«…Πόσοι έρωτες και πόσα νιάτα είχαν πάει χαμένα από αυτούς τους άχρηστους ηθικούς κανόνες! Πόσοι άντρες που ήταν παλικάρια τρανά στα νιάτα τους έμειναν γεροντοπαλίκαρα, γιατί δεν μπόρεσαν να παντρέψουν τις αδερφές τους! Άδικα ήθη που χαντάκωσαν πολλές ζωές..».
Πόσο αγώνα χρειάζεται να κάνει ένας άνθρωπος για να μπορέσει να διεκδικήσει την ίδια του τη ζωή; Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του βιβλίου της Βάσιας Μαυράκη με τίτλο Ο Καπήλαρης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος.


Είναι σαφές ότι η συγγραφέας, χωρίς να κατονομάσει τη χρονική περίοδο στην οποία κινείται η αφήγησή της, προσδιορίζει μια περίοδο ιδιαίτερης σκληρότητας για τον ελληνικό τόπο, την περίοδο των πέτρινων χρόνων που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα, όταν οι Έλληνες είχαν χωριστεί σε δεξιούς και αριστερούς. Τότε που αυτός ο διαχωρισμός ήταν αρκετός για να διαμορφώσει τη ζωή τους, τις περισσότερες φορές είναι αλήθεια, με τον πιο σκληρό τρόπο. Άνθρωποι με το μαράζι της φτώχειας να σιγοκαίει στην καρδιά τους, με τον έρωτα να καταδιώκει τον νου τους, με τον πλούτο να αλλοιώνει την ψυχή τους, με τον αγώνα να γίνεται σημαία τους.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και η Χριστίνα. Η γιαγιά της συγγραφέα. Ο περίφημος Καπήλαρης, ο «κουμανταδόρος» δηλαδή, που διαπερνώντας από τις δυσκολίες της ζωής καταφέρνει να πάρει στα χέρια της τη μοίρα της και να αλλάξει το πεπρωμένο της. Μια γυναίκα που δε χαρίστηκε στη ζωή της αλλά γεμάτη ήθος προχώρησε πέρα από όλα όσα προοριζόταν να ζήσει. Και μια υπόσχεση. Η υπόσχεση της συγγραφέα που διακρίνει σ’ αυτή τη ζωή όλα όσα χρειάζεται για να γραφτεί μια ανθρώπινη ιστορία που ο χρόνος διαφορετικά θα σβήσει. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της Βάσιας Μαυράκη στο εισαγωγικό της σημείωμα όπου ενημερώνει τον αναγνώστη του βιβλίου ότι όλα όσα γράφει σ’ αυτό είναι αληθινή ιστορία, μια ιστορία που από παιδί, όπως φαίνεται, τη συγκλόνισε:
«Το βιβλίο γράφτηκε για να τηρήσω μία υπόσχεση που είχα δώσει στη γιαγιά μου ενώ ζούσε. Όταν την παρακαλούσα να μου διηγείται τη ζωή της, αυτή με ρωτούσε με απορία γιατί τη βάζω να μου τα λέει και να μου τα ξαναλέει. Γιατί μια μέρα θα γράψω τη ζωή σου σε βιβλίο… Της άρεσε που το άκουγε. «Ε, τότε κάτσε να τα θυμηθώ καλά, να τα γράψεις όλα σωστά», μου απαντούσε…».

Μια ιστορία στην οποία η συγγραφέας σκύβει με σεβασμό και πολλή αγάπη. Γραμμένη σαν ένα τρυφερό παραμύθι, αφού μέσα στο παραμύθι μπορούν να γραφτούν οι πιο μεγάλες αλήθειες και οι αλήθειες της ζωής είναι οι πιο μεγάλες. Με ήρωες σάρκινους και αληθινούς, που η προσωπική τους ιστορία γίνεται ένας ύμνος για τη ζωή. Διάστικτη με ηθογραφικά και λαογραφικά στοιχεία της εποχής αλλά και με μια διάθεση στοχασμού καταφέρνει να ανασυνθέσει παραστατικά την εποχή, αξιοποιώντας στο έπακρο την ελληνική ανθρωπογεωγραφία σε μια ιστορία που μιλάει για μαχητές και προδότες, για την αιώνια πάλη του καλού με το κακό, για όρκους και έρωτες, απαγωγές αλλά κυρίως για την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια, τη βιοπάλη, το θάρρος και το πείσμα για αρχοντιά και καλοσύνη που νικούν κάθε αντιξοότητα της ζωής.


Το βιβλίο είναι γραμμένο με μια κινηματογραφική πλοκή που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ανάγνωση. Με διαλόγους αληθινούς που χαρίζουν την πραγματική υπόσταση των ηρώων και κάνουν την ανάγνωση απολαυστική. Ένα απολαυστικό βιβλίο που θα προβληματίσει τους παλαιότερους αλλά κυρίως θα ενημερώσει τους νεώτερους για όλα όσα γίνονταν στις πιο ταραγμένες περιόδους της ελληνικής Ιστορίας.
facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave