ΣΥΜΩΝΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

Simone Katramadou

Η επιθυμία της Συμώνης Κατραμάδου να αναβιώσει μία άγνωστη σε πολλούς αναγνώστες σελίδα της πραγματικής ιστορίας του γενέθλιου τόπου της τελεσφορεί εδώ με την ολοκλήρωση αυτού του αναγνώσματος. Ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα που έχει λάβει και καταπιάνεται με την ιστορία της νήσου Λέσβου τον 1ον π.Χ. αιώνα όταν οι Ρωμαίοι προελαύνουν ανενόχλητοι και κατακτούν εδάφη, περιλαμβανομένης της Λεσβιακής Γης. Η μυθιστορία ολοκληρώνεται σημειολογικά με την Ανατολή του Λαμπερού Αστεριού που εμφανίζεται στον ουρανό και υποδηλώνει την έλευση του Χριστιανισμού.
Ο κατακτητής μπορεί να καταλαμβάνει μία έκταση εδαφική, αλλά μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες κατακτήσεις ερωτικές, συναισθηματικές, σωματικές και ψυχικές και να τις ελέγχει με αποκλειστική κυριότητα.

Κατανεμημένο σε μικρά, ευανάγνωστα κεφάλαια, και με μία γλώσσα άλλοτε τρυφερή κι άλλοτε σκληρή και με την ντοπιολαλιά όπου αναγκαία, ο αναγνώστης γίνεται αποδέκτης της αληθινής ιστορίας της εποχής με τους ισχυρούς άνδρες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να διοικούν τον κατακτημένο κόσμο. Ακμαίο κέντρο και αφετηρία των εξορμήσεων η αιώνια πόλη, η Ρώμη, η οποία με την κυρίαρχη θέση που κατέχει, εισπράττει τους οικονομικούς και πνευματικούς πόρους των υπό κατοχή χωρών και προσελκύει ακατάπαυστα πλήθος κόσμου.

Η ιστορία της Ρωμαϊκής κατοχής της Λέσβου την συγκεκριμένη εποχή κινείται παράλληλα εδώ με την ερωτική ιστορία της βασικής ηρωίδας, όπου πόθοι και πάθη γίνονται παθήματα και μαθήματα και “Η αγάπη σμιλεύεται μέσα στα βάσανα“.
Η φωνή της Φοίβης “ακούγεται” με ένα πρωτοπρόσωπο αφηγηματικό λόγο, άμεσο και ανυπότακτο, γεμάτο δυναμικότητα και ισχυρογνωμοσύνη και διαπλέκεται έντεχνα σε κάθε περίοδο της ζωής της με τα ποιήματα της Σαπφούς σε ελεύθερη μετάφραση της συγγραφέως. Η οικογένεια της Φοίβης έχει καταπέσει σε οικονομική παρακμή μετά την υποστήριξη που παρέχει στον Μιθριδάτη, φανατικό αντίπαλο των Ρωμαίων, και η δυσμένεια που αντιμετωπίζει από τους τελευταίους είναι γεγονός. Ερωτευμένη η πρωταγωνίστρια από τα μικράτα της, αρραβωνιάζεται τον αγαπημένο της Αρίωνα, ο οποίος φιλοδοξεί την κατάταξή του στον Ρωμαϊκό στρατό για να εξασφαλίσει ένα ευνοημένο μέλλον. Βρίσκεται έτσι υποταγμένη σε μία κακοποιητική συνθήκη που της επιφέρει πολλά δεινά.

Έτσι και σε βάλει στόχο η θεά Αφροδίτη,δεν γλιτώνεις“.

Η αδιάλειπτη αφοσίωση και η εμπειρική σοφία της δούλης της, που ακούει στο όνομα Δορκάς, δυστυχώς αργεί να κάνει την Φοίβη να αντιληφθεί τις βάσιμες ανησυχίες της για τον αλαζονικό και συμφεροντολογικό χαρακτήρα του Αρίωνα, ο οποίος με διάφορες προφάσεις και με μία αταλάντευτη σκοπιμότητα δέχεται αυτή τη σχέση, με αποτέλεσμα ο πόνος, που γρήγορα αισθάνεται η νέα, καθυστερεί να μεταλλαχθεί σε θυμό.

Ίσως, όμως ο μύθος που θέλει να διεκδικούν τον Άδωνι δύο θεές, η Αφροδίτη, θεά του έρωτα, και η Περσεφόνη, θεά του Κάτω Κόσμου, δείχνει ακριβώς αυτή την πάλη θνητού και αθάνατου, την επιθυμία για αιώνια νεότητα, δηλαδή“.

Το χρήμα, απαραίτητο για τις εμπορικές συναλλαγές, γίνεται ο “βατήρας” για κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη και “η χάρη πάντα ξεπληρώνεται με χάρη, όποια κι αν είναι αυτή”. Η μόρφωση που μπορεί να έχει αποκτήσει μία γυναίκα δεν επηρεάζει τη θέση της που εξακολουθεί να είναι αδύναμη στην κοινωνία και, σαν υποχείριο του ανδρός, υποτάσσεται στις αποφάσεις του.

Όταν μία γυναίκα θέλει να παντρευτεί, τότε βάζει τη μοίρα της στα χέρια των ανδρών“.

Η ζωή της ηρωίδας μέλλει να συνεχιστεί με τον πολλά υποσχόμενο νέο, Ρωμαίο την καταγωγή, τον Μάριο, ο οποίος σχετίζεται με τον Ιούλιο Καίσαρα και, ως εκ τούτου, ανοίγεται μία καριέρα αξιωματούχου μπροστά του. Η Φοίβη, χωρίς περιθώρια άρνησης, τον παντρεύεται ως αποτέλεσμα συνοικεσίου προξενήτρας, συνηθισμένης διεργασίας τότε, και η πορεία της μαζί του περνάει συμπληγάδες. Ο ρυθμός της ζωής της ταλαντεύεται μετά από την άλογη απόφαση που παίρνει. Η ψυχή χάνει τον δρόμο της και μαζί την ισορροπία στη ζωή, αλλά έρχεται η στιγμή που “η κατανόηση ξεκινά από την καρδιά που φωτίζει το μυαλό“.

Αντλούνται πολυάριθμα στοιχεία, τα οποία προβάλλονται έντεχνα, για το εθιμοτυπικό του γάμου, τα συμπόσια και τις κοινωνικές συναθροίσεις για εδραίωση κοινωνικών θέσεων, τις περίτεχνες ενδυμασίες των ντόπιων και των Ρωμαίων της εποχής, τα εντυπωσιακά είδη επίπλωσης των οίκων και τις παραδοσιακές διατροφικές συνήθειες. Όλα αυτά περιγράφονται εξαιρετικά στο βιβλίο με μία συγγραφική ευχέρεια και σταθερό σφυγμό γραφής, όπου τονίζεται το μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού της νήσου της Λέσβου, μιας περιοχής ανεπτυγμένης πολυπολιτισμικά, και, σε συνδυασμό με τις εύστοχες αναφορές στους αρχαίους τραγικούς και την ποιήτρια Σαπφώ, συνθέτουν ένα ξεχωριστό αναγνωστικό σύνολο.