ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΝΕΑ ΣΕΙΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

«Οδός Αλκυόνης» – Βούλα Γιαγκάζογλου Παπούδα
«…πάντα έψαχνα έναν τρόπο για να μπορέσω να μεταδώσω την αγάπη, τον σεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας, όχι μόνο στους φοιτητές μου, αλλά σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά, στην ηλικία αλλά και στην ψυχή. Έτσι, άρχισα να γράφω παραμύθια…»


Και πραγματικά αυτό το εξαιρετικό βιβλίο αληθινής παιδικής λογοτεχνίας είναι ένα δείγμα του έργου της Βούλας Γιαγκάζογλου Παπούδα, γραμμένο όπως η ίδια ονειρεύτηκε και δημιούργησε με απόλυτη αγάπη και σεβασμό στην διαφορετικότητα των ανθρώπων με προβλήματα όρασης.
«Μια όμορφη αλκυόνα, μετά από μια φθινοπωρινή μπόρα, τσαλαβουτά ξανά και ξανά τα λεπτά της πόδια στη μουσκεμένη άμμο.
Ξαφνικά, ΜΠΑΜ! σκοντάφτει επάνω στο τραχύ κέλυφος του Στρατή, ενός σαλιγκαριού που θαύμαζε το ουράνιο τόξο.
Όταν ο Στρατής αντιλαμβάνεται ότι το αδέξιο πλάσμα που διέκοψε τις πολύχρωμες σκέψεις του ήταν μία αλκυόνα, αναρωτιέται γιατί αυτή προτιμά να «σέρνεται» κάτω στη γη από το να πετά ψηλά!
Πώς θα αισθανθεί ο Στρατής όταν, αρκετή ώρα μετά τη συνάντησή τους, θα κοιτάξει την αλκυόνα βαθιά μέσα στα μάτια και θα καταλάβει πως, ενώ τον κοιτούσε, δεν τον έβλεπε;
Η τυχαία συνάντησή τους θα γίνει η απαρχή μιας ξεχωριστής φιλίας με απόλυτο σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του κάθε πλάσματος.»
Ο Στρατής. Το δυνατό σαλιγκαράκι. Μέσα στην φθινοπωρινή μπόρα θαυμάζει το λαμπερό ουράνιο τόξο. Και κάπου εκεί ξαφνικά έρχεται η Αντιγόνη η αλκυόνα. «…Καλά δε βλέπεις που πατάς;» Μα ένοιωσε άβολα με την συμπεριφορά του. Και η Αλκυόνα ήταν τόσο ευγενική και τρυφερή. «… Μπορείς, σε παρακαλώ να μου περιγράψεις τα χρώματα;…» . Εξαιρετική η περιγραφή των χρωμάτων από τον Στρατή. Και έρχεται η στιγμή που ο Στρατής θα ανακαλύψει ότι η Αλκυόνα είναι τυφλή. Ναι, η ίδια η Αντιγόνη δεν φοβάται και δεν ντρέπεται να χρησιμοποιήσει αυτή την λέξη για το πρόβλημα της. Όταν κάποιος μπορεί να δει μέσα από τα μάτια του άλλου, όταν κάποιος βλέπει τα πράγματα με μια διαφορετική ματιά τότε όλα αλλάζουν, τα χρώματα επιστρέφουν στον κόσμο και βάφουν διαφορετικές τις στιγμές των ανθρώπων.
Έγιναν φίλοι. Και περνούσαν πολλές ώρες μαζί. Και ήρθε η στιγμή που ο Στρατής αποφασίζει να δοκιμάσει πώς είναι να βαδίζει χωρίς να βλέπει. Για να νιώσει όλα όσα νιώθει και βιώνει η φίλη του. Η πραγματικότητα όμως είναι δύσκολη και πόσο τρομακτική για εκείνον. Έπεσε και τραυματίστηκε. Και τότε για την Αντιγόνη ο Στρατής και οι φίλοι του δημιούργησαν την «Οδό Αλκυόνης» . Ένας δρόμος που φτιάχτηκε με αγάπη ειδικά για τα άτομα με προβλήματα όρασης.
Όλοι μας γνωρίζουμε την οδό Αλκυόνης. Και δεν θα πούμε κάτι άλλο γι αυτό, ούτε για την υπέροχη συνέχεια της υπόθεσης του έργου. Γιατί αν και το βιβλίο είναι για παιδιά από 8 ετών και πάνω, είμαστε σίγουροι ότι τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί θα απολαύσουν εξ ίσου το αναγνωστικό ταξίδι της συνέχειας της ιστορίας του Στρατή και της Αντιγόνης.
Η επιστημονική κατάρτιση της συγγραφέως και η ενασχόληση της στην ειδική αγωγή ως πανεπιστημιακός συνηγορεί στο αποτέλεσμα της δημιουργίας του έργου. Τα κοινωνικά μηνύματα που περνούν αβίαστα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, είναι πολλά και προσεκτικά δοσμένα. Τα άτομα με προβλήματα όρασης δεν φοβούνται να μιλήσουν για την τυφλότητα. Πληγώνονται όταν τους λυπούνται. Οι δυσκολίες είναι πολλές στην καθημερινότητα τους. Η αποδοχή της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας των ατόμων με προβλήματα όρασης. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους. Ο σεβασμός στις ιδιαιτερότητες των συνανθρώπων μας. Η αληθινή φιλία. Η εμπιστοσύνη. Η ανάγκη του ενός από τον άλλον. Η αλληλεγγύη. Όλα συνηγορούν σε μια διαπίστωση: Πως η ζωή γίνεται πιο όμορφη όταν μπορείς να βασιστείς στην ανοιχτή αγκαλιά ενός άλλου. Όταν παλέψεις να κρατήσεις την ανθρωπιά πάνω από τη διαφορετικότητα του άλλου, όταν βρεις το ‘εμείς’ μέσα στην ετερότητα.
Το τέλος του βιβλίου είναι ένα τέλος αισιόδοξο, χαρούμενο, αληθινό. Μετά το τέλος όμως της ιστορίας, ακολουθεί ένα κεφάλαιο στο οποίο εξηγείται «ο Μύθος της Αλκυόνης» , ενώ ακολουθεί το «Ζώντας το παραμύθι» όπου μέσω ερωτήσεων και εργασιών δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους, να νοιώσουν την ιστορία, να εμβαθύνουν τόσο στο έργο όσο και στον δικό τους συναισθηματικό κόσμο, να προβληματιστούν και να στοχαστούν.
Σημαντικό είναι ότι μπορεί, όποιος θέλει, να ακούσει, εντελώς δωρεάν, το παραμύθι μέσω του QrCode.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο με την εξαιρετικά εντυπωσιακή εικονογράφηση της Μαιρηλίας Φωτιάδου για το οποίο οι εκδόσεις Ελληνοεκδοτική θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για την έκδοση του.

«Ξένιος και Παραξένιος» – ΣΓΟΥΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Η ΣΓΟΥΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ εκδίδει το 10ο παιδικό βιβλίο της με τίτλο «Ξένιος και Παραξένιος», για πρώτη φορά από την οικογένεια της Ελληνοεκδοτικής, με εικονογράφο του έργου της την Μαριάννα Φραγκούλη η οποία απέδωσε το κείμενο εξαιρετικά με μια χαρούμενη και προσεγμένη εικονογράφηση.


«Πώς θα σας φαινόταν αν εκεί που οδηγούσατε ανέμελα το ποδηλατάκι σας, όπως η Φλάουρα η μαϊμού, ξεπεταγόταν μπροστά σας ένα τεράστιο φίδι;
Και όχι ένα οποιοδήποτε φίδι! Ήταν ο Παραξένιος Φολίδας με τον ξεχωριστό χαρακτήρα και τη φασαριόζα ουρά του,που δεν την ήθελε καθόλου πάνω στο σώμα του. Τη μέρα που η παιχνιδιάρα Φλάουρα συναντάει απρόσμενα τον Παραξένιο, μια συναρπαστική περιπέτεια ξεκινάει και για τους δυο τους…»
Η κυρία Φλάουρα. Κομμώτρια που η φήμη της έχει φτάσει παντού αφού το ταλέντο της στην κομμωτική τέχνη είναι μοναδικό. Όσο δουλεύει μαθαίνει και τα κουτσομπολιά έστω και αν υποκρίνεται λέγοντας «… όσα λιγότερα ξέρει κανείς τόσο το καλύτερο…» Η κ. Φλάουρα λαμβάνει πρόσκληση για να πάει στο δάσος με τους φοίνικες για την συναυλία του καλοκαιριού. Πολλή δουλειά. Μεγάλο το άγχος και η αγωνία να προλάβει να τους περιποιηθεί όλους. Μα ξάφνου ένα ατύχημα συμβαίνει. Και γνωρίζει ένα φίδι. Τον Παραξένιο Φολίδα. Δεν τον φοβήθηκε. Του μίλησε με θάρρος. Και ο καυγάς ξεκίνησε. Εκεί και ο ευγενής Ξένιος Φολίδας. Αδελφός του Παραξένιου. Τους χωρίζει ζητώντας της συγγνώμη για τον αδελφό του. Στον Παραξένιο δεν αρέσει ο εαυτός του, δεν αντέχει την άσχημη ουρά του και αυτό τον κάνει παράξενο. Μα πρέπει να τιμωρηθεί. «… Πρέπει να μάθει να ζει σαν ένα κανονικό φίδι. Να μάθει να αγαπάει τον εαυτό του…». Είναι η τιμωρία λύση; Η κ. Φλάουρα χρήζει βοηθό της τον Ξένιο και δίνει το κίνητρο στον Παραξένιο να ενταχθεί στο σύνολο με την πραγματική του ιδιότητα και με το ταλέντο του. Και τότε; τι θα συμβεί;
Ένα πολυτελές σκληρόδετο βιβλίο για την αυτοπαραδοχή. Για «…την αποδοχή του εαυτού μας και των άλλων. Γιατί είναι υπέροχο να είναι κανείς διαφορετικός!» Γιατί η αξία μας δεν καθορίζεται από το πώς θα θέλαμε να είμαστε. Γιατί μπορούμε να αξίζουμε τον σεβασμό. Γιατί η αυτοεκτίμηση είναι τόσο σημαντική. Γιατί κάθε ένας είναι ξεχωριστός και μοναδικός και μπορεί να προσφέρει στο σύνολο με τις δικές του δυνάμεις.

«ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ» – Μαριάννα Κουμαριανού

Το 7ο παιδικό βιβλίο της Μαριάννας Κουμαριανού κυκλοφόρησε από την νέα της εκδοτική οικογένεια, της Ελληνοεκδοτικής, με τίτλο «ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ», με την απόλυτα εναρμονισμένη εικονογράφηση της Ράνιας Ηλιάδου.
«Ο μικρός ήρωας έπρεπε να φτιάξει το δέντρο της οικογένειάς του. Έτσι, ξεκίνησε με τη γιαγιά του ένα ταξίδι στον χρόνο μέσα από φωτογραφίες.

Είδε τους γονείς του και τους θείους του παιδιά, τη γιαγιά και τον παππού νέους,φαντάστηκε τον εαυτό του στο μέλλον… Ανακάλυψε μια άλλη διάσταση του χρόνου,αυτή που περνά μέσα από τις γενιές των ανθρώπων.»
Ο ερχομός ενός μωρού στην ζωή του μικρού μας ήρωα. Η αποδοχή του και η συνήθεια τού να ζεις πια μαζί του. Ο μικρός πρωταγωνιστής μας ευχαριστιέται τις επισκέψεις στον παππού και στη γιαγιά του. Γλυκίσματα και παιχνίδια τον περιμένουν εκεί. Εργασίες στον όμορφο κήπο. Άλλες δραστηριότητες με τον παππού, άλλες με την γιαγιά που πάντα τον ευχαριστούν. Στο σχολείο τούς ζητήθηκε για εργασία, η δημιουργία του ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟΥ τους ΔΕΝΤΡΟΥ με κολάζ φωτογραφιών της οικογένειας. Μια οικογένεια είναι σαν ένα δέντρο. « … Μετά μου εξήγησε ότι, αν μια οικογένεια είναι σαν ένα δέντρο, κοντά στην ρίζα, ο κορμός, είναι οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, μετά, στα κλαδιά, τα παιδιά τους και μετά στους καρπούς τα παιδιά των παιδιών τους, δηλαδή τα εγγόνια, όπως κι εγώ…» .
Οι παλιές φωτογραφίες της γιαγιάς μέσα από τις οποίες φαίνεται και η εξέλιξη της τέχνης της φωτογραφίας, πολύτιμες. Όσο και οι αναμνήσεις. Μια ευκαιρία για γνωριμία με όλη την οικογένεια. Ένα ταξίδι στον χρόνο. Το μικρό παιδί ανακαλύπτει πολλά μέσω των φωτογραφιών, απορεί, σκέφτεται, συνειδητοποιεί τον θάνατο των προγόνων, γνωρίζει συγγενείς που δεν ήξερε, βλέπει τα οικεία του πρόσωπα σε νεαρή ηλικία. Η εξέλιξη του ανθρώπου στον χρόνο. Το πέρασμα των ανθρώπων στον χρόνο. Ένα κολάζ στον κύκλο της ζωής. Η δημιουργία του γενεαλογικού δέντρου της δικής του οικογένειας.
Εξαιρετικό το έργο της συγγραφέως στο αναγνωστικό ταξίδι των παιδιών, με δυνατά μηνύματα για τον θεσμό της οικογένειας και για τις σχέσεις των μελών της. Ένα έργο που μιλάει για την οικογένεια, την ευρύτερη οικογένεια που εξελίσσεται στον χρόνο και περιλαμβάνει όλους όσους ανήκουν σε αυτήν. Παππούδες, γιαγιάδες, θείους, παιδιά, ξαδέλφια, αδέλφια. Πολύτιμη εργασία η δημιουργία του οικογενειακού δέντρου. Πολύτιμο το βιβλίο της Κουμαριανού για κάθε γονιό ή εκπαιδευτικό.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave