώς αυτό. Άλλες ο εγκλεισμός τις μετέτρεπε από ήσυχους ανθρώπους σε θηρία. Το αποτέλεσμα είναι ότι πάντα άκουγες την ίδια κατάληξη στα λεγόμενά τους «Δεν ήμουν εγώ έτσι».

Μου δημιουργείται η εντύπωση καθώς αναζητώ πληροφορίες για το βιβλίο σας πως πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, ωστόσο δεν αναφέρεται στο εξώφυλλό σας. Είναι έτσι;
Πρόκειται για ιστορίες βασισμένες σε αληθινά γεγονότα. Όσον αφορά την περιγραφή της φυλακής είναι πέρα για πέρα έτσι όπως είναι. Ο αναγνώστης διαβάζοντας αυτό το βιβλίο έχει την πλήρη εικόνα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού.

Για τις συνθήκες στη φυλακή αλλά και τις σκηνές που περιγράφετε στο βιβλίο σας είχατε κάποια πληροφόρηση από γυναίκες οι οποίες κάποτε βρέθηκαν πίσω από τα σίδερα;
Οι ιστορίες που περιγράφονται μέσα ακροβατούν στη φαντασία και στην αλήθεια. Όλες μα όλες εμπεριέχουν αληθινά γεγονότα. Αν στην καθημερινή μας ζωή είμαστε επιφυλακτικοί φανταστείτε γυναίκες που έχουν ζήσει άγριες καταστάσεις πόσο επιφυλακτικές ήταν. Όμως όταν θέλεις πάρα πολύ να γράψεις για ένα θέμα πάντα βρίσκεις τον τρόπο. Όσο και αν αυτός σου στοιχίζει εσένα ψυχικά.

Η ιδιότητα της δημοσιογράφου πόσο σας βοήθησε στο δύσκολο κεφάλαιο «φυλακή»;
Δεν με βοήθησε απλώς, η ιδιότητά μου ήταν ο καταλυτικός παράγοντας για να γραφεί αυτό το βιβλίο. Δεν ήταν κάτι που επαφύεται απλά στην φαντασία του συγγραφέα, έπρεπε να είναι παραστατικό, αληθινό και πέρα για πέρα να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της φυλακής.

Συνήθως στη φυλακή επικρατούν κάποιοι άγραφοι νόμοι. Οι πρωταγωνίστριές σας ήρθαν ποτέ αντιμέτωπες με κάποιους από αυτούς;
Οι άγραφοι νόμοι που ισχύουν στη φυλακή είναι οι ηθικοί νόμοι που ισχύουν και στην κανονικότητά μας. Οπότε είναι γνώστριες αυτών. Αν τους παραβαίνεις στην ζωή σου δεν σε εμποδίζει τίποτα να τους παραβείς και στη φυλακή. Όμως η φυλακή είναι μία κλειστή κοινωνία που τίποτα δεν μένει κρυφό. Όλα είναι ξεκάθαρα και γυάλινα. Έτσι, και η ας πούμε, επιβολή τιμωρίας είναι αναπόφευκτη.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση Μαργαρίτας – Μαντάμ;
Ιδεατή. Σχέση πραγματικής φιλίας. Η σχέση τους χτίζεται στην ψυχή τους οπότε καταλαβαίνετε ότι είναι πάρα πολύ δυνατή και απροσπέλαστη. Μια τέτοια σχέση δεν την αγγίζει τίποτα και κανένας.

Μπορεί ένας άνθρωπος βγαίνοντας από τη φυλακή να είναι ίδιος; Φεύγοντας τι αφήνει από τον εαυτό του στο κελί εκτός από τις δύσκολες μέρες και νύχτες που έζησε εκεί μέσα;
Με τίποτα. Αλλοιώνονται βασικά συστατικά του χαρακτήρα σου. Μου είχε πει κάποτε μία γυναίκα φυλακισμένη: «Εδώ όταν μπαίνεις ή θα γίνεις άγγελος ή διάολος. Εξαρτάται από το τι χαρακτήρας είσαι».

Η «Μαντάμ» ήταν το πρώτο σας συγγραφικό έργο. Θα συνεχίσετε να βαδίζετε σ’ αυτό το ενδιαφέρον μονοπάτι;
Βέβαια. Το υλικό είναι πάρα πολύ και με ακόμα περισσότερες εκπλήξεις. Το «η Μαντάμ 2» ήδη παίρνει την μορφή του!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Μαργαρίτα Δούκα είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, με σχέση, καριέρα, όνειρα, εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Εκείνη η μέρα που ξημέρωσε όμως σήμανε την αρχή μιας περιπέτειας που θα την οδηγούσε πίσω από τα σίδερα. Εκεί, μακριά από τη ζωή που μέχρι τότε ήξερε, κάτι νέο ένιωθε να γεννιέται μέσα από τα σπλάχνα της. Εκείνο που δε γνώριζε η Μαργαρίτα ήταν αν αυτή η αλλαγή στη ζωή της θα την έκανε έναν άνθρωπο ξαναγεννημένο και αγγελικά πλασμένο ή αν, φτάνοντας στο βάθος του πυθμένα, θα ξαναγεννιόταν σαν ένας δαίμονας. Μοναδικό φως στο σκοτάδι που την αγκάλιαζε η Μαντάμ, ένα αερικό που έμελλε να είναι ο καθοριστικός σταθμός στην πορεία της. Ποιο ήταν το μυστικό αυτής της κοπέλας, που την κρατούσε δεμένη με αλυσίδες; Και ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Αλέξανδρος, που θα άλλαζε τη ζωή αυτών των γυναικών; Από το μεγάφωνο ακούστηκαν δύο ονόματα που ήταν πολύ γνώριμα σ’ εμάς. Ξένα μεν, αλλά ήταν στον θάλαμό μας. Αποφυλακίζονταν και οι δύο, κι εμείς, κλειδώνοντας στο κουτάκι του μυαλού μας τα πάντα, αφήσαμε έξω μονάχα τη χαρά. Για εκείνες που θα γεύονταν την ελευθερία τους. Αναστέναξα βαθιά, λες και προσπαθούσα να μυρίσω μέσα από εκείνες λίγο καθαρό αέρα. Ελεύθερο αέρα. Η Μαντάμ μού σιγοψιθύρισε στο αφτί: «Όλα θα πάνε καλά». Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό στη φυλακή που άρχιζα να το πιστεύω…

Βιογραφικό

Η Αλεξία Νικολοπούλου κατάγεται από την Πελοπόννησο και μένει μόνιμα στην Αθήνα.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για πάνω από δέκα χρόνια.
Η “Μαντάμ” είναι το πρώτο της βιβλίο.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave