Συγγραφέας του βιβλίου Παραμύθι. Η ιστορία μου – Εκδόσεις Μολύβι

Με πολλά στοιχεία από τα προσωπικά της βιώματα και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ζωή και τις προκλήσεις της, η Χρυσή Κωνσταντίνου με το μυθιστόρημά της προσπαθεί να συνδυάσει το σήμερα με την μακρινή εποχή των ιπποτών και της τιμής. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Θέλησα από το παρόν να δραπετεύσω σε μια πιο μακρινή περίοδο, καθώς έχει έντονα στοιχεία, που νομίζω όλοι αναζητάμε σήμερα, όπως ο ρομαντισμός, οι αξίες και η αυθεντικότητα των χαρακτήρων». Κεντρικοί ήρωες της ιστορίας της ο Γιώργος και η Ασημίνα. Στην πλοκή, παρακολουθούμε δυο αντίπαλες κοινωνίες τις οποίες ονόμασε Λεπίδα και Δρεπάνι και την προσπάθεια πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών να συνειδητοποιήσουν σε ποια από τις δυο ανήκουν.

  • Η προσωπική αντωνυμία στον τίτλο του μυθιστορήματός σας σε σχέση βέβαια με το “Παραμύθι” δίνει την εντύπωση πως σ’ αυτό το βιβλίο θα διαβάσουμε τη δική σας ιστορία. Είναι έτσι;
    Με τις λέξεις «ιστορία» και «παραμύθι» προσπάθησα να αποδώσω τα φανταστικά και τα πραγματικά στοιχεία που αλληλοεπιδρούν μέσα στο βιβλίο. Η ιστορία είναι σε πολλά σημεία δική μου, όπως την έζησα την περίοδο της συγγραφής, ωστόσο μπλέκεται με τα στοιχεία του παραμυθιού ακολουθώντας τελικά έναν δικό της δρόμο.
  • Γιώργος και Ασημίνα. Σ’ αυτούς δώσατε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ας τους γνωρίσουμε, λοιπόν.
    Ο Γιώργος είναι ένα νέο παιδί μεγαλωμένο σε ένα δύσκολο περιβάλλον που ωστόσο αντί να επιδράσει αρνητικά στον χαρακτήρα του, τον έχει οδηγήσει να έχει έντονη μέσα του τη διάκριση του καλού και του κακού. Υπερασπίζεται το δίκαιο, γιατί κανείς δεν μπόρεσε να κάνει ποτέ το ίδιο για εκείνον. Η Ασημίνα παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά μιας έφηβης κοπέλας που μεγάλωσε σε ένα προστατευμένο περιβάλλον. Μαζί με την λαχτάρα της για τη ζωή και την ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί, γινόμαστε μάρτυρες του παρορμητικού και αυθόρμητου χαρακτήρα της.
  • Η Ασημίνα σας, ασχολείται με την ξιφασκία. Ένα σπορ όχι πολύ διαδεδομένο, αν και ήταν ένα από τα αγωνίσματα των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Πώς το επιλέξατε;
    Σκοπός μου ήταν, ενώ τοποθετούμαστε στο σήμερα, να αποδώσω στοιχεία και μιας άλλης εποχής. Έχοντας διαβάσει αρκετά ιπποτικά μυθιστορήματα η επιλογή του συγκεκριμένου σπορ ήταν μάλλον εύκολη, έτσι ώστε να μεταφερθούμε ταυτόχρονα και σε ένα μεσαιωνικό τοπίο.
  • «…τόσο εκείνος όσο κι εκείνη αποκτούν πολύ περισσότερους εχθρούς από όσους περίμεναν με πρώτο τον ίδιο τους τον εαυτό». Και ο έρωτας; Μπορεί να ανθίσει μεταξύ τους όταν ο εχθρός βρίσκεται μέσα τους;
    Ο έρωτας μπορεί να ανθίσει αν τα συναισθήματα των ηρώων είναι βαθιά και έντονα… Πρώτα από όλα, όμως, ο έρωτας δοκιμάζει τον ίδιο μας τον εαυτό, μας κάνει να αμφισβητούμε όσα ήδη γνωρίζουμε μέχρι τώρα. Έτσι, μπορούμε κατά κάποιον τρόπο να πούμε ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα συναισθήματά μας.
  • Οι δευτεραγωνιστές συνήθως είναι εκείνοι που κορυφώνουν την πλοκή ενός συγγραφικού έργου. Ποιο είναι εκείνο το πρόσωπο που θα μας απασχολήσει περισσότερο και το έχετε τοποθετήσει δίπλα στους κεντρικούς σας ήρωες;
    Αν και υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που παίζουν δευτερεύοντα ρόλο νομίζω πως εκείνοι που καθορίζουν περισσότερο τις αποφάσεις των πρωταγωνιστών και συμπάσχουν μαζί τους είναι ο Δημήτρης και η Κατερίνα, αδερφικοί φίλοι του Γιώργου και τις Ασημίνας αντίστοιχα. Μέσα από εκείνους καθρεφτίζονται καλύτερα οι πρωταγωνιστές μας.
  • Πού έχετε τοποθετήσει χρονικά την ιστορία σας και πόσο κοντά σ’ αυτή την χρονική περίοδο σας έφερε η συγγραφική έμπνευση;
    Η ιστορία χρονικά είναι τοποθετημένη στο σήμερα, ωστόσο παρουσιάζει πολλά στοιχεία μιας πιο μακρινής εποχής, αυτής των ιπποτών και της τιμής. Θέλησα από το παρόν να δραπετεύσω σε μια πιο μακρινή περίοδο, καθώς έχει έντονα στοιχεία, που νομίζω όλοι αναζητάμε σήμερα, όπως ο ρομαντισμός, οι αξίες και η αυθεντικότητα των χαρακτήρων.
  • Μεταφέρετε την πλοκή της ιστορίας σας στις καταπράσινες κορυφές του Πηλίου. Είναι η ομορφιά του τοπίου που σας οδήγησε εκεί ή μήπως το γεγονός ότι μπορούν να κρυφτούν καλά «τα μυστικά και οι ανοιχτές πληγές»;
    Νομίζω και τα δυο. Η προσπάθεια να αποδώσω τα φυσικά στοιχεία που ντύνουν όμορφα την πλοκή, αλλά και να κρύψω το μυστήριο της ιστορίας που διηγούμαι, με οδήγησε να επιλέξω την συγκεκριμένη περιοχή που ομολογουμένως χαρακτηρίζεται από σπάνια φυσική ομορφιά, που σε ταξιδεύει.
  • Οι κορυφές που μας περιγράφετε, κρύβουν μέσα στις πυκνές ανθισμένες φυλλωσιές «δυο αντίπαλες κοινωνίες οργανωμένες αυστηρά με αλληλοσυγκρουόμενους στόχους». Ποιοι είναι οι στόχοι της καθεμιάς κοινωνίας και τι είναι εκείνο που δυναμιτίζει τις σχέσεις τους;
    Η Λεπίδα ουσιαστικά είναι μια κοινωνία που έχει ως στόχο να αναβιώσει όλα όσα εκλείπουν σιγά-σιγά από την Ελλάδα σήμερα, όπως η πίστη στις ρίζες μας, στους προγόνους μας και γενικά στην παράδοσή μας. Οι κάτοικοί της διακρίνονται επίσης από βαθιά θρησκευτικότητα. Το Δρεπάνι, από την άλλη, έχοντας δημιουργηθεί με μοναδικό σκοπό να κυριεύσει την Λεπίδα, αφήνει ανεξέλεγκτα τα προσωπικά πάθη, αφού αυτά αποτελούν το συστατικό στοιχείο του.
  • «Η Λεπίδα και το Δρεπάνι». Βαρύς ο χαρακτηρισμός που επιλέξατε για τις δυο κοινωνίες. Τον αποδέχονται οι ήρωές σας και τι κάνουν για να τον αποτινάξουν από πάνω τους;
    Προσπάθησα να αποδώσω την βαρύτητα της κάθε κοινωνίας, κάτι που σίγουρα δοκιμάζει τους ήρωες. Ουσιαστικά τόσο οι πρωταγωνιστές, όσο κι οι υπόλοιποι χαρακτήρες ακροβατούν ανάμεσα στην μια και την άλλη πλευρά, ενώ ταυτόχρονα αγωνίζονται και λυγίζουν προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν που ανήκουν…
  • Καθώς προχωρά η ανάγνωση συναντούμε τους ήρωές σας στην «ερωτεύσιμη Θεσσαλονίκη». Μόνο που εκεί, σ’ αυτή την όμορφη και ερωτική πόλη μεταφέρετε με την γραφή σας και «το πεδίο μάχης». Δώστε μας ένα στοιχείο από αυτή τη μάχη.
    Ουσιαστικά επειδή οι δυο αντίπαλες κοινωνίες είναι κρυμμένες θα ήταν δύσκολο να συγκρουστούν στην περιοχή, όπου βρίσκονται. Επιλέγοντας, λοιπόν, την Θεσσαλονίκη, τους δίνεται η ευκαιρία να δρουν και να συγκρούονται πάντα μυστικά σε έναν άλλον τόπο, προστατεύοντας την κοινωνία που ανήκουν.
  • Η αλήθεια ενός ανθρώπου, όπως λένε, είναι αυτό που κρύβει. Το μυστικό του. Μια ρήση που βλέπουμε να επαληθεύεται και στο μυθιστόρημά σας. Πόσο θα απομονώσουν τους ήρωές σας τα μυστικά που κρύβονται πίσω τους;
    Νομίζω ότι τα μυστικά, τους έχουν ήδη διαμορφώσει και δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους καθώς έρχονται στην επιφάνεια… Ωστόσο θα παρακολουθήσουμε και ήρωες που προκειμένου να τα προστατέψουν έχουν μπει σε μια δική τους «φυλακή» εδώ και χρονιά, διαλέγοντας την απομόνωση, μη μπορώντας να κοιτάξουν κατάματα όσα τους έχουν συμβεί.

Το Παραμύθι ήταν η πρώτη σας συγγραφική απόπειρα. Τι γεύση σας άφησε η νέα σας εμπειρία;
Σαν εμπειρία για μένα ξεκίνησε ένα υπέροχο ταξίδι, διότι η συγγραφή ήταν πάντα το όνειρό μου. Βέβαια για μένα το Παραμύθι δεν τελείωσε, καθώς όλη αυτή η περιπέτεια μου δίνει τη δύναμη να γράφω πρώτα ο Θεός τη συνέχεια του βιβλίου «Παραμύθι η ιστορία μου».

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Γιώργος! Ένα νέο παλληκάρι με μόνο του όπλο την εσωτερική πίστη στη διάκριση του λάθους από το σωστό… Η Ασημίνα! Μια καθημερινή κοπέλα που μέχρι τώρα η ζωή της μοιράζεται στις πανελλήνιες την ξιφασκία, τη μουσική και την αγάπη της για τον μεγαλύτερο αδερφό της, Βασίλη… Όταν ο Βασίλης θα αναθέσει στον Γιώργο να εκπαιδεύσει την Ασημίνα, τόσο εκείνος όσο κι εκείνη αποκτούν πολύ περισσότερους εχθρούς από όσους περίμεναν με πρώτο τον ίδιο τους τον εαυτό… Οι καταπράσινες κορυφές του Πηλίου μέσα στις πυκνές ανθισμένες φυλλωσιές κρύβουν δυο αντίπαλες κοινωνίες οργανωμένες αυστηρά με αλληλοσυγκρουόμενους στόχους… Η Λεπίδα και το Δρεπάνι. Τα μυστικά βαθιά, οι πληγές ανοιχτές, οι ψυχές αποφασισμένες συνθέτουν μια ιστορία που μοιάζει παραμύθι με πεδίο μάχης την ερωτεύσιμη Θεσσαλονίκη.

Βιογραφικό
Η Χρυσή Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη συγγραφή και την ποίηση. Το 2014 και το 2016 βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών για τα ποιήματα «Επιστροφή στη Λήθη» και «Μαρμάρινα Αγάλματα» αντίστοιχα. Το 2016 αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής. Γνωρίζει αγγλικά, ιταλικά και τουρκικά. Είναι παντρεμένη με τον Δημήτριο Γκούβρα, που είναι επίσης αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, έχει δυο παιδιά και ζει στο Διδυμότειχο. Το μυθιστόρημα «Παραμύθι, η ιστορία μου…» είναι το πρώτο της βιβλίο.