«Πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η καθημερινότητα, η συνήθεια μιας ήρεμης ζωής, από ένα τραγικό περιστατικό που σαρώνει ό,τι βρει στο πέρασμά του!»

Στο νέο μυθιστόρημα της Ιουλίας Ιωάννου με τίτλο Απώλειες που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια πλούσια σε πλοκή και γεμάτη από ανατροπές ιστορία που μυρίζει Ελλάδα. Οι ήρωές της, είναι καθημερινοί χαρακτήρες, αποτελούν μέρος ενός συνόλου που συχνά αποκαλούμε “άνθρωποι της διπλανής πόρτας” και μέσα στις δικές τους ζωές όπως εύστοχα μας τις παρουσιάζει η συγγραφέας, κάθε ένας από μας μπορεί να αναγνωρίσει οικεία στοιχεία και από την δική του ζωή.

Η αφήγηση ξεκινάει σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας όχι πολύ μακρυά από το σήμερα όμως η πραγματική έναρξη της ιστορία βρίσκεται δεκαοχτώ χρόνια πιο πριν σε ένα μικρό χωριό. Στις πολύ μικρές κοινωνίες όπως λίγο πολύ όλοι ξέρουμε, οι πράξεις συχνά δεν συμβαδίζουν με τα θέλω κάθε ανθρώπου. Τα πρέπει είναι ισχυρότερα και συχνά καθορίζουν εκτός από τις αποφάσεις και ολόκληρη την ζωή αυτών που νοιώθουν ότι έχουν υποχρέωση να τα υπηρετούν. Όταν όμως η καρδιά μιλήσει τίποτα δεν μπορεί να αναχαιτήσει το συναίσθημα όσες προσπάθειες και να γίνουν. Όποια απόφαση ζωής και αν ακολουθήσει κάποιος η πραγματική αγάπη θα ακολουθήσει τελικά το δικό της μονοπάτι.

Ένα από τα στοιχεία που μου έκανε θετική εντύπωση στις Απώλειες, είναι το πλήθος των προσώπων που εμφανίζονται σε αυτό το μυθιστόρημα και ο έξυπνος τρόπος που συσχετίζονται μεταξύ τους. Αν και υπάρχει έντονο το δραματικό στοιχείο σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης μου άρεσε το γεγονός ότι παράλληλα διακρίνεται και η θετική στάση απέναντι στις οδυνηρές ανατροπές που συχνά εμπεριέχει η καθημερινότητα. Ο έρωτας, η γέννηση, ο θάνατος, ο θρήνος, ο πόνος, η ευτυχία, η ελπίδα, η συντροφικότητα, η φιλία είναι μόνο μερικά από όσα αν είναι τυχερός κάποιος, θα έχει την ευκαιρία να γευτεί στη ζωή του. Οι θετικές και οι αρνητικές εμπειρίες που βιώνουμε καθώς μεγαλώνουμε μας εφοδιάζουν με σοφία, μας ωριμάζουν, μας κάνουν να εκτιμάμε περισσότερο τα ουσιαστικά και να γυρίζουμε την πλάτη μας στα επουσιώδη.

Το γοητευτικό στοιχείο του πεπρωμένου δεν λείπει από το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Είναι σαν να υπάρχει ένας αόρατος χορογράφος που ορίζει τα βήματα που θα ακολουθήσουν στη ζωή τους τα πρόσωπα της αφήγησης. Οι πρωταγωνιστές του συγκεκριμένου έργου, άλλοτε έρχονται κοντά και άλλοτε απομακρύνονται μεταξύ τους εξαιτίας ενός φαινομενικά τυχαίου γεγονότος που στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα μιας άρτιας ενορχήστρωσης, χωρίς κενά που η συγγραφέας έχει καταφέρει επαρκώς να δομήσει.

Το βιβλίο Απώλειες είναι ένα συγκινητικό ταξίδι ζωής. Μια σύνθεση εμπειριών, μνήμης και συγγραφικής ωριμότητας. Το πλήθος των εναλλαγών στην εξιστόρηση, το εύρος των συναισθημάτων, η τραγικότητα αλλά και η δύναμη της αγάπης που δίνει την ώθηση να συνεχίσει κάποιος την πορεία του νομίζω ότι αποτελούν εκείνα τα στοιχεία που είναι σε θέση να ικανοποιήσουν όσους αγαπούν την ελληνική πεζογραφία.

apol

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave