“Couleurs de l’incendie” (τίτλος πρωτοτύπου)

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Pierre Lemaitre (Πιέρ Λεμέτρ)

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

Μετάφραση: Έφη Κορομηλά(Effi Koromila)

➖Όλοι όσους επιθυμώ να ευχαριστήσω εδώ δεν έχουν καμμία ευθύνη για τις απιστίες μου στην πραγματική ιστορία, για τις οποίες είμαι ο μόνος υπεύθυνος“, σημειώνει ο Πιέρ Λεμέτρ για εκείνους που έχουν συμβάλλει πληροφοριακά στην ολοκλήρωση του βιβλίου του.

Και είναι όντως αποκλειστικά υπεύθυνος για ένα καθ’ όλα εκπληκτικό μυθιστόρημα, το δεύτερο μέρος της τριλογίας, η οποία αρχίζει με το πασίγνωστο “ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ“, που αναφέρεται στον απόηχο του Μεγάλου Πολέμου, εκδίδεται το 2013 και έχει τιμηθεί με το βραβείο Goncourt.

Το δεύτερο μέρος, “ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ“, αφορά τον μεσοπόλεμο και εκδίδεται το 2018. Ακολουθεί το τρίτο μέρος, ο “ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣ” με την εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία το 1940, που εκδίδεται το 2020.

Και οι τρεις τόμοι που απαρτίζουν την τριλογία του μεσοπολέμου διατρέχουν μία αριστοτεχνική λογοτεχνική διαδρομή και διαβάζονται άνετα και ανεξάρτητα.

Τα ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ είναι ένα με απίστευτη δράση πυκνογραμμένο μυθιστόρημα 623 σελίδων, το οποίο οριοθετείται χρονικά από το 1927 έως το 1936, με κάποιες συμπληρωματικές σημειώσεις για την εξελικτική πορεία της ζωής των ηρώων και στη δεκαετία του ‘40.

Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος ελεύθερα από ορισμένα πραγματικά γεγονότα και αποτελεί φόρο τιμής στον δάσκαλο του, τον Alexandre Dumas, όπως δηλώνει ο συγγραφέας, με τους χαρακτήρες των προσώπων να καθρεπτίζουν υπαρκτά πρόσωπα.

Το κέντρο βάρους βρίσκεται στην απεικόνιση της κοινωνίας της μεσαίας και ανώτερης τάξης την εποχή που η πολιτική κατάσταση καταρρέει και συμπαρασύρει τα πάντα με τον επικείμενο όλεθρο του φασισμού που αρχίζει να αχνοφαίνεται, αλλάζοντας τα χρώματα στον ορίζοντα που γίνονται χρώματα φωτιάς, χρώματα της πυρκαγιάς.

Ο επιφανής τραπεζίτης Μαρσέλ Περικούρ πεθαίνει στο Παρίσι επτά χρόνια μετά την τραγική αυτοκτονία του γιου του Εντουάρ. Η μοναχοκόρη του Μαντλέν παρακολουθεί την κηδεία όταν πληροφορείται ότι ο γιος της έχει πέσει από το μπαλκόνι της πολυτελούς κατοικίας τους. Αναλαμβάνει αποκλειστικά τη φροντίδα του ανάπηρου πλέον γιου της και εμπιστεύεται τη διαχείριση της κληρονομιάς της, περιλαμβανομένης της διοίκησης της τράπεζας, στον πιστό βοηθό του πατέρα της.

Στον Γκιστάβ Ζουμπέρ δίνονται όλες οι αρμοδιότητες που αγγίζουν την παντοδυναμία του στην Τράπεζα και το Χρηματιστήριο κι εκείνος εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Μαντλέν στη λήψη αποφάσεων.

Ο αδελφός του πατέρα της, ο Σαρλ, βουλευτής του κοινοβουλίου, είναι το δεύτερο πρόσωπο που εποφθαλμιά την περιουσία της, αισθανόμενος χρόνια παραγκωνισμένος.

Και άλλα πρόσωπα από το έμμεσο και άμεσο περιβάλλον εμπλέκονται με τον έναν ή άλλον τρόπο εκμεταλλευόμενοι τον θάνατο του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Τραπεζίτη, κλονίζοντας συθέμελα τη ζωή της κόρης του.

Η Μαντλέν ουσιαστικά απογυμνώνεται από την οδυνηρή πραγματικότητα με τη νέα συνθήκη. Αντιλαμβάνεται καθυστερημένα την πλεκτάνη εις βάρος της και παλεύει να ανακτήσει δυνάμεις και να επιβιώσει με τον ανήμπορο γιο της.

Επιστρατεύει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να ανατρέψει τα δεδομένα και να πάρει εκδίκηση κινούμενη μέσα σε μία ανήθικη κοινωνία που παραπαίει με την οικονομική κρίση να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Το παιγνίδι στο Χρηματιστήριο έχει γίνει ένα δημοφιλές σπορ με το τέλος του Μεγάλου Πολέμου και τώρα η οικονομική καταστροφή δημιουργεί τον κοινωνικό υποβιβασμό που ξεχειλίζει από δολοπλοκίες, προδοσίες, παρακολουθήσεις και εκδικήσεις.

Η ιστορία ακολουθεί το συγκροτημένο modus operandi του συγγραφέα, ο οποίος κάνει μία εκτενή ανασκαφή στην έρευνα και αντλεί ιδέες από τις πολιτικές πρακτικές, τον κοινοβουλευτισμό και το δικαστικό και δημοσιογραφικό κύκλωμα της εποχής, χωρίς να αφήνει τίποτα ασχολίαστο.

Κατέχει την τεχνική να δημιουργεί ένα εξαντλητικό σασπένς σε ένα σφικτά δεμένο ρεαλιστικό μυθιστόρημα, όπου το συγκινησιακό συναίσθημα διαδέχεται κάθε αμείλικτη ενέργεια ή αντίστροφα.

Η εξαιρετική μετάφραση της Έφης Κορομηλά συμβάλλει στο άρτιο αποτέλεσμα που πληροί την αναγνωστική απόλαυση μέχρι την τελευταία λέξη στην τελευταία σελίδα.

➖Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, τίμιοι και απατεώνες, αρνιά και λύκοι. Υπάρχουν άνθρωποι που τιμωρούνται και άνθρωποι που δεν τιμωρούνται“. (Γιάκομπ Βάσερμαν)