Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1969.
Στο αστυνομικό αυτό μυθιστόρημα έχουμε μία πετυχημένη σύμπραξη του Ηρακλή Πουαρό και της φίλης του Πουαρό και συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών Αριάδνη Όλιβερ.
Ο Διάσημος Βέλγος ντετέκτιβ καλείται από την Αριάδνη Όλιβερ να βοηθήσει στην εξιχνίαση ενός φόνου κατά τη διάρκεια ενός παιδικού πάρτι για το Χάλοουιν.
Το Χάλοουιν είναι μια γιορτή προς τιμή των νεκρών και της σχέσης τους με τους ζωντανούς, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 31 Οκτωβρίου.


Στο παιδικό αυτό πάρτι οι καλεσμένοι έχουν ηλικία που κυμαίνεται από δέκα έως δεκαεπτά ετών. Κρεμάνε στολίδια, κίτρινες κολοκύθες ή γυάλινες σφαίρες για να κρατούν μακριά τις μάγισσες και τα κακά πνεύματα. Γίνεται ο διαγωνισμός για να κριθεί η καλύτερη σκούπα, θα κόψουν την αλευρότουρτα, θα γίνει το Ψάρεμα των Μήλων σε ένα κουβά με νερό γεμάτο με μήλα, θα χορέψουν, θα φάνε, τα κορίτσια θα πάρουν τους μαγικούς καθρέφτες για να δούνε πώς θα είναι ο άντρας που θα παντρευτούνε και θα τελειώσει το πάρτι με το τελευταίο παιχνίδι τον Φλεγόμενο Δράκο.
Πριν να αρχίσει το πάρτι η δεκατριάχρονη Τζόις Ρέινολντς δηλώνει πως κάποτε ήταν μάρτυρας σε φόνο. Οι περισσότεροι στο πάρτι δεν την πιστεύουν, γιατί ξέρουν ότι είναι «γεννημένη ψεύτρα». Κανείς τελικά δεν την πίστεψε. Έβαλαν τα γέλια κι εκείνη θύμωσε πολύ.


«Κι, όμως, είδα έναν φόνο» λέει η Τζόις.
Τα παιχνίδια αρχίζουν και τσιρίδες ενθουσιασμού ακούγονται από τη βιβλιοθήκη, όπου γίνεται το Ψάρεμα των Μήλων και οι συμμετέχοντες έβγαιναν από το δωμάτιο με βρεγμένες μπούκλες και μουλιασμένα ρούχα.
Όταν τελειώσει το πάρτι και τα παιδιά αρχίζουν να φεύγουν, ψάχνουν να βρούνε την Τζόις, που είναι άφαντη. Ώσπου την βρίσκουν… νεκρή στη βιβλιοθήκη όπου γινόταν το παιχνίδι το Ψάρεμα των Μήλων.
Κάποιος είχε χώσει το κεφάλι της Τζόις στο νερό με τα μήλα και την κράτησε εκεί μέχρι να πεθάνει. Μέχρι που πνίγηκε. Πνίγηκε! Μέσα σε έναν σχεδόν ξέχειλο σιδερένιο κουβά…
Ο Πουαρό και η κυρία Όλιβερ πιστεύουν ότι κάποιος από αυτούς (εκτός από τα 15 παιδιά βρίσκονταν στο πάρτι και 10 μεγάλοι σε ηλικία) που βρίσκονταν στο πάρτι είχε διαπράξει αυτόν τον φόνο, το ίδιο άτομο βρισκόταν εκεί νωρίτερα και άκουσε αυτό που είπε η Τζόις και σίγουρα είχε γίνει παλιότερα κάποια δολοφονία.
Άρα κάποιος είχε διαπράξει φόνο, τη γλίτωσε, δεν περίμενε ποτέ να αποκαλυφθεί και ξαφνικά αναστατώθηκε γι΄ αυτό που είπε η Τζόις που ήταν μάρτυς και είδε τον δολοφόνο. Άρα η Τζόις έπρεπε να πεθάνει.


Με τη βοήθεια του επιθεωρητή Τίμοθι Ράγκλαν και του Αστυνομικού διευθυντή της κομητείας Άλφρεντ Ρίτσμοντ, ο Ηρακλής Πουαρό και η Αριάδνη Όλιβερ ανακαλύπτουν άλλους δύο ανεξιχνίαστους φόνους.
Είχε δει τον πρώτο φόνο η Τζόις ή κάποιος άλλος της είχε πει το γεγονός;
Ο Λίοπολντ, ο μικρότερος αδελφός της Τζόις που κρυφάκουγε και του άρεσε να μαθαίνει τα μυστικά των άλλων, που ζητούσε χρήματα για πράγματα που ήθελε να αγοράσει, βρέθηκε νεκρός, για τους ίδιους λόγους που δολοφονήθηκε η Τζόις;
Ήταν ζωτικής σημασίας το στοιχείου του νερού;
Ποιο κορίτσι του άρεσε η βόλτα στο δάσος, να παρατηρεί σκίουρους, πουλιά και δρυοκολάπτες και τι σχέση έχει με την υπόθεση;
Ποιοι ήταν η λαίδη Μάκμπεθ και ο Νάρκισσος;
Ποιος ήταν ο ωραίος Εωσφόρος;
Ποιος πλαστογράφησε τον κωδίκελλο;
Ποιος ονειρευόταν να φτιάξει ένα τεράστιο κήπο σε ένα αγορασμένο μικρό ελληνικό νησί;
Ποιος λάτρευε την ομορφιά κι ήθελε να δημιουργήσει κι άλλη ομορφιά;
Ποιος προετοίμαζε μια τελετουργική θυσία για να σώσει τον εαυτό του;
Ποιος θα θυσίαζε την νέα Ιφιγένεια, όπως ο Αγαμέμνων θυσίασε την κόρη του για να σαλπάρει με ούριο άνεμο για την Τροία;
Μια δύσκολη υπόθεση για τον Ηρακλή Πουαρό και την Αριάδνη Όλιβερ.
Διαβάστε το.


Η Άγκαθα Μαίρυ Κλαρίσσα Μίλλερ, Λαίδη Μάλλοουαν, (Agatha Mary Clarissa Miller, Lady Mallowan, 15 Σεπτεμβρίου 1890 – 12 Ιανουαρίου 1976), γνωστή κυρίως με το όνομα Άγκαθα Κρίστι, ήταν Αγγλίδα συγγραφέας η οποία ήταν γνωστή κυρίως για τα αστυνομικά έργα της -66 μυθιστορήματα και 14 συλλογές διηγημάτων. Έγραψε επίσης δύο αυτοβιογραφικά έργα, αισθηματικά μυθιστορήματα αλλά και θεατρικά, μεταξύ των οποίων το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου, την Ποντικοπαγίδα. Η δουλειά της στα έργα αυτά, στα οποία πρωταγωνιστούν οι ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό και Μις Μαρπλ, της έδωσε τον τίτλο της «Βασίλισσας του Εγκλήματος» και την έκανε έναν από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς στην εξέλιξη του λογοτεχνικού αυτού ρεύματος.
Γεννήθηκε στο Ντέβον και μεγάλωσε στο Άσφιλντ. Πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων, εργάστηκε ως βοηθός φαρμακοποιού στην αεροπορία, την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ίσως και για αυτό σε πολλά μυθιστορήματά της, τα δηλητήρια είχαν και εξέχουσα θέση στην πλοκή.
Παρόλο που οι Πουαρό και Μις Μαρπλ είναι από τους πιο γνωστούς ντετέκτιβ που επινόησε η Κρίστι, υπήρξαν κι άλλοι, όπως το ζευγάρι Τόμμυ και Τάππενς, που εμφανίζονται στο μυθιστόρημα Σύντροφοι στο Έγκλημα και Οι Άγγελοι δεν Φλυαρούν. Άλλοι ντετέκτιβ της Κρίστι, όπως ο Πάρκερ Πάιν και ο κύριος Χάρλεϋ Κουττίν, εμφανίστηκαν σε σύντομες ιστορίες, αλλά υπόλοιποι, όπως ο Αρχιεπιθεωρητής Τζαπ και η Αριάδνη Όλιβερ, συνόδευαν τους Πουαρό και Μαρπλ στα μυθιστορήματά τους. Το 1975 σκότωσε τους δύο αγαπημένους της ήρωες, τον Ηρακλή Πουαρό στο μυθιστόρημα Αυλαία: η τελευταία υπόθεση του Πουαρό και τη Μις Μαρπλ στο Ρετρό στην ομίχλη. Το τελευταίο της μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές το ζεύγος Μπέρεσφορντ είχε τον τίτλο Η Πύλη του Πεπρωμένου και το έγραψε στα τέλη του 1973.
Εκτιμάται ότι τα βιβλία της έχουν πουλήσει 1 δισεκατομμύριο αντίτυπα στα αγγλικά, και ένα ακόμη δισεκατομμύριο σε 103 άλλες γλώσσες.
Από τις σκηνικές επιτυχίες της Άγκαθα Κρίστι μεγαλύτερη είναι The Mousetrap (Η ποντικοπαγίδα), που παιζόταν στο Λονδίνο από το 1952 μέχρι το 2012, και η θεατρική προσαρμογή του Ten Little Niggers (Δέκα μικροί νέγροι) το οποίο πλέον φέρει το όνομα And Then There Were None (Κι έπειτα δεν έμεινε κανένας). Βρίσκεται στη λίστα: Βιβλία με περισσότερα από 100 εκατομμύρια αντίτυπα.
Τα περισσότερα από τα βιβλία της έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο (μερικά μάλιστα πολλές φορές, όπως το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές και το Έγκλημα στον Νείλο. Επίσης πολλά έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση, στο ράδιο και έχουν εμπνεύσει βιντεοπαιχνίδια και κόμικς.