Συγγραφέας του βιβλίου «Sound of silence» – Εκδόσεις Νίκας
Χρόνια τώρα ο Περικλής Στέλλας αναζητούσε τρόπο να σπάσει τον νόμο της σιωπής για να αποκαλύψει αλήθειες γύρω από τον κόσμο του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου. Mέσα από την ερευνητική δημοσιογραφία την οποία αποφάσισε να υπηρετήσει από νεαρή ηλικία, προσπάθησε πολύ αλλά δεν τα κατάφερε να μιλήσει για όλα εκείνα τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν από τη δεκαετία του 1980 και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέχρι και σήμερα. Ο λόγος; Δυστυχώς, οι αλήθειες του ενοχλούσαν πολύ, πάρα πολύ! Κάπως έτσι γεννήθηκε το κανάλι του στο YouTube αλλά και το νέο του μυθιστόρημα που αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή οι εκδόσεις “Νίκας”. Όπως λέει στο Vivlio- life o συγγραφέας «το μεγαλύτερο κομμάτι του μυθιστορήματος περιέχει και αποκαλύπτει σχεδόν όλη την ζωή ενός ανθρώπου. Μυστήριο, έρωτας, πάθος, αλητεία, φονικά και γεγονότα που άλλαξαν την πορεία του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης και οδήγησαν τις ομάδες στην απαξίωση και στην περιπέτεια. Με πληγές οι οποίες αμφιβάλλω, εάν θα κλείσουν ποτέ…»
- Γιατί “Sound of silence” και όχι “Ο ήχος της σιωπής”, αγαπητέ συνάδελφε; Ή μήπως το υπέροχο τραγούδι των Πολ Σάιμον και Αρτ Γκαρφάνκελ, σας πρόσφερε τον τίτλο που αναζητούσατε και αποφασίσατε να τον κρατήσετε;
Ο Πολ Σάϊμον όταν εμπνεύστηκε το τραγούδι αυτό, το πήγαινε δεξιά και αριστερά και κανείς δεν του έδινε σημασία. Όλοι τον είχαν στο περίμενε ή το απέρριπταν. Μέχρι που απογοητεύθηκε και αποφάσισε να το μοιραστεί με τον φίλο του Αρτ Καρφάνκελ και έμελλε να γίνει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών. Από νεαρή δημοσιογραφική ηλικία ασχολήθηκα με την ερευνητική δημοσιογραφία, αλλά ενοχλούσε πάρα πολύ. Πήγαινα στους εκάστοτε διευθυντές μου (πλην ενός, του Χάρη Ξύδη) και είτε απέφευγαν, είτε με αποθάρρυναν, είτε με επιθετικό τρόπο μου απαγόρευαν να γράψουμε και να αποκαλύψουμε σημαντικές αλήθειες που αφορούσαν τον αθλητισμό, κυρίως της Θεσσαλονίκης. Όταν άρχισα να παίρνω διευθυντικές θέσεις και εννοείται ότι είχα τον τελευταίο λόγο, τότε με απομάκρυναν ή συνέβαιναν διάφορα…
Στην δική μου περίπτωση Αρτ Καρφάνκελ ήταν ο εκδότης Νίκος Νίκας που χωρίς δεύτερη σκέψη μου είπε να προχωρήσω στην υλοποίηση της σκέψης μου. Ποιας σκέψης μου; Να γράψω και να αποκαλύψω τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν εδώ και χρόνια σε μόνιμη αιμορραγία και καταστροφή τον αθλητισμό της πόλης. Και αυτό συμβαίνει σε αυτό το μυθιστόρημα. - Πραγματικά γεγονότα μπλεγμένα με την μυθοπλασία σε μια ιστορία που εμπνευστήκατε από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, τον οποίο γνωρίζετε πολύ καλά. Δώστε μας τον χρόνο και τον τόπο που συμβαίνουν στο μυθιστόρημά σας και πείτε μας αν σε κάποιο βαθμό τα γνωρίζατε όταν συνέβαιναν.
Πραγματεύεται αληθινά γεγονότα που συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη, τα οποία τα έχω μπλέξει με τη μυθοπλασία. Και το μεγαλύτερο κομμάτι του μυθιστορήματος περιέχει και αποκαλύπτει σχεδόν όλη την ζωή ενός ανθρώπου. Μυστήριο, έρωτας, πάθος, αλητεία, φονικά και γεγονότα που άλλαξαν την πορεία του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης και οδήγησαν τις ομάδες στην απαξίωση και στην περιπέτεια. Με πληγές οι οποίες αμφιβάλλω, εάν θα κλείσουν ποτέ. Χρόνος; Από αρχές δεκαετίας του 80 μέχρι σήμερα και τόπος; Η Θεσσαλονίκη. - Και δεν είναι λίγα!!! Έριδες, πάθη, οπαδισμοί, βία σκοταδισμός, δωροδοκίες, ψέματα… Δώστε μας μια γεύση από την πλοκή του έργου σας.
Θα σας μεταφέρω απόσπασμα της εισαγωγής του βιβλίου: «Στη ζωή μου δεν ζήλεψα κανέναν και τίποτα… Είχα επίγνωση των δυνατοτήτων μου και της όποιας ικανότητός μου δοξάζοντας τον Θεό. Ό,τι αγάπησα το αγάπησα με ήθος. Ό,τι με αγάπησε το σεβάστηκα. Ό,τι με πόνεσε το προσπέρασα με τη χάρι του Θεού που με δυνάμωνε. Ό,τι με αδίκησε το αγνόησα… Πρόσεξέ το και εφάρμοσέ το, ευλογημένο μου παιδί. Στο καθιστικό μικρό εκείνο δωμάτιο, όπου υποδεχόταν όσους τον επισκέπτονταν, ο πάτερ Θεόφιλος, Αρχιμανδρίτης στην Κυψέλη Αίγινας, ένας χαρισματικός ιερωμένος, χάιδεψε στο κεφάλι τον Ciro, ενώ η μητέρα του, Ειρήνη Αθηνέλη-Γαλουζίδου, προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Ο Ciro Gratis ήταν γιος του Vicenzo Gratis, ενός γόη Ιταλού επιχειρηματία από τη Ρώμη, και της Ειρήνης Αθηνέλη-Γαλουζίδου, μιας χωριατοπούλας που μαγεύτηκε, ένα πρωινό του Μάρτη του 1960, βλέποντας τον Vicenzo να περνάει από μπροστά της και να την καρφώνει με τα γαλάζια μάτια του, σε ένα στενό δρομάκι, κοντά στην πλατεία Συντάγματος. Αναζητούσε στέγη για να ανοίξει καφέ και στην Ελλάδα, στην Αθήνα. Μέσα σε τρεις μήνες παντρεύτηκαν. - Kαι δολοφονία προέδρου ομάδας; Ε, αυτό πάει πολύ έτσι δεν είναι; H φαντασία του συγγραφέα φταίει ή μήπως οργανώθηκε κάποτε μια τέτοια δολοφονική επίθεση και δεν το πήραμε χαμπάρι; Κάτι παραπάνω θα ξέρετε εσείς…
Όχι, όχι δεν οργανώθηκε ποτέ κάτι τέτοιο, από όσα εγώ γνωρίζω τουλάχιστον. Είναι μυθοπλασία. - Ανάμεσα σε όλα αυτά τα σκοτεινά γεγονότα βάλατε και λίγο χρώμα δίνοντας την ευκαιρία σ’ έναν έρωτα να ανθίσει και σ’ εμάς τους αναγνώστες να πάρουμε μια ανάσα. Είναι ένας έρωτας πραγματικός ή επιστρατεύτηκε για να ελαφρύνει τη δύσκολη και στενάχωρη πλοκή σας;
Πραγματικός. - «Όσοι θα το διαβάσουν θα καταλάβουν τις αιτίες της πτώσης του αθλητισμού κυρίως του ποδοσφαίρου σ’ αυτή την πόλη. Χρόνια έψαχνα να βρω τρόπο να δώσω στον κόσμο αλήθειες», σας ακούσαμε να λέτε στην παρουσίαση του βιβλίου σας. Άραγε τις είπατε όλες με το βιβλίο σας ή κρατήσατε για σας κάποιες καυτές αλήθειες;
Σε ένα βιβλίο δεν μπορούν να χωρέσουν όλες. Το βέβαιο είναι ότι όσοι παρακολουθούν χρόνια τα τεκταινόμενα στον αθλητισμό της πόλης, κυρίως στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο, θα αντιληφθούν πολλά. - Όλοι γνωρίζουμε πως ο χώρος του αθλητισμού δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος. Στα πραγματικά γεγονότα σίγουρα οι έξω από τον χώρο αδυνατούν να κάνουν συσχετισμούς. Τι γίνεται, όμως, μ’ αυτούς τους λίγους που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα εδώ στη Θεσσαλονίκη; Σας κλείνουν συνωμοτικά το μάτι ή ζητούν διευκρινίσεις;
Πάντα ζητούν περισσότερα και πάντα περισσότερες διευκρινίσεις. Το θλιβερό είναι ότι εκείνοι που ξέρουν, δεν κάνουν τίποτα για να ανατρέψουν την κατάσταση και να γιατρέψουν τις πληγές. - Πολλά εγκλήματα αναζητούν τον θύτη τους, πολλά ερωτήματα αναζητούν την απάντησή τους κανείς όμως δεν τολμά να διαταράξει τον ήχο της σιωπής. Εκείνη όμως κραυγάζει και λέει τόσα πολλά… Πολλοί, αγαπητέ συνάδελφε, φίλε Περικλή, περιμένουν από εμάς τους δημοσιογράφους να σπάσουμε τον νόμο της σιωπής. Θα είμαστε ποτέ έτοιμοι γι αυτό το βήμα;
Ειδικά στην εποχή μας, ούτε μία στο εκατομμύριο. Η δημοσιογραφία έχει ξεπεράσει τα όρια ακόμη και της δημοσιογραφικής αλητείας. Του οπαδισμού και της σιωπής. Αυτό με πονάει πολύ. Άλλη δημοσιογραφία διδαχθήκαμε εμείς. Στην δημοσιογραφία υπάρχει ένας άγραφος νόμος που λέει πως ‘’Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται’’. Δυστυχώς σήμερα, σε πολύ μεγάλο ποσοστό η δημοσιογραφία, σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας, εφαρμόζει τον τίτλο γνωστού τηλεοπτικού σίριαλ. Κάνει ότι κοιμάται. - Μέσα από το κανάλι σας στο yutube, εσείς πλέον, τα «χώνετε» χοντρά στην πολιτική και τους πολιτικούς, τους αθλητικούς παράγοντες και όχι μόνο. Πότε σας γεννήθηκε η ιδέα και τι συνέβαλε στην ωρίμανσή της;
Τα τελευταία χρόνια γνώρισα την ανεργία και πολλές άλλες πτυχές της ζωής. Παντού κλειστές πόρτες. Όχι γιατί δεν ήμουν καλός, ικανός, έντιμος και ειλικρινής. Αλλά διότι αρνήθηκα να παίξω βρώμικο ρόλο στην δημοσιογραφία για τα χρήματα. Δεν μετανιώνω. Και λέω στον εαυτό μου. Αφού δεν έχω και δεν μου δίνουν χώρο πλέον σε κάποιο μέσο για να τα πω στον κόσμο, υπάρχει το YouTube. Αλλά το έκανα έτσι γιατί το γούσταρα. Κουράστηκα όλα αυτά τα χρόνια να ακούω και να το πληρώνω ακριβά φυσικά, να μου λένε, μην γράφεις για τον δήμαρχο είναι φίλος, μην γράφεις για τον τάδε παράγοντα διότι είναι φίλος κλπ, κλπ. - Εδώ που τα λέμε δε διστάζετε να τα «χώσετε» και στους συναδέλφους μας. «Η παραδημοσιογραφία είναι κάτι σαν παρακρατική οργάνωση, αλλά δεν έχει σχέση με το κράτος. Αντίθετα, πολλές φορές το πολεμάει. Ανθεί σε περιόδους παρακμής και με την επιπόλαιη ανοχή της επισήμου δημοσιογραφίας. Κύριος σκοπός της είναι ο εκφοβισμός, υπηρετώντας σκοτεινά ή ευτελή συμφέροντα. Οι σοβαροί δημοσιογράφοι γνωρίζουν την ύπαρξή της, την περιφρονούν, τη συνηθίζουν, αλλά και δεν πιστεύουν στην κάποια, όποια σημασία της παρουσίας της», γράψατε πρόσφατα. Είχατε κάποια ενόχληση για το συγκεκριμένο κείμενο ή ο ήχος της σιωπής έφθασε στ’ αυτιά σας εκκωφαντικός;
Ο ήχος της σιωπής έφθασε στα αυτιά μου εκκωφαντικός. - «Η δημοσιογραφία έχει φθάσει στα όρια της δημοσιογραφικής αλητείας». Δικιά σας και αυτή η ατάκα. Να, λοιπόν, μια καλή πάσα για διευκρινίσεις…
Τον έχω μαθητή στη σχολή. Σπουδαστής δημοσιογραφίας σε ΙΕΚ όπου δίδασκα επί χρόνια. Τον διδάσκω την ηθική, την αξιοπρέπεια, την αλήθεια και τον συμβουλεύω ό,τι με συμβούλεψε και μένα, όταν ήμουν νεαρός ο μέγιστος Χρήστος Πασαλάρης. “Μην γίνεις ποτέ τρόφιμος του γραφείου των ερπετών’’. Βγαίνει από τη σχολή, πιάνει δουλειά, τον συναντώ σε γήπεδο της Θεσσαλονίκης, όπου ομάδα της Θεσσαλονίκης χάνει ευκαιρία και ζητά πέναλτι. Και παρακολουθώ εμβρόντητος αυτό το παιδί, να πετάει τασάκι από την θέση που καθόταν, να πετάει το τσιγάρο, να βρίζει τα θεία και να στολίζει τον διαιτητή με λέξεις που δεν άκουγες ούτε στα καταγώγια του υποκόσμου. Γυρίζω προς το μέρος του και τον ρωτάω: ’’Τι κάνεις βρε παλικάρι μου;’’ Και μου απαντά:’’ Ασε μας ρε δάσκαλε δεν το βλέπεις το μουν…..νο τι κάνει; Δεν μας έδωσε το πέναλτι’’. - «Σήμερα η δημοσιογραφία καταργήθηκε στην Ελλάδα». Το είπατε στην παρουσίαση του βιβλίου σας. Λίγες ώρες νωρίτερα η ελληνική κοινωνία γνώρισε και είδε τον πρώτο εικονικό παρουσιαστή μέσα από την κρατική τηλεόραση. Τέλος εποχής για τη δημοσιογραφία που έτσι κι αλλιώς κάπου έχασε τον προσανατολισμό της;
Απολύτως αγαπημένη μου. Και η πλάκα είναι ότι οι δύο συνάδελφοί μας, προλόγισαν το θέμα στην εκπομπή τους με χαρά και περηφάνια. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί το τέλος. Μα, ήδη το εφαρμόζει η Ουάσιγκτον Ποστ, πρώτη και καλύτερη και πολλά άλλα μέσα διεθνώς. Γιατί να δίνει ο κάθε ιδιοκτήτης εκατομμύρια σε παρουσιαστές και παρουσιάστριες, οι οποίοι και οι οποίες (όχι όλοι ευτυχώς) έτσι κι αλλιώς ακολουθούν τη γραμμή του καναλάρχη; Βάζει και λειτουργεί η τεχνητή νοημοσύνη η οποία δεν του κοστίζει τίποτα. Και η κατάσταση, αυτή η νέα κατάσταση, πολύ φοβάμαι ότι θα είναι μη αναστρέψιμη.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η είδηση είχε συγκλονίσει τον κόσμο του ποδοσφαίρου σε όλη την Ελλάδα. Δολοφονία προέδρου ομάδας δεν είχε συμβεί ποτέ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε σε απευθείας μετάδοση δήλωση για τη δολοφονία του προέδρου του ΠΑΟΚ.
«Η αστυνομία ήδη έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του δράστη ή των δραστών. Το πρωτάθλημα διακόπτεται μέχρι νεωτέρας. Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος».
Μια σειρά από δολοφονίες συνταράσσουν τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Έριδες, πάθη, οπαδισμοί, βία, σκοταδισμός, δωροδοκίες, ψέματα κι ένας έρωτας -γιατί παντού μπορεί και πρέπει να υπάρχει ένας έρωτας. Πολλά εγκλήματα αναζητούν τον θύτη τους. Πολλά ερωτήματα αναζητούν την απάντησή τους. Κανείς όμως δεν τολμά να διαταράξει τον ήχο της σιωπής.
Sound of Silence. Ένα θρίλερ για τον κόσμο του ποδοσφαίρου που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα!
Βιογραφικό
Ο Περικλής Στέλλας άρχισε να παλεύει με τη δημοσιογραφία το 1979. Ξεκινώντας μαθητής λυκείου ακόμα, από το επαρχιακό ρεπορτάζ στην εφημερίδα “Ελληνικός Βορράς” και το αθλητικό ρεπορτάζ στα “Σπορ του Βορρά”. Έχει εργαστεί στις εφημερίδες “Θεσσαλονίκη”, “Αθλητική Ηχώ”, “Μπάλα”, “Ελεύθερος Τύπος”, “Φως των σπορ”, “Cosmos των Σπορ”, στα περιοδικά “Γκολ”, “Active”, και “Down Town”, και από το 2002 εώς και το 2016 ήταν διευθυντής του γραφείου Θεσσαλονίκης της εφημερίδας “Goal”. Γνώρισε για πρώτη φορά τα ερτζιανά, μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού Μακεδονίας της ΕΡΤ το 1986 και στην μαγεία του ραδιοφώνου παρέμεινε (ΕΡΑ ΣΠΟΡ, ΣΠΟΡ 103 FM, SPOR FM, REAL FM και ARENA FM). Ξεκίνησε τηλεόραση το 1986 στο αθλητικό τμήμα της ΕΤ1, αρχικά, και μετέπειτα της ΕΡΤ3, όπου παρέμεινε μέχρι και το 1993, όταν και μεταπήδησε στο MEGA CHANNEL, όπου εργάστηκε μέχρι και την άνοιξη του 2012. Έχει ταξιδέψει σε όλο το κόσμο με εκατοντάδες ρεπορτάζ και περιγραφές αγώνων. Έχει γράψει τα βιβλία “Νίκος Γκάλης, ένας θρύλος όπως τον έζησα από τον Γ.Ραμπότα” και “Θαμμένες στιγμές” που σημείωσαν αξιοσημείωτη επιτυχία, ενώ το 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Lisbeth, O Θεός έχει ορκιστεί». Διατηρεί το δικό του κανάλι στο Yutube (Emigres by Periklis Stellas). Είχε σημαντική συνδικαλιστική δράση, καθώς διετέλεσε επί οκτώ χρόνια μέλος της διοίκησης του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ) και τέσσερα χρόνια μέλος της διοίκησης της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.