Όταν ένας συγγραφέας σκέφτεται να ξεκινήσει μια ιστορία για το βιβλίο του, συνήθως στηρίζεται σε ένα αληθινό γεγονός, σε κάτι που βίωσε, που άκουσε, σε περιστατικά που μπλέκονται με την αστείρευτη φαντασία του και δίνουν ένα αποτέλεσμα απόλυτα αληθινό στον αναγνώστη.
Τι γίνεται όμως όταν ακόμα και ο πιο ευφάνταστος νους δεν μπορεί να συλλάβει τα αληθινά γεγονότα που μπορεί να έχει ζήσει ένας άνθρωπος και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να αναρωτιέσαι, είναι δυνατόν να συνέβησαν όλα αυτά μαζεμένα σε ένα και μόνο πρόσωπο, σε μία και μόνη ζωή;
Και όμως. Η ιστορία της Ιφιγένειας που μας αποκαλύπτει η Μαρία Τσακίρη, δυστυχώς, είναι απόλυτα αληθινή! Είναι η πιο συγκλονιστική και αποκαλυπτική ιστορία που θα μπορούσε να δώσει ένας συγγραφέας, με τόσο ωμή γλώσσα που είναι σαν γροθιά στο στομάχι!
Η Μαρία Τσακίρη μετέφερε με απόλυτο σεβασμό την ζωή της ηρωίδας της Ιφιγένειας, χωρίς να κρύψει τίποτε απολύτως από τα όσα εκείνη από παιδί βίωσε στα χέρια ενός παΤέρα που διέλυσε το σώμα και την ψυχή της, που η διαστροφή του ξεπερνάει τα ανθρώπινα όρια και κάνει κάθε σώφρονα άνθρωπο να αναρωτιέται, υπάρχουν τέτοιοι παΤεράδες δίπλα μας; Και όμως, η απάντηση είναι ότι υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν αν δεν κινητοποιηθούμε όλοι μας, ως κοινωνία, ως άτομα, αν δεν κλείνουμε τα αυτιά σε παρόμοιες καταστάσεις που μπορεί να πέσουν στην αντίληψή μας, αν δεν καταγγείλουμε την απανθρωπιά όπου και αν την αντιληφθούμε.
Το να βιώσει ένα παιδί από τα εφτά του κιόλας χρόνια την κακοποίηση και μόλις στα εννιά την απόλυτη φρίκη, τον εξευτελισμό, τον πόνο, τη βία σε όλο της το μεγαλείο, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το κυνηγάει σε ολόκληρη τη ζωή του. Θα το οδηγεί σε συνεχή λάθη, σε μηδαμινή αυτοεκτίμηση, στο να χάσει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, στο να ψάχνει συνεχώς τρόπους να ξεχάσει, να ξεφύγει από τα εφιαλτικά όνειρα που του θυμίζουν την αδιαφορία από εκείνους που το έφεραν στον κόσμο και, υποτίθεται, το αγαπούν και θα έπρεπε να το προστατεύουν από το κάθε τι.
Κι αν η κτηνώδης συμπεριφορά του παΤέρα προκαλεί οργή, θυμό, αγανάκτηση, η απάθεια της μητέρας είναι εκείνη που σε κάνει να αναρωτιέσαι, πώς είναι ποτέ δυνατόν να μην αντιλήφθηκε τίποτε, το φόβο στο βλέμμα του παιδιού της, το να μη θέλει να βρίσκεται κοντά στον παΤέρα, να το αναγκάζει να τον ακολουθήσει παρά τη θέλησή του; Πώς είναι δυνατόν οι δάσκαλοι στο σχολείο να μην αντιλήφθηκαν επίσης το σήμα βοήθειας που εξέπεμπε αυτό το παιδί, πώς είναι δυνατόν η κοινωνία να κατηγόρησε αυτό το παιδί αντί να το προστατέψει, έστω και αργά, από το να ακολουθήσει μια πορεία προς την καταστροφή;
Γιατί η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη για τη συνέχεια. Η θυσία της Ιφιγένειας στο βωμό ως άλλη τραγική ηρωίδα ήταν το μόνο σίγουρο. Λάθος παρέες, ο εθισμός στον κόσμο των ναρκωτικών προκειμένου να μη θυμάται, η συνεχής τάση της προς αυτοκαταστροφή, η φυλακή.
Η ζωή όμως της χρωστούσε να συναντήσει και ανθρώπους που την αγάπησαν, που της συμπαραστάθηκαν. Και σε αυτό το κομμάτι όμως στάθηκε άτυχη, καθώς ο θάνατος όσων αγαπούσε η ίδια, όσων επέλεγε για συνοδοιπόρους, καραδοκούσε. Και ο έρωτας ήρθε στη ζωή της και η απόλυτη ευτυχία, όταν εκεί που όλοι πίστευαν το αντίθετο, εκείνη κατάφερε μέσα από απίστευτες περιπέτειες να γνωρίσει τη χαρά της μητρότητας.
Όταν όμως η μοίρα ενός ανθρώπου του έχει γράψει μόνιμα να πονάει, να παλεύει, θα βρει τρόπο να κατατροπώσει το ηθικό εκεί που πιστεύει ότι όλα πια έχουν μπει σε ένα καλό δρόμο. Από τα πιο συνταρακτικά κομμάτια του βιβλίου και της ζωής της Ιφιγένειας, είναι η πολύχρονη περιπέτεια υγείας που πέρασε με το παιδί της. Σπαράζει η καρδιά να διαβάζεις τα όσα έζησε αυτή η γυναίκα. Χαστούκι που πονάει η προσπάθειά της, η πίστη της, η δύναμη της ψυχής της, εκεί που ο καθένας θα εγκατέλειπε, θα αφηνόταν στην κακή του μοίρα.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ζήσει τραγικές καταστάσεις στη ζωή μας, κάποιο θάνατο αγαπημένου ανθρώπου, μια αρρώστια, απώλειες που μας κάναν να υποφέρουμε, δυσκολίες στην καθημερινότητά μας, και πιστεύουμε ότι μόνο εμείς είμαστε άτυχοι και δεν μας τα έφερε δεξιά η ζωή.
Αν διαβάσετε όμως τη ζωή της Ιφιγένειας, αν δείτε τη δύναμη της ψυχής αυτής της γυναίκας, μόνο τότε θα αντιληφθείτε ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να σηκώνουν έναν ασήκωτο σταυρό, να ανεβαίνουν ένα Γολγοθά που δεν έχει τέλος.
Και αν το να αποκαλύψει όλα όσα έζησε η Ιφιγένεια, βοηθήσει έστω και έναν αναγνώστη να δει αλλιώς τα απλά, καθημερινά του προβλήματα, να βρει τη δύναμη να παλέψει με ό,τι τον περιμένει στη στροφή, τότε θα βρει και η ίδια την ηρεμία που αναζητάει η ψυχή της, την εξιλέωση. Και θα είναι ένα βήμα ώστε να σταματήσει επιτέλους ο κύκλος της σιωπής τέτοιων καταστάσεων!
Η Μαρία Τσακίρη με το πρώτο της βιβλίο μας συστήνεται μέσα από ένα συνταρακτικό κείμενο, χωρίς ίχνος διαστρέβλωσης της αλήθειας, με εξαντλητική έρευνα για την αλήθεια των όσων περιγράφει.
Σήμερα η Ιφιγένεια όπως δηλώνει «Μόνο ευγνωμοσύνη αισθάνομαι για τη δεύτερη ευκαιρία που μας δόθηκε. Έχω πατήσει τα πενήντα και επιτέλους ΖΩ!»

Μέσα από τις θυσίες και τις απώλειες που πέρασε, βρήκε επιτέλους την Ιθάκη της και όλοι της ευχόμαστε να σβήσει από τη μνήμη της το παρελθόν και να ζήσει μόνο με αγάπη.

Και έχει το σεβασμό όλων μας!

 

 Η Μαρία Τσακίρη θα είναι καλεσμένη στην εκπομπή “Ξεφυλλίζοντας στον αέρα” την Πέμπτη 2 Μαρτίου στις 10.00 το βράδυ.


Λίγα λόγια για το βιβλίο

«Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.

Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.

 

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave