«Η ακριβής γνώση των κινήσεων του Άρη ήταν η βάση για να μάθουμε τα μαγικά μυστικά της Αστρονομίας τα οποία διαφορετικά θα έμεναν για πάντα κρυμμένα» Γιοχάνες Κέπλερ
Το ιστορικό αυτό μυθιστόρημα αναφέρεται στον Τύχο Μπράχε (1546-1601), τον Δανό φημισμένο αστρονόμο, αστρολόγο και αλχημιστή, ευνοούμενο του βασιλιά.
Ο βασιλιάς της Δανίας Φρειδερίκος Β΄ του παραχώρησε το 1576, το νησί Χβεν, όπου εκεί ο Τύχο έκτισε το κάστρο του Στέλμπουργκ που ονομάστηκε Ουράνιμποργκ, δηλαδή Ουρανούπολη (την πόλη της Ουρανίας Μούσα της Αστρονομίας) και εκεί έκανε τις επιστημονικές παρατηρήσεις του και τις μετρήσεις του, βρίσκοντας τις συντεταγμένες για τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων.
Ο Τύχο Μπράχε εκεί με πολλούς συνεργάτες παρατηρούσε τον ουρανό με ακριβή αστρονομικά όργανα και στόχαστρα κάθε νύχτα για πολλά, πολλά χρόνια και ο ουρανός του φανέρωνε σημάδια που έπρεπε να εξηγήσει. Εξηγούσε ο Τύχο τις κινήσεις των πλανητών και τις αιτίες που τη δημιουργούν. Εξηγούσε τα μυστήρια που κρύβουν οι ουρανοί.
Ήταν τόσο ψηλά στο κάστρο του Στέλμπουργκ ώστε τις νύχτες που είχε ξαστεριά του ερχόταν του Τύχο να απλώσει το χέρι του και να αγγίξει τον κεντημένο ουρανό. Παρατηρούσε την αιώνια ομορφιά του έναστρου ουρανού. Παρατηρούσε τις περιστρεφόμενες ουράνιες σφαίρες του σύμπαντος, τα αστέρια, τους πλανήτες, τους κομήτες, το κενό και το χάος. Όρισε αμετάκλητα τη φυσική δομή του σύμπαντος κόσμου. Η Αστρονομία είχε ανάγκη από ακρίβεια και έως τότε κανένας δεν είχε ενδιαφερθεί να την αναζητήσει. Αποφάσισε να είναι ο πρώτος που θα το έκανε. Κατασκεύασε νέους πίνακες (Ροδόλφειοι Πίνακες) για τη σωστή τοποθέτηση των αστέρων που έβλεπε το ανθρώπινο μάτι. Ξόδεψε τα μάτια του στο απροσδιόριστο κενό του σύμπαντος κι έχασε την ψυχή του…

Δίπλα του σπουδαστής και συνεργάτης του, βρίσκεται και ο δύσμορφος νάνος Γιέπ που όλοι στο χωριό του τον αποφεύγουν και τον κοροϊδεύουν. Ο Γιεπ έδινε παραστάσεις διηγούμενος παλιά λαϊκά παραμύθια, θρύλους, τοπικές ιστορίες του νησιού, προσθέτοντας και πράγματα από το μυαλό του και συγχρόνως μελετούσε. Ζούσε δύο ζωές παράλληλες ή μια αμφιλεγόμενη. Ο Γιεπ διασκέδαζε τους καλεσμένους του Τύχο κατά τη διάρκεια των δείπνων κάνοντας τον γελωτοποιό και ήταν προικισμένος με δυνάμεις που ενδιέφεραν τον Τύχο. Ο Γιεπ είχε ένα χάρισμα, υπήρχαν πράγματα που γνώριζε χωρίς να του τα έχει αποκαλύψει κανείς, τα έβλεπε στον ύπνο του ή τα διάβαζε στα μάτια των ανθρώπων. Με τα χρόνια έμαθε να σιωπά, να κρατάει για τον εαυτό του το όμορφο ή άσχημο μέλλον που έβλεπε κοιτάζοντας τα μάτια των νέων ή τις πληγές του παρελθόντος στους ηλικιωμένους. Άφηνε τα πράγματα να συμβούν, παρατηρώντας τα σαν αόρατος θεατής αφού τα είχε ήδη δει μέσα στην αχλύ του ονείρου. Λόγω προλήψεων ή δεισιδαιμονιών ή μήπως για την ενστικτώδη ικανότητά του να οραματίζεται, ο Τύχο τον ήθελε κοντά του, για να του φέρνει τύχη.
Ήταν και οι δύο δύσμορφοι. Δύο παραμορφωμένοι αλλά συνάμα διαφορετικοί. Ο ένας νάνος και με καμπούρα κι ο άλλος με στραβή μύτη σημαδεμένη με μια φριχτή ουλή από παλιά μονομαχία (στη θέση της κομμένης του μύτης υπήρχε ένα χρυσαφένιο μεταλλικό καπάκι).
Ο Γιεπ δίπλα στην ομάδα του Τύχο έμαθε να διαβάζει και να γράφει με τον Φλέμλογκ τον φιλόλογο και να κάνει αστρονομικές παρατηρήσεις, με τον αστρονόμο Λονγκομοντάνους. Τα χρόνια που έζησε με τον Τύχο ο Γιεπ, ήταν εκθαμβωτικά και υπέροχα, λουσμένα στο φως. Ήταν παιδί του Τύχο Μπράχε. Το να παρατηρούσε τον ουρανό του γαλήνευε την ψυχή του. Έμαθε να ξεχωρίζει τα ουράνια μονοπάτια των αστεριών…

Ένα βιβλίο για τις αστρονομικές θεωρίες του Αριστοτέλη, του Πτολεμαίου, την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου,του Τύχο Μπράχε, του Κέπλερ και του Γαλιλαίου.
Ένα βιβλίο για την Επιστήμη, την γνώση, την Αστρονομία, τα Μαθηματικά, την Γεωμετρία, την Αλχημεία.
Ένα βιβλίο για τη γνώση που αποκτάται με συντονισμό, επιχειρήματα και αδιάκοπη εργασία, αλλά έχει ελαττωματικό πυρήνα, το ίδιο ατελή όπως και οποιαδήποτε άλλο είδος γνώσης, αφού το κοινό τους σημείο είναι η έλλειψη της ολοκλήρωσης. Τα μέσα που έχουμε, για να αποδείξουμε αυτό που νομίζουμε ότι συμβαίνει, φέρνουν στο φως μια απειροελάχιστη ποσότητα αλήθειας ακόμη κι αν τα λάθη μας έχουν μια μηδενική δόση σφάλματος.

Δεν έφθανε η παρατήρηση των φαινομένων και η πλήρη καταγραφή τους γιατί τα φαινόμενα ξέρουν να κρύβονται. Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Το φαίνεσθαι είναι ένα κοστούμι που καλύπτει την πλάνη. Πιστεύανε όλοι οι Αστρονόμοι πως κρατούσανε γερά τα μυστικά στου σύμπαντος έχοντας στα χέρια τους ένα άδειο κουτί που το περιφέρανε ανά τους αιώνες.
Μόνο τα αστέρια θα λάμπουν για πάντα μια και το φως τους δεν έχει μνήμη…
Ο ουρανός δεν σε προδίδει ποτέ…
Με μια έξυπνη αφηγηματική ανασύσταση της ιστορίας, ο Φραντσέσκο Ονγκάρο ζωντανεύει μια εποχή αμφισβητήσεων και έναν ξεχασμένο πρωταγωνιστή της που, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαν ερευνηθούν τα πέρατα του ουρανού και ο πυρήνας της ύλης.
Πρόκειται για Αριστούργημα.

Ο Φραντσέσκο Ονγκάρο γεννήθηκε στην Μπρέσσια της Ιταλίας και είναι καθηγητής Φυσικής.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave