Ποιος μπορεί να ορίσει τι είναι οικογένεια;
Κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της Κατρίνας Τσάνταλη στις 7 Οκτωβρίου
Η Κατρίνα εξηγεί γιατί έγραψε αυτό το βιβλίο.
Με αφορμή δύο μηνύματα που έλαβα το 2019 στο Instagram, γράφτηκε το βιβλίο Οικογένεια είναι. Με αφορμή δύο μηνύματα που έλαβα το 2019 στο Instagram, γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Με αφορμή δύο μητέρες. Εκείνη που πολύ επιθετικά μου έγραψε την αντίθεσή της για το Athens Pride και εκείνη που πολύ απογοητευμένη μου έγραψε ότι στο πάρτι ενός συμμαθητή της κόρης της είχαν πάει μόνο τρία από τα είκοσι παιδιά της τάξης τους, μόνο και μόνο επειδή η μητέρα του παιδιού ήταν «χωρίς σύζυγο και από γείτονα χώρα».
Το βιβλίο Οικογένεια είναι… γράφτηκε επειδή κανένα παιδί δεν πρέπει να βιώνει περιθωριοποίηση, απόρριψη, bullying για το γεγονός ότι η οικογένειά του μπορεί από τύχη να μη μοιάζει με τις οικογένειες των υπόλοιπων παιδιών. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως δεν επιτρέπεται να έχουμε λόγο σχετικά με το
πώς θα φτιαχτεί ένα σπιτικό, καθώς κάτι τέτοιο είναι ανθρώπινη επιλογή και δικαίωμα του καθενός. Πιστεύω από τα βάθη της καρδιάς μου, όμως, ότι τα παιδιά οφείλουν να μη διακρίνουν το ένα το άλλο.
Άραγε μπορεί ένα βιβλίο να δηλώσει πως οικογένεια είναι… απλώς και μόνο αγάπη και ασφάλεια; Με την ευχή πως κανένα παιδί δεν θα νιώσει ότι δεν το θέλουν, επειδή οι γονείς του δεν μοιάζουν με τους γονείς των υπόλοιπων παιδιών στην τάξη του.
Κατρίνα Τσάνταλη
Οικογένεια είναι… μια αγκαλιά όπου το παιδί μεγαλώνει με αγάπη και ασφάλεια.
Οικογένεια είναι… να ζει με ευτυχισμένους ανθρώπους.
Οικογένεια είναι… άνθρωποι που φροντίζουν ο ένας τον άλλον.
Μια κόκκινη κλωστή συνδέει όλα τα παιδιά του κόσμου, στέλνοντας ένα και μοναδικό μήνυμα…
Κανένα παιδί δεν πρέπει να βιώνει περιθωριοποίηση, απόρριψη, εκφοβισμό, επειδή η οικογένειά του πιθανόν να μη μοιάζει με τις οικογένειες των υπόλοιπων παιδιών.
Γράφει η Σάντυ Κουτσοσταμάτη
MSc Counselling Psychology
Γνωστική Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια
Σε αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας προσεγγίζει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία, αυτό της κοινωνικής περιθωριοποίησης των οικογενειών οι οποίες δεν ταιριάζουν στη στερεοτυπική εικόνα. Τα θύματα δυστυχώς είναι τα παιδιά, τα οποία απομονώνονται και τιμωρούνται άδικα. Το πιο ηχηρό μήνυμα του βιβλίου είναι ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, αλλά και ο εστιασμός στην αγάπη και την ασφάλεια σαν οι δυο πιο ηχηρές αξίες σε μια οικογένεια.
Όταν το παιδί διαβάσει αυτό το βιβλίο, θα νιώσει ότι τίποτε άλλο δεν έχει σημασία παρά μόνο η αγάπη, η φροντίδα και η ασφάλεια. Αυτοί εξάλλου είναι και οι τρεις βασικοί πυλώνες της υγιούς ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού∙ να νιώθει ότι το αγαπούν και το φροντίζουν, και ότι ζει σε ένα περιβάλλον σταθερότητας και ασφάλειας.
Η άμεση ή έμμεση περιθωριοποίηση της διαφορετικότητας ή της αναπηρίας δημιουργεί άγχος και αναστάτωση τόσο στο παιδί που δέχεται την απομόνωση όσο και σ’ εκείνο που την προκαλεί.
Το μεγαλύτερο αγαθό και το σημαντικότερο δώρο που μπορούμε οι γονείς να δώσουμε στα παιδιά μας είναι η ελευθερία. Να νιώθουν ελεύθερα να εκφραστούν και να επιλέξουν αυτό που τους ταιριάζει, αποδεχόμενοι την ατομικότητα και τη διαφορετικότητά τους.
Η συγγραφέας παρουσιάζει με τη γνωστή αμεσότητά της τις οικογένειες που μπορεί να διαφέρουν από εκείνη στην οποία μεγαλώνει το παιδί και με γλαφυρότητα του δείχνει ότι αυτό που δεν μοιάζει με το δικό μας δεν είναι αρνητικό, είναι απλώς διαφορετικό…
Θεωρώ πως αυτό το βιβλίο επαναστατεί σε όλα τα ταμπού και στερεότυπα, τα οποία σιγοβράζουν σιωπηλά στην κοινωνία μας, και δυστυχώς τραυμάτισαν και τραυματίζουν πολλά παιδιά.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή οι γονείς να μιλήσουν στα παιδιά για τον ρατσισμό, για την κοινωνική απομόνωση και τα συναισθήματα που τα συνοδεύουν, αλλά και για την αξία της αλληλοϋποστήριξης, της αλληλοκατανόησης και του αλληλοσεβασμού. Με σύμμαχο λοιπόν αυτό το βιβλίο, να μεγαλώσουμε μια γενιά που θα κάνει τη διαφορά!
Αυτό που δεν σκεφτόμαστε συχνά είναι πως, όταν μεταφέρουμε στα παιδιά ρατσιστικές ιδέες, τους δημιουργούμε άγχος και ενισχύουμε αντιπαλότητες οι οποίες στερούν την ανεμελιά από το παιδί, το πιο πολύτιμο αγαθό της παιδικότητας. Ας μη στερούμε άλλο την αθωότητα από τα παιδιά μας και ας τα αφήσουμε να αναπτύξουν τα δικά τους κριτήρια, χωρίς να επικρίνουν τις επιλογές των άλλων. Έτσι, θα μπορέσουν να «αφοσιωθούν» στην ανάπτυξή τους και να νιώθουν ασφάλεια.
Το βιβλίο αυτό της Κατρίνας θα σταθεί η αφορμή για πολλές ουσιαστικές συζητήσεις με τα παιδιά μας και όχι μόνο.
Γράφει η Ράνια Θρασκιά
Παιδαγωγός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας/Οικογ. Σύμβουλος MSc
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη συλλογιστική σχετικά με τις διαφορετικές μορφές οικογένειας.
Πολλοί από εμάς αντιμαχόμαστε με ορμή καθετί διαφορετικό από το μοντέλο της δικής μας οικογένειας ή της οικογένειας μέσα στην οποία έχουμε μεγαλώσει. Πολλοί στεκόμαστε με σκεπτικισμό απέναντι στις νέες μορφές οικογένειας και άλλοι χαιρόμαστε που υπάρχουν πλέον περισσότεροι τρόποι να εκφράσουν και να περιγράψουν το «μαζί» απ’ ό,τι υπήρχαν στο παρελθόν.
Στις μικρές κοινωνίες των σχολείων συναντά κανείς όλες τις απόψεις και πολλούς διαφορετικούς τρόπους έκφρασης αυτών. Τα παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι φορείς των πεποιθήσεων ή των αντιλήψεων των γονιών τους ή του ευρύτερου οικογενειακού συστήματος μέσα στο οποίο αλληλεπιδρούν με τους σημαντικούς άλλους της ζωής τους.
Όταν λοιπόν σε ένα σπίτι εκφράζεται μια άποψη με επιθετικό ή ακόμα και ακραίο τρόπο, τα παιδιά κομίζουν αυτή τη συμπεριφορά σαν δική τους στις σχέσεις τους με τους συνομήλικούς τους. Αν «εκπαιδεύσουμε» δηλαδή ένα παιδάκι να φοβάται ή να μισεί το διαφορετικό, θα υπερασπιστεί αυτή τη στάση με πάθος στη συναναστροφή του με τα άλλα παιδιά. Αν μάθουμε σ’ ένα παιδάκι να αγαπάει και να αποδέχεται τους άλλους, όσο διαφορετικοί κι αν είναι από εκείνο ή την οικογένειά του, τότε η παιδική του ψυχή θα πολλαπλασιάσει αυτή την αγάπη και θα λειτουργήσει σαν σπόρος καλοσύνης μέσα στον κόσμο μας.
Όπως ο Γιωργής της Κατρίνας, όπως οι γονείς του που φροντίζουν να μεγαλώνει με αγάπη και ασφάλεια.
Κατανοώ πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε μια διαφορετική οικογένεια. Πόσες θύελλες ξυπνάει μέσα μας κάτι τέτοιο. Πόσες εσωτερικές συγκρούσεις πυροδοτεί. Πόσες προσωπικές αγκυλώσεις ξεγυμνώνει. Όμως, οι χαρούμενοι άνθρωποι σχηματίζουν χαρούμενες κοινωνίες! Με ανθρώπους γενναίους που επέλεξαν την αλήθεια από το ψέμα, την αγάπη από το μίσος, την αποδοχή από τη μισαλλοδοξία. Και μόνο αυτός ο κόσμος αξίζει στα παιδιά…
Τι θα λέγατε, λοιπόν, να ανάψουμε όλοι ένα φως μέσα στα σκοτάδια του μυαλού μας και να αγκαλιάσουμε το δικαίωμα των ανθρώπων να επιλέγουν τη ζωή που ονειρεύονται, ακόμα κι αν το δικό μας όνειρο απέχει πολύ;
Τι θα λέγατε να αφήσουμε ανοιχτό αυτό το φως και στις ελεύθερες ψυχές των παιδιών, που είναι σχεδιασμένες μόνο να αγαπούν, χωρίς να τις «λερώσουμε» με το μίσος των μεγάλων;
Όπως κάνουν οι γονείς του Γιωργή, που φροντίζουν να μεγαλώνει το παιδί τους με αγάπη και ασφάλεια.
Τι θα λέγατε να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο στα παιδιά μας με ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής μας;
Η Κατρίνα Δημητριάδη-Τσάνταλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σήμερα αποτελεί ένα από τα νέα και επιτυχημένα συγγραφικά ταλέντα της χώρας μας· άλλωστε από μικρή της άρεσε να εκφράζει τα συναισθήματά της γράφοντας.
Η ίδια ασχολείται ενεργά με την οικογενειακή επιχείρηση, την ομώνυμη οινοποιία, όπου έχει αναλάβει τη διεύθυνση του τμήματος Marketing και Eπικοινωνίας. Η αγάπη της για τα ζώα, τα παιδιά και το περιβάλλον την οδηγούν αβίαστα σε καθημερινές, πολυεπίπεδες πράξεις αγάπης και έμπρακτης προσφοράς. Η Κατρίνα έχει εκδώσει μέχρι σήμερα τρία βιβλία Το Σοφάκι και ο Ντο (2017), Το Μικρό Αγόρι και τα 4 Αβγά (2018) και Μια Θάλασσα Πλαστικά (2020).
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.