Συγγραφέας του βιβλίου Το ρόδο της ερήμου – Εκδόσεις Χάρτινη πόλη
Με τρεις παράλληλες ιστορίες να τέμνονται, έναν άντρα νεκρό αλλά όχι δολοφονημένο και μια μυστηριώδη ομάδα με ασυνήθιστη αποστολή, μας κρατά σε αγωνία η Χριστίνα Καλλιγιάννη και Το ρόδο της ερήμου. Κεντρικοί ήρωες του μυθιστορήματος μια χορεύτρια και ένας δικηγόρος, σε ρόλους καθόλου αναμενόμενους, με τα γυρίσματα της τύχης να τους ταλαιπωρούν αρκετά. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η επανάληψη της πρότασης «Τελικά τα πράγματα έγιναν τελείως διαφορετικά» που δεν γίνεται καθόλου τυχαία. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, η επανάληψη «σηματοδοτεί ότι για κανέναν από τους χαρακτήρες, η πορεία της ζωής, στη δεδομένη χρονική περίοδο, δεν συνέχισε όπως την είχαν φανταστεί».
- Μια διάσημη χορεύτρια με σκοτεινό παρελθόν, ένας φέρελπις δικηγόρος που καλείται να αναθεωρήσει όσα ξέρει και μια νεαρή με σώμα καλυμμένο από τατουάζ που φλερτάρει με τα όρια της νομιμότητας. Αυτοί είναι οι κεντρικοί σας ήρωες και θέλουμε να μας πείτε ποιο από τα τρία πρόσωπα θα μας εκπλήξει περισσότερο στην ανάγνωση.
Θα έλεγα ότι ο «φέρελπις δικηγόρος» είναι ο ίδιος που εκπλήσσεται πρώτα αυτός και στη συνέχεια εκπλήσσει και εμάς. Κανένας από τους χαρακτήρες όμως δεν είναι αυτό που λέμε «αναμενόμενος». Νομίζω ότι στη ζωή οι άνθρωποι ανακαλύπτουν και οι ίδιοι κρυμμένες πτυχές του χαρακτήρα τους, καλές ή όχι, ανάλογα με τις καταστάσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν. - «Τελικά τα πράγματα έγιναν τελείως διαφορετικά». Μια πρόταση που κλείνει αρκετά από τα κεφάλαια της ιστορίας σας. Η επανάληψή της κάτι σηματοδοτεί έτσι δεν είναι;
Ναι, η επανάληψη είναι κάτι που χρησιμοποιώ αρκετά συχνά στο γραπτό μου, κουράζοντας ίσως λίγο τους επιμελητές. Εν προκειμένω σηματοδοτεί ότι για κανέναν από τους χαρακτήρες, η πορεία της ζωής, στη δεδομένη χρονική περίοδο, δεν συνέχισε όπως την είχαν φανταστεί. Την ίδια στιγμή, αποκαλύπτει ίσως και την δική μου στάση προς αυτό που θεωρούμε «δεδομένο» ή εύκολο. Όσο πιο σίγουρη μας φαίνεται μια εξέλιξη, τόσο πιο αβέβαιη αποδεικνύεται τελικά. - Τρεις παράλληλες ιστορίες τέμνονται στο μυθιστόρημά σας. Πόσο ορατό είναι στον αναγνώστη το σημείο που τέμνονται;
Τα σημεία είναι δύο. Το πρώτο, το πιο σημαντικό, είναι σχεδόν στη μέση, εκεί που οι αντρικοί χαρακτήρες ανακαλύπτουν το σημείο «καμπής». Ακολουθεί κι άλλο ένα σημείο «συνάντησης», προς το τέλος πια, αλλά νομίζω ότι ο αναγνώστης θα έχει ήδη αρχίσει να υποπτεύεται τι θα ακολουθήσει προχωρώντας την ιστορία. - Αυτό που τραβάει την προσοχή μας είναι ένας περίεργος θάνατος, που θα γίνει η αφορμή «για να ξετυλιχτεί ένα κουβάρι περίεργων υποθέσεων». Ας πάρουμε μια γεύση της πλοκής.
Ένας άνδρας βρίσκεται νεκρός, αλλά όχι δολοφονημένος. Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Το «περίεργο» στην υπόθεση είναι ότι τον άνθρωπο αυτό τον βρίσκουν γυμνό, δεμένο και με ένα πολύ χαρακτηριστικό σημάδι επάνω του. Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε να αποκαλυφθούν από τις σελίδες του βιβλίου. - Η αστυνομία αναζητώντας τον δράστη θα βρεθεί στα ίχνη «μιας μυστηριώδους ομάδας με ασυνήθιστη αποστολή». Το ποιοι είναι μέλη της θα το δούμε στην ανάγνωση. Θα θέλαμε, όμως, να μας αποκαλύψετε μια μικρή πληροφορία που αφορά την «αποστολή».
Η αποστολή είναι ένα είδος ιδιότυπης εκδίκησης. Είναι εκδίκηση περισσότερο μέσω της γελοιοποίησης και ενός φόβου που πλανάται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των θυμάτων, παρά μέσω οποιουδήποτε είδους αυτοδικίας. Να πω εδώ ότι η έμπνευσή μου βασίστηκε σε ένα παλιότερο bestseller, το οποίο ασφαλώς αναφέρω μέσα στην ιστορία ως σημείο αναφοράς και των ίδιων των δραστών. - «Γυρίσματα της τύχης». Θα ταλαιπωρήσουν πολύ τους ήρωές σας. Πόσο αφήνετε την τύχη να ορίζει την προσωπική και επαγγελματική σας ζωή;
Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι κανείς – ή ακριβέστερα οι περισσότεροι άνθρωποι – θέλουν να αφήνουν τη ζωή τους στην τύχη. Κάποιες φορές λειτουργούμε πιο προγραμματισμένα και αυστηρά και άλλοτε λίγο πιο χαλαρά, περιμένοντας να δούμε πώς θα διαμορφωθούν οι καταστάσεις γύρω μας. Όμως, αναμφίβολα, οι περιστάσεις που είναι έξω από εμάς και τις οποίες δεν μπορούμε να επηρεάσουμε – γιατί περίπου αυτό είναι η τύχη – άλλοτε μας βοηθούν και άλλοτε μας υποχρεώνουμε να λοξοδρομήσουμε. Νομίζω ότι όλοι, όσοι έχουν περάσει μια ηλικία, μπορούν να θυμηθούν στιγμές, στις οποίες ένα γεγονός ή μια συγκυρία που δεν είχαν υπολογίσει, και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορείας της ζωής τους τότε. - Παρατηρώντας κανείς το εξώφυλλο του βιβλίου σας διαπιστώνει πως το τατουάζ στην γυναικεία πλάτη είναι παρόμοιο με το δικό σας. Ένα ρόδο! Να το πούμε τυχαίο;
Ναι, είναι τυχαίο. Δεν είχα συμμετοχή στην δημιουργία του εξωφύλλου παρά μόνο στην τελική απόφαση. Νομίζω ότι η επιλογή του ρόδου καθορίστηκε από τον τίτλο και από το γεγονός ότι ένας από τους βασικούς γυναικείους χαρακτήρες έχει πολλά τατουάζ. - Έχετε σπουδάσει νομικά αλλά η φωτογραφία είναι εκείνη σας έχει κερδίσει για τα καλά αφού της έχετε αφοσιωθεί από το 2002. Πότε κάνατε το πρώτο σας «κλικ», τι φωτογραφήσατε και ποια μηχανή κρατούσατε στα χέρια σας;
Θα ακουστεί κοινότοπο αλλά από πολύ μικρή με γοήτευε η φωτογραφία. Στα δέκα ή έντεκά μου, για δώρο Πάσχα είχα ζητήσει μια φωτογραφική μηχανή Kodak, εκείνης της εποχής, με φιλμ «κασέτα» που νομίζω ότι μόνο οι πιο μεγάλοι – αρκετά πιο μεγάλοι ! – από τους αναγνώστες μας θυμούνται. Ωστόσο, η κανονική μου ενασχόληση με τη φωτογραφία – σε ερασιτεχνικό ακόμη επίπεδο – ξεκίνησε αμέσως μετά το λύκειο, με μια κλασσική, αναλογική Zenith, που μου είχε φέρει ο πατέρας μου. Εννοείται ότι την έχω ακόμη! - Θέλετε να μοιραστείτε με τους φίλους του Vivlio-life το «κλικ» που σας συγκίνησε περισσότερο σ’ αυτή την πολύχρονη πορεία;
Νομίζω ότι στην πορεία της ζωής ενός ανθρώπου – όχι απαραίτητα μόνο φωτογράφου – αλλάζουν αυτά που τον συγκινούν, ανάλογα με τις φάσεις της ζωής, της εμπειρίες, τα βιώματα και κυρίως με τις αναμνήσεις του. Τα «κλικ» γίνονται σημαντικά όχι μόνο χάρη σε αυτά που απεικονίζουν, αλλά και λόγω των αναμνήσεων που πυροδοτούν, όταν τα ξαναβλέπουμε. Μία όμως από τις φωτογραφίες που έχω μοιραστεί περισσότερο είναι αυτή μιας χορεύτριας tangoστο Μπουένος Άιρες, πριν ανοίξουν τα φώτα της σκηνής, όπου διαγράφεται μόνο η σιλουέτα της, σε κόκκινο φόντο. Η δουλειά που έκανα τότε, τα ταξίδια και η εποχή – η φωτογραφία τραβήχτηκε το 2007 – δημιουργούν όλα μαζί μια καλώς νοούμενη νοσταλγία. Αλλά και σαν φωτογραφία παραμένει πάντα από τις αγαπημένες μου. - Έχετε πει πως η φωτογραφία είναι μια άκρως ψυχική διαδικασία. Βάλτε μας σ’ αυτή τη διαδικασία.
Ασφαλώς. Η φωτογραφία, όσο κι αν κανείς σχεδιάζει ή περιμένει, στην πραγματικότητα δημιουργείται στο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου που διαρκεί το «κλικ» της μηχανής. Λιγότερο από μια ανάσα. Την ώρα που αποφασίζει να πατήσει κανείς το κουμπί τον έλεγχο έχει πια η ψυχή του, αυτό που είναι μέσα του και επιχειρεί να εκφραστεί μέσα από τη φωτογραφία. Γι’ αυτό και στο αρχείο όλων των φωτογράφων υπάρχουν καταπληκτικές φωτογραφίες που δεν θέλησαν να τις μοιραστούν ποτέ, ούτε σε δημοσίευση, ούτε σε έκθεση, ούτε στα socialmedia. Είναι οι τελείως «δικές τους». Αλλά και στο συνολικό έργο ενός φωτογράφου, ανεξάρτητα αν είναι επαγγελματίας ή φανατικός ερασιτέχνης, οι εικόνες καθορίζονται από την εσωτερική του διάθεση για τον κόσμο μπροστά στα μάτια του. Άλλωστε, εκτός των περιπτώσεων ήδη επιτυχημένων επιχειρήσεων, κανείς δεν γίνεται φωτογράφος επειδή του το «ζήτησε ο μπαμπάς του». Όλοι όσοι αγαπούν τη φωτογραφία βρίσκουν εκεί μια οδό διοχέτευσης πραγμάτων που έχουν στην ψυχή τους, ενίοτε χωρίς καν να τα συνειδητοποιούν.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μια διάσημη χορεύτρια με σκοτεινό παρελθόν, που επιστρέφει στην Αθήνα για να κλείσει παλιούς λογαριασμούς. Ένας φέρελπις δικηγόρος, που η ζωή του αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη και καλείται να αναθεωρήσει όλα όσα ήξερε και πίστευε μέχρι τότε. Μια νεαρή κοπέλα με το σώμα καλυμμένο από τατουάζ, που φλερτάρει με τα όρια της νομιμότητας. Ένας θάνατος γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχθεί ένα κουβάρι περίεργων υποθέσεων και οδηγεί την αστυνομία στα ίχνη μιας μυστηριώδους ομάδας με ασυνήθιστη αποστολή. Τρεις παράλληλες ιστορίες τέμνονται, επιφυλάσσοντας απρόσμενες εκπλήξεις στους πρωταγωνιστές τους, που θα βρεθούν αντιμέτωποι με γυρίσματα της τύχης, τα οποία αδυνατούν να ελέγξουν. Η τιμωρία είναι γραμμένη με μελάνι, και τον τελευταίο λόγο έχει το ρόδο της ερήμου.
Βιογραφικό
H Χριστίνα Καλλιγιάννη σπούδασε Νομικά και φωτογραφία, αλλά από το 2002 αφοσιώθηκε στη φωτογραφία. Το Ρόδο της Ερήμου είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της. Το έργο δεν είναι αυτοβιογραφικό αλλά βασισμένο σε προβληματισμούς που, όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν, εξακολουθούν να παραμένουν σοβαροί και καθοριστικοί για τις ζωές των ανθρώπων.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.