Σύρα Σάκρα. Σύρα η ιερή. Επειδή πριν από το 1821, οι καθολικοί κάτοικοι αποτελούσαν το 95% του συνολικού πληθυσμού της, φιλοξενούσε πέντε μοναστικά τάγματα κι ήταν έδρα Επισκόπου. Η Καθολική Εκκλησία είχε σίγουρα λόγους να της αποδίδει αυτόν τον τιμητικό χαρακτηρισμό.
Η Σύρος είναι η πραγματική πρωταγωνίστρια αυτής της ιστορίας, με την Απάνω Χώρα και την Ερμούπολη τις χιώτικες καταβολές της, τον πλούτο της και τον πολιτισμό της, την τεράστια ακμή της τον 19ο αιώνα.


Ο καμβάς πάνω στον οποίο δούλεψε η συγγραφέας είναι αληθινός μόνο ως προς τα ιστορικά γεγονότα. Οι ήρωες κι οι ζωές τους διατηρούν ελάχιστα ψήγματα ιστορικής αλήθειας. Η οικογένεια Φιξ όντως ήρθε με τον Όθωνα στην Ελλάδα, απέκτησαν όνομα και πλούτο ως ζυθοποιοί όμως ο Λουδοβίκος με την Εύα Φιξ και τα παιδιά τους είναι επινόηση της συγγραφέως. Το ίδιο πραγματική ήταν και η οικογένεια Συναδινού στην Αλεξάνδρεια οι Περσέληδες κι οι Γιασεμολάδες που ήρθαν πρόσφυγες από τη Χίο στη Σύρο, το δε επώνυμο Ρούσσος είναι από τα πιο διαδεδομένα ανωσυριανά. Πέρα από τα ονόματα τίποτε άλλο αληθινό δε χρησιμοποιήθηκε.
Στο ερώτημα της συγγραφέως: «Πώς άραγε ζούσαν, μιλούσαν, γλεντούσαν, ταξίδευαν κι αλληλογραφούσαν οι άνθρωποι στο πέρασμα από τον 19ο στον 20ό αιώνα ;» τρείς συγγραφείς στάθηκαν η πυξίδα της .Η Πηνελόπη Δέλτα με τα αυτοβιογραφικά της κείμενα (αναμνήσεις και ημερολόγια) ο Γρηγόρης Ξενόπουλος με τα μυθιστορήματά του και η Λουκρητία Δούναβη με τα διηγήματά της.


Στο λυκόφως του 19ου αιώνα η Ερμούπολη είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας. Το χρωστά στους πρόσφυγες από τα καμένα νησιά της Επανάστασης, κυρίως Χιώτες αλλά και Κασιώτες και Ψαριανούς, που βρήκαν στη Σύρο καταφύγιο. Οι ίδιοι οι Συριανοί, κατά βάση άνθρωποι φτωχοί, καθολικοί στο θρήσκευμα, βρίσκονται μαζεμένοι στην καστροπολιτεία τους, στην Απάνω Χώρα, και στα γύρω χωριά.
Χιώτικης καταγωγής είναι ο πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής και ο καπετάνιος του, Στρατής Σορώπος· Απανωχωρίτισσα είναι η Καρμελίνα Ρούσσου που κατεβαίνει στο λιμάνι για να μείνει στους θείους της. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του Στρατή, τον Νικόλα, που αγαπά τα βιβλία και τους στίχους, δε στεριώνει εύκολα σε δουλειές και του αρέσουν οι γυναίκες και τα γλέντια. Στην άλλη άκρη ο Στρατής, πειθαρχημένος, πρόωρα φορτωμένος με ευθύνες και αρραβωνιασμένος με τη Μέλπω, θα γνωρίσει την Ιουλία Περσελή τη μέρα που θα το σκάσει από την Ερμούπολη και τον γάμο που της έχουν κανονίσει, αναζητώντας καταφύγιο στο πλοίο του πατέρα της.


Παραμονές ενός καταστροφικού πολέμου, ο Στρατής, η Ιουλία, ο Νικόλας κι η Καρμελίνα αγωνίζονται να χαράξουν την πορεία τους με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Πράγμα δύσκολο σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί εύκολα κάθε είδους παρεκκλίσεις…
Διαβάζω σημαίνει ακούω μουσική σε λέξεις. Σημαίνει εγγύτητα και έκπληξη .Σημαίνει να μιλάμε κάποιες φορές; Με τους νεκρούς για να νιώσουμε πιο ζωντανοί. Σημαίνει ταξίδι δίχως κίνηση. Σημαίνει ένα καθημερινό θαύμα. Αυτό το διάστημα της απομόνωσης επιβεβαιώσαμε ότι τα βιβλία τιθασεύουν το άγχος και μας μεταφέρουν σε τόπους μακρινούς. Στο πέρασμα των αιώνων αυτά τα σεντούκια γεμάτα λέξεις έχουν επιβιώσει από πολέμους ξηρασίες, κρίσεις και καταστροφές. Μέσα τους οι ουτοπίες περιμένουν ευνοϊκότερες μέρες…
Οι οικογενειακές ιστορίες και αναμνήσεις σιγά σιγά αναδιαμορφώθηκαν, εξωραΐστηκαν και δουλεύτηκαν, σε βαθμό που ποτέ δεν είμαστε σίγουροι τι πραγματικά συνέβη. Αυτό δεν έχει σημασία: το ουσιαστικό ήταν η ιστορία.
Διαβάστε το.


Η ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ (ψευδώνυμο) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Ζει μόνιμα στην Αθήνα κι εργάζεται ως νομικός. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα μυθιστορήματά της ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, Η ΑΓΑΠΗ ΦΟΒΟ ΦΕΡΝΕΙ, ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ και ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave