«Τι συνέβαινε εν ολίγοις στον κόσμο των μεγάλων, στο μυαλό αυτών των συνετών ανθρώπων, στα κορμιά τους που κουβαλούσαν τόσες γνώσεις; Τι ήταν αυτό που τους μετέτρεπε σε ύπουλα ζώα, χειρότερα κι από ερπετά;»

Για άλλη μια φορά η Έλενα Φερράντε καταθέτει μια ιστορία καθηλωτική που ξεμπροστιάζει την απατηλή ζωή μας…
Πώς βλέπει τον κόσμο των μεγάλων ένα δεκατριάχρονο κορίτσι; Ένα κορίτσι που έχει μάθει να σέβεται, να εκτιμά και να υπολογίζει τους γονείς του και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει; Και τι είναι αυτό το κάτι που θα αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το πώς οι ενήλικες δρουν και σκέφτονται;
Με διεισδυτική ματιά και καταβύθιση στην ψυχολογία των ηρώων της, η συγγραφέας αποδεικνύει το πόσο πολύ έχει μελετήσει τον τόπο που ζει, τα ήθη και τις συνήθειες των Ναπολιτάνων, τις διαφορές, τα σωστά και τα λάθη τους, τον τρόπο ζωής τους. Αλλά δεν είναι μόνο ότι συνεπαίρνει τον αναγνώστη με την αμεσότητα την οποία διαθέτει, όπως άλλωστε σε όλα τα βιβλία της, είναι και το γεγονός ότι κάθε φορά αισθάνεσαι ότι την έχεις απέναντί σου και σου εξιστορεί τη δική της ζωή.
Αυτή τη φορά η ηρωίδα της αρχίζει να μελετάει τη συμπεριφορά των ενηλίκων από τους οποίους περιστοιχίζεται και αναλύει με μοναδικό και αφοπλιστικό τρόπο το πόσο εύκολα παίρνουν την απόφαση να γκρεμίσουν τη γαλήνη των παιδιών τους, να παρασυρθούν από τα πάθη τους και να αψηφήσουν τον αντίκτυπο που τα δικά τους λάθη αφήνουν στην ψυχή τους. Πόσο επίπλαστη είναι τελικά η ευτυχία που θέλουν να επιδεικνύουν, η τέλεια οικογένεια, η μόρφωση που διαθέτουν. Με μια απόφαση αλλάζουν σύντροφο, εγκαταλείπουν όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευαν ότι τους κάλυπταν, δεν τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες των πράξεών τους, αρκεί οι ίδιοι να γευτούν ό,τι ποθούν κι ας αφήσουν πίσω τους ψυχικά συντρίμμια.
Ο λόγος της Φερράντε ρέει με καταιγιστικό ρυθμό παρασύροντάς μας στους δρόμους της Νάπολης, της πόλης η οποία πρωταγωνιστεί σε κάθε μυθιστόρημά της. Και κυρίως, αναλύοντας την γυναικεία ψυχοσύνθεση σε τέτοιο βαθμό, που λίγοι συγγραφείς έχουν καταφέρει.

Το όµορφο παιδικό πρόσωπο της Τζοβάννα έχει αλλοιωθεί, σιγά σιγά µεταµορφώνεται σε µια άσχηµη, επιθετική έφηβη. Άραγε έτσι έχουν στ’ αλήθεια τα πράγµατα; Και σε ποιον καθρέφτη πρέπει να κοιταχτεί για να ξαναβρεί τον εαυτό της και να σωθεί; Μετά την ευτυχισµένη όψη των παιδικών της χρόνων, η Τζοβάννα αναζητά ένα νέο πρόσωπο, ακροβατώντας ανάµεσα σε δύο γειτονιές της Νάπολης στις οποίες κυλά το ίδιο αίµα, δυο γειτονιές που φοβούνται και απεχθάνονται η µία την άλλη: τη Νάπολη ψηλά στον λόφο, που φορά το εκλεπτυσµένο της προσωπείο, και τη Νάπολη χαµηλά, που παριστάνει την αχαλίνωτη, την αγοραία. Η Τζοβάννα παραπαίει από τα ψηλά στα χαµηλά, άλλοτε πέφτοντας µε ορµή κι άλλοτε σκαρφαλώνοντας σιγά σιγά, σαστισµένη µπροστά στο γεγονός πως, είτε πάνω είτε κάτω, η Νάπολη µοιάζει µια πόλη δίχως απαντήσεις, δίχως διαφυγή.

«Η Φερράντε αποδεικνύει για ακόµη µια φορά πως είναι ασυναγώνιστη στο να µας βάζει στο µυαλό ενός κοριτσιού στην εφηβεία, στο να µας κάνει να δούµε πόσο όλα αυτά που µοιάζουν παράλογα ιδωµένα από έξω –οι ψυχικές µεταπτώσεις, οι σιωπές, η ζήλια, οι φόβοι και τα δάκρυα– έχουν λογική και νόηµα». — The Times

«Η Φερράντε συλλαµβάνει µε µοναδικό τρόπο όλη αυτή την αβεβαιότητα που νιώθουµε όταν, µεγαλώνοντας, αρχίζουµε να βλέπουµε τους γονείς µας και τους ενήλικες γενικά ως τους πραγµατικούς ανθρώπους που είναι, κάθε άλλο παρά τέλειους». — AFAR Magazine

«Η Φερράντε είναι µοναδική στο να συνδυάζει το βάθος µε τη χαρά της ανάγνωσης». — La Stampa

«Για άλλη µια φορά η Φερράντε συνέλαβε όχι µια ιστορία αλλά έναν ολόκληρο κόσµο». — Il libraio

«Αυτό το Bildungsroman, όπου η διάψευση των ψευδαισθήσεων είναι το κυρίαρχο µοτίβο της δύσκολης µεταµόρφωσης της Τζοβάννα από παιδί σε ενήλικα, επιτυγχάνει απόλυτα χάρη, πάνω απ’ όλα, στο εξαιρετικό ψυχολογικό βάθος των χαρακτήρων που δηµιουργεί η Φερράντε και στον ρεαλισµό των περιγραφών της». — L’Echo

«Η Απατηλή ζωή των ενηλίκων έχει το µέγεθος της µεγάλης λογοτεχνίας – από τον Μπαλζάκ και τον Σταντάλ µέχρι τον Προυστ. Είναι ένα απαραίτητο βιβλίο, που δείχνει πως οι σηµερινές γυναίκες µπορούν να είναι “αληθινές, δύσκολες, συµπονετικές”, εκεί που η Λίλα και η Έλενα, εγκλωβισµένες στα στενά περιθώρια του εικοστού αιώνα, δεν µπορούσαν, ή µπορούσαν σε πολύ µικρό βαθµό». — Il Manifesto

«Η Έλενα Φερράντε µάς ξαναφέρνει στον κόσµο της που, από βιβλίο σε βιβλίο, έγινε και δικός µας. Η Νάπολη είναι εκεί από την αρχή, καθώς και, πράγµα που είναι πιο σηµαντικό, αυτός ο άρρηκτος, πολυσύνθετος, οδυνηρός δεσµός των παιδιών µε τους γονείς τους». — La Repubblica

«Η ανάγνωση ενός βιβλίου της Φερράντε είναι σαν την επιστροφή στο σπίτι, σ’ αυτές τις ευτυχισµένες στιγµές των παιδικών χρόνων –ίσως φανταστικές– όταν ζητούσαµε από τους γονείς να µας διαβάσουν ξανά και ξανά την ίδια ιστορία πριν κοιµηθούµε. Από τις πρώτες αράδες η Απατηλή ζωή των ενηλίκων µας αγκαλιάζει και µας κρατάει µε τον ίδιο τρόπο». — Vanity Fair

Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο της «Tετραλογίας της Νάπολης» µε τον τίτλο «Η υπέροχη φίλη µου» (L’amica geniale) που κατέκτησε παγκοσµίως κοινό και κριτικούς. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα βιβλία της τετραλογίας: «Το νέο όνοµα» (Storia del nuovo cognome) τo 2012, «Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που µένουν» (Storia di chi fugge e di chi resta) το 2013 και «Η ιστορία της χαµένης κόρης» (Storia della bambina perduta) το 2014. Η «Τετραλογία της Νάπολης» κυκλοφορεί πλέον σε 48 χώρες με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 16.000.000 αντίτυπα.