Ημέρα των ερωτευμένων, μια μέρα που όλοι θέλουν κάποτε να γιορτάσουν αληθινά, ουσιαστικά, σε βάθος… όμως πόσοι λίγοι αλήθεια το έχουν καταφέρει; Νομίζουμε πως ερωτευόμαστε, νομίζουμε πως βρίσκουμε τον πραγματικό σκοπό μας στη ζωή, ελπίζουμε να είναι αυτός ο ένας, ο μοναδικός, να είναι πάντα τα αισθήματά μας έτσι… Στην αρχή όλα τα βλέπουμε ρόδινα, παντού κόκκινα τριαντάφυλλα και καρδούλες, ανθοστολισμένα όνειρα και γέλια και χαρές. Όταν όμως η
Ο ντετέκτιβ Ντέιβ Γκάρνεϊ θα έρθει αντιμέτωπος με παράξενα ευρήματα, αλλοπρόσαλλα στοιχεία και απροσδόκητους φόνους, που θα δοκιμάσουν την αντοχή, τη λογική και τη μεθοδολογία του. «Είναι παλίρροια τα πράγματα τ’ ανθρώπινα / Αν πιαστούν στην πλήμμη, οδηγούν σ’ επιτυχία / Αν η επιτυχία τους ξεφύγει / Όλης της ζωής τους το ταξίδι ξέρες κι αθλιότητες». Ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ με αστυνομική πλοκή, ένα ανελέητο κυνήγι για την απόδοση της
Κρυμμένα μυστικά στο παρελθόν υφαίνουν αργά στο σήμερα τον ιστό της αλήθειας, με οδηγό το πάθος και τα ένστικτα… Ένας πετυχημένος και έξυπνος τίτλος είναι πολλές φορές και η αφορμή για να πάρεις στα χέρια σου ένα βιβλίο. Όταν δε, από τις πρώτες του κιόλας σελίδες σε κάνει να μη θέλεις να το αφήσεις, από τις καταιγιστικές εξελίξεις που σου αποκαλύπτει, τότε σίγουρα σε έχει κερδίσει. Τον τελευταίο χρόνο έχω
Ναι, αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, ένα είναι σίγουρο, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι! Δεν είναι τυχαίο το γαλάζιο του ουρανού μας, το γαλάζιο της θάλασσας. Από όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου εκείνο που γαληνεύει το βλέμμα μου είναι το γαλάζιο. Λατρεύω τον καθαρό ουρανό, όταν δεν τον σκιάζει κανένα ίχνος από γκρίζα σύννεφα. Το απέραντο γαλάζιο του πελάγους που
Εκ πρώτης όψεως πρόκειται για μια παρωδία αστυνομικού μυθιστορήματος. Για ένα έξυπνο και ανάλαφρο μυθιστόρημα, που βλέπουμε τη ζωή του δημιουργού-συγγραφέα από τη μία και από την άλλη το βιβλίο που ο ήρωάς του γράφει μετά από ένα τυχαίο γεγονός. Σαν σαμπουάν ένα πράμα, δύο σε ένα, όπως αναφέρει! Η αφορμή ήταν ένα email που έλαβε και αυτό ήταν που τον έκανε να σκεφτεί τους χαρακτήρες που θα ενσάρκωναν όλα
Το να καταφέρει ένα μυθιστόρημα τριάντα σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία να συζητιέται ακόμη και να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, είναι μεγάλο πράγμα! Ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο, ένα Οιδιπόδειο σύμπλεγμα με την αδελφή στο ρόλο της μάνας, που αναζητάει στους δίδυμους δεκάχρονους αδελφούς της την μυσταγωγία της πρώτης ερωτικής εξερεύνησης μέσα από μια τελετή που θυμίζει μύηση σε κάποια αίρεση. Συγκλονιστικές σκηνές αποτυπώνονται στο νου με την
Μια μικροσκοπική νουβέλα που -και λόγω μεγέθους και λόγω θέματος- δεν σε αφήνει να την αφήσεις από τα χέρια σου! Το θέμα που πραγματεύεται μπορεί κάποιοι να το βρουν εκκεντρικό, κάποιοι άλλοι σοκαριστικό, ότι δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα… και όμως, είναι ένα βαθύτατα ανθρώπινο και ρεαλιστικό θέμα, χωρίς χρονικό περιορισμό. Θα μπορούσε να συμβεί και στη χώρα μας, αν δεν ήμασταν τόσο πουριτανοί σε θέματα διαφορετικότητας, πάσης φύσεως. Ο
Της Ιουλίας Ιωάννου Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι αδυναμίες που ο καθένας κουβαλάει, οι εσωτερικές αναζητήσεις και οι εξωτερικές παρεμβάσεις μπλέκονται δημιουργικά σε ένα μυθιστόρημα που δίνει την αίσθηση πως θέλει να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με το πώς αισθάνονται και τι βιώνουν οι χαρακτήρες του, όμως με τη χιουμοριστική του διάθεση καταφέρνει να σε κάνει να τους αισθανθείς τόσο κοντά σου. Οικείες φυσιογνωμίες, πρόσωπα που συναντάς στην καθημερινότητά σου, που
Ξύπνησε αλαφιασμένος από έναν ύπνο βαθύ, ταξιδιάρικο, γεμάτο όνειρα τόσο ζωντανά, τόσο αληθινά που ένιωθε μέρος του χρόνου, ζούσε αγαπημένες στιγμές που είχε θάψει βαθιά στο νου. Η επιλογή του χώρου που διαδραματίστηκαν όσα βίωσε δεν μπορεί να ήταν τυχαία. Ήταν το πρώτο σπίτι που έμειναν μαζί. Ήταν εκεί που έζησαν τις λίγες, μα ικανές να τις κουβαλά μια ολόκληρη ζωή, στιγμές που τον κυνηγούν ακόμη και όταν κλείνει τα
της Ιουλίας Ιωάννου Υπάρχουν στιγμές που καθορίζουν αποφάσεις που μια ολόκληρη ζωή προσπαθούμε και παλεύουμε να αποφύγουμε, να απωθήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού, που αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι μόνο έτσι θα έπρεπε να είχε γίνει. Και μπορεί να χρειαστεί να φτάσει η πιο κρίσιμη στιγμή, η πιο όμορφη ηλικία, η ωριμότητα των σαράντα εννέα χρόνων για να κάνεις αυτό που πάντα ήθελες μα αρνιόσουν να δεις κατάματα. Όπως και