Posts From admin
ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΥΛΑΤΟΣ Έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν στο γεγονός ότι η παιδική λογοτεχνία είναι ένα αρκετά δύσκολο είδος λογοτεχνίας, αφού η ευαίσθητη ηλικία του αναγνωστικού κοινού, στην οποία στοχεύει, απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Τα βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά θα πρέπει να ψυχαγωγούν, να αναπτύσσουν υγιείς προσωπικότητες, να εξάπτουν την φαντασία, να προωθούν την ελεύθερη σκέψη και τη δημιουργικότητα και να περιλαμβάνουν ιδέες και αρετές που θα
Με δυο βιβλία κατάθεση ψυχής, η Έρη Μαυρογιάννη μιλά στο Vivlio-life.gr για την πρωταγωνίστριά της την Καλλιόπη. Παρόλο που η ζωή δεν της χαρίστηκε και οι άνθρωποι την απογοήτευσαν, παραμένει αισιόδοξη και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος ΚΑΙ τη ζωή ΚΑΙ τους ανθρώπους. Περισσότερο όμως αγαπά το δώρο του Θεού: Τις δυο κόρες της. – «Όπου η ζωή στο… κόκκινο» και «Όπου η ζωή στο… μαύρο». Δύο βιβλία.
Τα μάτια της γυάλινα. Τα χείλη της μισάνοιχτα. Ένα άψυχο σώμα θαμμένο στον πάγο. Και δεν είναι το μοναδικό. Όταν ξεκινάς να διαβάσεις ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα συναντήσεις σκληρές εικόνες, διεστραμμένα μυαλά, άλυτους φαινομενικά γρίφους και πολύ αίμα. Το «Κορίτσι στον πάγο» διαθέτει όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα, καθώς δεν πρόκειται απλά για ένα ακόμα αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά για ένα καλοδουλεμένο ψυχολογικό θρίλερ που
Ψιλόβρεχε χθες το μεσημέρι και δεν βγήκα. Είπα να τελειώσω το βιβλίο της καλής μου φίλης και συμπατριώτισσας Ιουλίας Ιωάννου με τίτλο “ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΑΤΙΑ” από τις εκδόσεις “ΠΝΟΗ”. Το είχα πάει με μια πνοή ως την σελίδα 208, αλλά μετά το άφησα γιατί έμπλεξα με τα δικά μου. Χθες όμως ξαναπήρα φόρα. Η αλήθεια είναι ότι με τρομάζουν τα βιβλία με τις 330 και πλέον σελίδες. Ίσως γιατί ξεμάθαμε και
Η παραμυθένια και μοναδική, όσο καμία άλλη, πόλη του κόσμου, η πόλη που επιπλέει ολόκληρη στο νερό, με την μοναδική βενετσιάνικη αρχιτεκτονική της, αφού ολόκληρη είναι ένα έργο τέχνης αξεπέραστης αξίας και ομορφιάς, η πόλη της Βενετίας, «η πόλη που δακρύζει», όπως την βάφτισε η Σοφία Βόικου είναι η πόλη που επέλεξε να «πρωταγωνιστήσει» και να προσφέρει τον τίτλο της στο νέο της βιβλίο, το 7ο κατά σειρά, που κυκλοφορεί
Το Νοέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ το δέκατο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου με τίτλο «ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ», εμπνευσμένο από τη ζωή της μεγάλης Ελληνίδας συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα, στον εύθραυστο ψυχισμό της οποίας ο δημιουργός του βιβλίου αποτίει φόρο τιμής. Ο Στέφανος Δάνδολος εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1996. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Μπότση για το σύνολο του έργου του, ενώ το 2004 χαρακτηρίστηκε από τον Παύλο
Έχοντας διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος της εργογραφίας της Νατάσας Γκουτζικίδου ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο βιβλίο, μου κίνησε το ενδιαφέρον η αναθεωρημένη έκδοση με νέα επιμέλεια του πρώτου της βιβλίου από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Θέλησα να το διαβάσω και δεν διαψεύστηκα για ακόμα μια φορά για το ταλέντο της στη γραφή και για την παραστατική, λυρική και ρομαντική γραφή της. Χωρίς να γνωρίζω πώς ήταν το βιβλίο στην προηγούμενη έκδοση,
Δυο οικογένειες εγκλωβισμένες ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω και μια μεγάλη αγάπη που τολμά ν’ ανθίσει αψηφώντας τον άγραφο κώδικα τιμής, πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ», των εκδόσεων «Ψυχογιός». Η Θεσσαλονικιά συγγραφέας Θάλεια Ψαρρά μιλάει στο Vivlio-life.gr και μας μεταφέρει στα βουνά της Κρήτης μιας άλλης εποχής, τότε που οι κοινωνίες ήταν κλειστές και η προσωπική τιμή αποτελούσε την πιο υψηλή αξία για τους κατοίκους της. Τότε
https://pigipaideias.wordpress.com/2018/03/16/%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85/ Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στη Βιβή Μπαϊράμη. Η Ιουλία Ιωάννου, συγγραφέας με ήδη τρία βιβλία της να κυκλοφορούν, μας μιλά για τη ζωή της, το πώς οδηγήθηκε στη συγγραφή, τα θέματα που κυριαρχούν στα βιβλία της και πολλά άλλα ενδιαφέροντα… -Μιλήστε μας λίγο για σας. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή; Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό λίγο έξω από το Αγρίνιο, το Ελαιόφυτο. Σπούδασα Οπτικός στην Αθήνα και
«…Δε σε χόρτασα αγάπη μου, δεν σε χόρτασα. Με ρώτησες μια μέρα ποιο ήταν το πιο μακρύ ταξίδι που είχα κάνει. Τότε, αν και δεν σου το είπα καθαρά, σκέφτηκα ότι το πιο μακρύ ταξίδι θα ήταν εκείνο, το τελευταίο που κάνει κάθε θνητός ακολουθώντας τη μοίρα του. Όμως τώρα είμαι σίγουρος πως άλλη είναι η απάντηση. Το πιο μακρύ και όμορφο ταξίδι μου ήσουν εσύ. Ήταν αυτή η διαδρομή
