Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς Η γη δεν ανήκει σε αυτούς που την έχουν, αλλά σ΄αυτούς που τη δουλεύουνε και την πονάνε» Μ.Μπρεχτ«Δικό μας τίποτε δεν μπορούμε να προσφέρουμε στη μάνα γη» Βάλτερ Μπένγιαμιν«Οι καρποί όλων και η γη ουδενός» Ζαν Ζακ Ρουσσώ Κάποτε η δουλεία επιτρεπόταν. Τώρα όχι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό στην αγοραπωλησία πραγμάτων για το κέρδος και στο να επιτρέπουμε στις αγορές να ορίζουν την αξία τους.
Ο Πέδρο, ζει στο Χοσέ Ιγκνάσο της Ουρουγουάης. Κατάγεται από οικογένεια ψαράδων της οποίας ο πατέρας θα δώσει τα ηνία στον γιο του να συνεχίσει να δαμάζει τα κύματα, να δαμάζει τη θάλασσα, παρόλα την ευστροφία, τη φιλομάθεια και την αγάπη του για τη γνώση και τα γράμματα η οποία θα λήξει άδοξα σε ηλικία 18 ετών.Ο σενιόρ Άνχελ ή αλλιώς ο γέρος, ένας παράξενος άνθρωπος βαθιά καλλιεργημένος με μακριά
Παρουσίαση Βιργινία Αυγερινού Από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, μόλις κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του πολυγραφότατου και βραβευμένου συγγραφέα Μιχάλη Μοδινού με τίτλο ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Πρόκειται για την πρώτη του συλλογή διηγημάτων κάποια από τα οποία είναι αδημοσίευτα, κάποια δημοσιευμένα σε έγκριτα περιοδικά και εφημερίδες που εδώ είναι αναμορφωμένα και μας συστήνονται εκ νέου. Διηγήματα που θα μας ταξιδέψουν σε Κούβα, Νείλο, Γενεύη, Αμερική, μα και Κρήτη και Χαλκιδική. Το
Όσο αθώος κι αν φαίνεται ο τίτλος του βιβλίου, θα σας συμβούλευα να προασπιστείτε με θάρρος, να αδειάσετε τη σκέψη σας, γιατί κάθε άλλο παρά αθώο μπορεί να χαρακτηριστεί το εν λόγω βιβλίο. Κατακλύζεται από δόσεις αγωνίας, μυστήριο και ανεξιχνίαστα γεγονότα λαμβάνουν χώρα συνεχώς, λίγο πριν το τέλος του έτους 1975.Κύριο πρόσωπο της ιστορίας είναι η Ελισάβετ ή Λίζι Φωτίου, δασκάλα στο επάγγελμα που αναλαμβάνει να μετατρέψει ένα παλιό μοναστήρι
Αν διαβάσει κανείς τη συλλογή διηγημάτων του Μίλτου Πασχαλίδη θα ακούσει τους αρμούς να τρίζουν, την προσωπικότητα να διολισθαίνει, την ψυχολογική του πανοπλία να θρυμματίζεται, το άλας της ζωής του να χάνει τη σπιρτάδα του.Το βιβλίο εντάσσεται στο πεδίο της αυτομυθοπλασίας (autofiction), κάτι σαν ελεύθερη μυθοπλασία της προσωπικής ζωής του, δηλαδή μια σχετική εκλεκτική επιλογή, αλλοίωση και παράλειψη στην αναπαράσταση βιωμάτων και ατομικών εμπειριών. Ο συγγραφέας, με την αρωγή της
Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς…στους ήρωές μας που «είναι τόσο πολλοί/μετρημό δεν έχουν/ νέοι γεννιούνται κάθε μέρα./Που θα χωρέσουν στο στενό καλύβι/τόσοι αδριάντες, τάφοι. Δόξα!/ Που θα σταθούμε εμείς/ να τους τιμούμε;». Κώστας Κύρρης« Πού να ήξερε τι σοδειά ηρώων μαζευόταν στην κρεατομηχανή του πολέμου, την ίδια στιγμή που ήσασταν εκεί…»«Να μην υπήρχαν τα τόσα εμπόδια στο να αγαπούμε…»«…ηλίθιε των χαμένων, ανείπωτων, αδιέξοδων, ακαταμάχητων ερώτων».«Η Ιστορία δεν δέχεται τα κενά και
Ο τίτλος του βιβλίου, είναι μια ερώτηση που σαν μαμάδες έχουμε δεχτεί άπειρες φορές και εύχομαι να δεχτούμε άλλες τόσες και ακόμα περισσότερες!Πρόκειται για έναν μόνιμο «βραχνά» με την καλή έννοια, μιας και τα παιδιά λόγω της κινητικότητας και της φύσης τους, έχουν αυξημένες ανάγκες σε ενέργεια και συνεχώς ζητούν λιλιπούτια εδέσματα, σνακ και φαγητά για να απολαύσουν και πολλές φορές είναι πρόθυμα να συνεισφέρουν στη δημιουργία τους.Η Μαρίνα Ζαφείρη,
“Na Drini ćuprija” Ivo Andrić (Ίβο Άντριτς) ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 1961 Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ (Οι Ορίζοντες των Βαλκανίων) Μετάφραση από Σερβοκροατικά: ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΒΗΣ Με εμφανή στον λόγο τη θετική επίδραση στο συναίσθημα του Νομπελίστα λογοτέχνη και πολιτικού, αποτυπώνεται απλά και διαφωτιστικά η καταγραφή του χρονικού της κατασκευής αυτού του αξιόλογου οικοδομήματος. Χωρίς να διασπάται η προσοχή από αυτόν τον στόχο, γίνεται παράλληλα μία εκτενής αναφορά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής με τις
Δημήτρης Μουρούλης Εκδόσεις Αρμός 2023 Γράφει: Ο Κώστας A. ΤραχανάςΕίναι αναγκαίο να πιστεύουμε πράγματα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη ζωή.Να πιστεύεις ότι ζεις σε έναν πραγματικό κόσμο, ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός, ότι έχει νόημα να βιώνεις την ομορφιά και να κάνεις πράγματα.Ο συγγραφέας Δημήτρης Μουρούλης σπούδασε φυσική και στο μεταπτυχιακό του κατευθύνθηκε στην επιστημολογία και τις ερμηνείες της κβαντομηχανικής. Ήταν αυτή η ανάγκη να κατανοήσει τον κόσμο,
Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν την ενασχόληση με τη γη, είδος ψυχοθεραπείας. Πρόσφορο έδαφος ανάμεσά τους έχει βρει και ο Δημήτρης Τσάγκας, που πιστεύω ακράδαντα ότι συμφωνεί με την παραπάνω άποψη μου.Κάνοντας μια επανεκκίνηση στη ζωή του, όντας εσωτερικός μετανάστης, ξανα-συστήνεται πρώτα στον εαυτό του που με αρωγό τη γη, επαναπροσδιορίζεται αλλάζοντας τον τρόπο ζωής του και αποζημιώνεται από το εγχείρημά του, έχοντας πια απαγκιστρωθεί από τα βαρίδια της δυστυχίας,