Η Έλσα Παζολίδου γράφει για το βιβλίο “Οι αδελφές Ραζή” της Κατερίνας Ζαρόκωστα – εκδ. Μεταίχμιο
Οι αδερφές Ραζή ξεκινούν την ιστορία τους εκεί γύρω στο 1930, τότε που υποχρεωτικά έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη και ήρθαν στην Ελλάδα. Ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους και τον τόπο τους, πρόσφυγες που αναζητούν μια καινούρια αρχή, μια νέα μέρα!
Οι περισσότεροι έρχονται φτωχοί, κάποιοι σε λίγο καλύτερη οικονομική κατάσταση, μα όλοι έχουν το ίδιο αποτέλεσμα… μια νέα ζωή, η οποία τους φύλαγε ταλαιπωρία και βάσανα, μέχρι να ξανασταθούν στα πόδια τους τουλάχιστον.
Οι τρεις αδερφές, η Μέλπω, η Τέτα και η Χαρίκλεια, αγαπημένες, μας διηγούνται την ιστορία τους, τη ζωή τους. Αυτή η ίδια ζωή θα τις χωρίσει αλλά και θα τις ενώσει και πάλι, γιατί η αγάπη τους είναι μεγάλη.
Όλα διαδραματίζονται σε μια Ελλάδα κουρασμένη και πονεμένη, σε μια Ελλάδα που δεν μπορεί να σηκώσει κανένα φορτίο. Η συγγραφέας μας “περνά” μέσα από τις ζωές των τριών αδερφών στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, στον Εμφύλιο και στη Χούντα. Θλιβερές εικόνες ανθρώπων, έρμαια των καταστάσεων και τρελών πολιτικών αρχηγών, που προσπαθούν να ζήσουν, που ζητάνε το αυτονόητο, το μερίδιο που τους οφείλει ο ερχομός τους σ’ αυτόν τον κόσμο.
Με την όμορφη γραφή της και τη συνεχόμενη ροή της ιστορίας, η συγγραφέας μας αποτραβά από την προσφυγιά και μας περιγράφει την ένωση των ηρώων της με τη νέα πατρίδα τους πλέον.
Ο έρωτας έρχεται από την αρχή του βιβλίου και δεν φεύγει μέχρι το τέλος του. Ζωντανεύει τις καρδιές των τριών κοριτσιών και μαζί μ’ αυτές και τις δικές μας. Έρωτες παθιασμένοι, ανομολόγητοι, κρυφοί και ανιστόρητοι, ανολοκλήρωτοι, έρωτες παντοτινοί. Όλες οι μορφές του παρελαύνουν με ζωηρό χρώμα και θέλοντας και μη, ζούμε και αυτόματα κρίνουμε τον καθένα ξέχωρα. Δεν κρύβω πως κάποιες φορές λύγισα από την άδικη εξέλιξή του και δάκρυσα! Κάποιες άλλες πέταξα μαζί του στα ουράνια, βιώνοντας κι εγώ τα μέγιστα.
Τρεις γυναίκες, τρεις ηρωίδες δυνατές ζωγραφίζουν, η καθεμία με τον τρόπο της, τη ζωή που ονειρεύονται και θέλουν να γευτούν στο έπακρο.
Σωστά ελληνικά, καλοδουλεμένη γραφή, εξαιρετική πλοκή με τον έρωτα να κυριαρχεί, ένα λογοτεχνικό πόνημα που ομολογώ, το αγάπησα. Έγινα κι εγώ ένα κομμάτι του!
Το συναίσθημα μου άγγιξε τα όνειρά τους και αυτό το οφείλω ξεκάθαρα στη συγγραφέα.
Ένα μαγικό ταξίδι στον κόσμο της προσφυγιάς μέσα στην Ελλάδα.
Ένα μαγικό ταξίδι στην αγωνία των τριών κοριτσιών, στη λαχτάρα τους, στην ταλαιπωρία και στα βάσανά τους, μα και μέσα στην καρδιά τους!
Ένα λογοτεχνικό κομψοτέχνημα!
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.