« Η ευχή μου είναι το «καράβι» αυτό να δέσει για πάντα στο λιμάνι της καρδιάς σας, αφού πρώτα σας ταξιδέψει σε όμορφες γαλήνιες και συναρπαστικές θάλασσες»
Μαρία Τζιρίτα

Και η ευχή της Μαρίας Τζιρίτα, έγινε πραγματικότητα!

Τέλη της δεκαετίας του ΄60, και το φαινόμενο του μεταναστευτικού κύματος του Ελληνισμού προς την Αυστραλία είναι σε εξέλιξη. Καράβια γεμάτα κόσμο ξεκινούν από τον Πειραιά. Άνθρωποι που φεύγουν γεμάτοι ελπίδες, όνειρα για μια καλύτερη ζωή αλλά και φόβο για το άγνωστο, αφήνουν πίσω άλλοτε ανθρώπους που αγαπούν και άλλοτε ανθρώπους που πρέπει να ξεχάσουν! Μαζί τους πάνω στην κρύα λαμαρίνα του πλοίου συνωστίζεται η ελπίδα. Η ελπίδα για ένα νέο μέλλον, για μια καλύτερη ζωή, για ένα αύριο ανέφελο, έστω κι αν αυτό το μέλλον είναι μακριά από την πατρίδα και ό,τι οικείο.
Ελπίδα ονομάζεται και η ηρωίδα αυτού του βιβλίου. Μαζί της αλλά και μαζί με τον Φίλιππο, τον Άρη, την Ρωξάνη, τον Ορφέα, την Λυδία επιβιβαζόμαστε στο «ΕΛΠΙΣ», για ένα ταξίδι που θα κρατήσει 37 ημέρες. Μαζί τους ταξιδεύουν τα μυστικά τους, οι πόθοι και τα πάθη τους. Στη διάρκεια του ταξιδιού οι ήρωες αυτού του βιβλίου αλλά και ο αναγνώστης θα βρουν την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν όλα όσα τους έκαναν να πάρουν την απόφαση αυτού του ταξιδιού, όλα όσα προσδοκούν από το νέο μέλλον αλλά και ό,τι τους σημάδεψε να το γνωρίσουν καλύτερα. Να σχεδιάσουν εκ νέου τον ίδιο τους τον εαυτό, να γνωρίσουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους και να πάρουν νέες αποφάσεις που θα καθορίσουν το πεπρωμένο τους.

«…η Ελπίδα, που ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα, κουβαλώντας μαζί της το φρικτό μυστικό της. Ένας ώριμος επιχειρηματίας, πρώην ναυτικός, ο γοητευτικός γιατρός του πλοίου, μια απελπισμένη γυναίκα που αναζητά το παιδί της στη μακρινή ήπειρο, μια νεαρή κοπέλα που πηγαίνει στην Αυστραλία να παντρευτεί χωρίς τη θέλησή της είναι μερικά από τα πρόσωπα που θα γνωρίσει κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού και που θα σημαδέψουν τη ζωή της για πάντα… »

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Καλογραμμένο μυθιστόρημα που ρέει με γρήγορους ρυθμούς και πολλές ανατροπές που ξαφνιάζουν τον αναγνώστη και τον κρατούν στις σελίδες του. Φαίνεται πως η συγγραφέας μελέτησε την ιστορία της εποχής προτού τοποθετήσει στον συγκεκριμένο χωροχρόνο τους ήρωές της και αρχίσει να ξεδιπλώνει τη μοίρα τους.
Όλη η ιστορία διαδραματίζεται πάνω στο πλοίο, όλη η ιστορία είναι ένα ταξίδι στην εποχή εκείνη, στα δύσκολα χρόνια, και εμείς γινόμαστε “συνεπιβάτες” των ηρώων, χάρη στην κινηματογραφική και μεστή γραφή της Μαρίας Τζιρίτα.
Οι ήρωες, αληθινοί, αρκετά ψυχογραφημένοι, κυριολεκτικά «ζωντανεύουν» μέσα στις σελίδες τους βιβλίου, προκαλώντας έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη, συναισθήματα αγάπης, φιλίας, φόβου, θυμού, αγωνίας, αλλά κυρίως δικαίωσης και ελπίδας! Αυτό που τελικά μένει όταν κλείσει κανείς το βιβλίο είναι μια αισιόδοξη ματιά προς το μέλλον και την ανάγκη του ανθρώπου να το κάνει καλύτερο, έστω και αν χρειαστεί να ξεριζωθεί από τον τόπο του και αρχίσει τη ζωή του σε μια άλλη φιλόξενη ή μη πατρίδα. Και μοιάζει η ιστορία αυτή σήμερα να είναι και πάλι επίκαιρη όταν λόγω της κρίσης πολλοί συμπατριώτες μας επέλεξαν να μπουν ξανά στο πλοίο της δικής τους ελπίδας.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θα μπορούσαμε να πούμε για το βιβλίο, όμως τίποτα δεν πρέπει να προδώσει την ιστορία. Ο αναγνώστης, μόνος του, πρέπει να ταξιδέψει και να ζήσει όλες εξελίξεις στην ζωή των ηρώων, τις ανατροπές, τα μυστικά, τις αποκαλύψεις και το αποτέλεσμα όλων αυτών.
«Παρακαλούνται οι κύριοι επισκέπτες όπως εξέλθουν του πλοίου, το πλοίο είναι έτοιμο για αναχώρηση» οι επιβάτες του Ελπίς θα σας ταξιδέψουν, ξεκινήστε το δικό σας ταξίδι!

«…Ποιος να τους το’ λεγε όταν ξεκίνησε αυτό το ταξίδι… Πώς τα φέρνει η ζωή… Πώς τα φέρνει η θάλασσα… Ποια μαγική δύναμη κρύβει στα κύματά της, που ανακατεύει τις ζωές όσων τη διασχίζουν και ορίζει το μέλλον τους;»

to taksidi ths elpidas