Συγγραφέας του βιβλίου «Η Αρχόντισσα της λίμνης» – Εκδόσεις ΕΞΗ
Μια ραπτομηχανή singer, η εσωτερική ανάγκη να αποτίσει φόρο τιμής στη μητέρα της και η επιθυμία να γράψει ένα βιβλίο για εκείνους που ξέρουν καλά την τέχνη της βελόνας, όπως ο παππούς της, βρίσκονται πίσω από την απόφαση της Δήμητρας Τράκα να μας ταξιδέψει με το μυθιστόρημά της στην Καστοριά. «Η Αρχόντισσα της λίμνης» όμως μας ταξιδεύει και σ’ ένα άγνωστο μακρινό τόπο. Στο Έσποο της Φινλανδίας. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας είναι ο τόπος που είχε ακριβώς εκείνα που χρειαζόταν για το βιβλίο της. «Έχει κοντά του πολλές λίμνες, κάποια εκ των οποίων μοιάζει με τη λίμνη Ορεστιάδα. Είναι σημαντικό κέντρο εμπορίου από όπου γίνεται εξαγωγή πρώτων υλών για γούνες πολυτελείας. Εκεί γεννήθηκε το γνωστό άθλημα – χόμπι των πλουσίων, ονόματι «το κυνήγι της αλεπούς». Και το κυριότερο, στα δάση του ζει το σπάνιο είδος Ασημόχρωμης ή αλλιώς Ασημένιας αλεπούς. Η «Ασημί αλεπού» για την οποία γράφτηκε «Η Αρχόντισσα της λίμνης». Ήρωές της η Καλυψώ και ο Δαμιανός. Εκείνος, ένας ήρωας χωρίς αναμνήσεις. Εκείνη, μια ρομαντική μορφή, που έχει βασανιστεί από τον έρωτα!
- Σε ένα παλιό αντικείμενο που δημιουργεί πολλές εικόνες στον αναγνώστη, αλλά εσείς αγαπήσατε «τη μορφή του, τη μυρωδιά και τον ήχο του», κρύβεται η έμπνευση του νέου μυθιστορήματός σας. Μιλήστε μας για τη σιδερένια ραπτομηχανή Singer και την Νάξο.
Η παιδική μου ηλικία είναι κατά κάποιον τρόπο μοιρασμένη στα δύο. Θυμάμαι τον εαυτό μου πότε σε ένα βιβλιοπωλείο να τριγυρίζω ελεύθερη και να ξεφυλλίζω βιβλία (ο πατέρας μου εργάζονταν σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης) και πότε μέσα στο ραφείο του παππού μου, ανάμεσα στις ραπτομηχανές και στα υφάσματα. Αγαπημένο μου αντικείμενο, η μαύρη, γυαλιστερή ραπτομηχανή singer, που ο ήχος της έμοιαζε με μελωδία, καθώς ο παππούς μου έραβε ασταμάτητα και με ρυθμό θαρρείς. Μια ολόιδια ραπτομηχανή λοιπόν, συνάντησα στη Νάξο, στη δεύτερη επίσκεψή μου στο νησί. Κατά τραγική σύμπτωση, το προηγούμενο καλοκαίρι, έχασα τον παππού μου, δύο μόλις μέρες αφού έφτασα στη Νάξο. Πίστεψα λοιπόν, πώς έκλεινα έναν κύκλο ζωής και ταυτόχρονα είχα βρει το θέμα του επόμενου βιβλίου μου. Η ιδέα για τη θεματολογία, για να είμαι και δίκαιη, ήταν περισσότερο του συζύγου μου, ενώ εγώ έπλεξα σιγά-σιγά την ιστορία… - Μια εσωτερική ανάγκη σας οδήγησε στην απόφαση να αποδώσετε φόρο τιμής σε ένα δικό σας πρόσωπο. Θέλετε να μας μιλήσετε γι αυτή την ανάγκη;
Ενώ το βιβλίο γράφτηκε με αφορμή μια ραπτομηχανή στη Νάξο, όπως προείπα, που ταυτίζεται απόλυτα με τον παππού μου, το πρόσωπο στο οποίο έχω αφιερώσει το βιβλίο μου είναι η μητέρα μου. Δεν είχα καταλάβει όταν το έγραφα, ότι είχα ταυτίσει κάποια πρόσωπα μαζί της και είχα χρησιμοποιήσει δικά της χαρακτηριστικά. Όταν όμως αποφασίσαμε με την εκδότριά μου τον οριστικό τίτλο του βιβλίου, τότε μέσα μου το ένιωσα έντονα και ζήτησα να γραφτεί η συγκεκριμένη αφιέρωση. Σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου, έγραψα τις πρώτες λέξεις και όπως πάντα, η μητέρα μου ήταν αυτή που τις διάβασε. Πρόσφατα, πέρασε μια άσχημη περιπέτεια με την υγεία της και πάλεψε παλικαρίσια για να κρατηθεί στη ζωή, για έναν και μοναδικό λόγο. Για το παιδί μου. Εμάς, την οικογένειά της, μας είχε όλους προετοιμάσει για το χειρότερο και πίστεψε ότι αυτό ήταν γραφτό της. Μέχρι που κοίταξε τον μικρό μας πρίγκιπα, ενός έτους τότε και ορκίστηκε ότι θα παλέψει με όλη της τη δύναμη και το κατάφερε. Όπως όλες οι μάνες του βιβλίου μου, υπέμενε στωικά κάθε μαρτύριο, μέχρι την τελική δικαίωση. Ώσπου νίκησε! Η μητέρα μου λοιπόν, είναι η δική μου Αρχόντισσα!!! - Δαμιανός. «Το μόνο που γνωρίζει είναι το όνομά του…» Μιλήστε μας για τον ήρωά σας.
Ο ήρωας μου, μπορεί να εμφανίζεται για πρώτη φορά, στην κάμαρη του αρχοντικού, όμως δημιουργήθηκε σε ένα τεράστιο και αφιλόξενο δωμάτιο νοσοκομείου. Καθώς έψαχνα να του δώσω την πρώτη μορφή και υπόσταση, κοίταξα τον άνθρωπο για τον οποίο βρισκόμουν εκεί. Μια γυναίκα, που δυστυχώς αδυνατούσε να θυμηθεί την ταυτότητά της. Πόσο δύσκολο αλήθεια, για την ίδια, αλλά και για τα παιδιά της. Έτσι, αποφάσισα να μπω σε άγνωστα μονοπάτια του μυαλού και να δημιουργήσω έναν ήρωα χωρίς αναμνήσεις. Δεν ήξερα αν θα του δώσω ένα τραγικό τέλος, όπως του ανθρώπου που είχα απέναντί μου, ήξερα όμως ότι θα κάνω μαζί του ένα βασανιστικό ταξίδι μνήμης… Οι πρώτες σελίδες του βιβλίου κέντρισαν το ενδιαφέρον της μητέρας μου κι από εκεί κι έπειτα ξεκίνησα την έρευνα. Ο Δαμιανός πιστεύω πως δημιουργήθηκε για να κλείσει κι αυτός έναν κύκλο ζωής. Εύκολα επίσης, μπορεί να ταυτιστεί μαζί του, όποιος αποφασίσει να δραπετεύσει από οτιδήποτε τον κρατά δέσμιο ή όποιος θελήσει να κάνει ένα ταξίδι αναζήτησης του εαυτού του. Θεωρώ ότι είναι ένα πρόσωπο με πολλές ταυτότητες, παρόλο που ο ίδιος δεν γνωρίζει τη μία και μοναδική δική του… - Καλυψώ. Άθελά μας της δίνουμε τη ρομαντική μορφή της γυναίκας του εξωφύλλου. Ο Δαμιανός την ερωτεύεται αλλά πιστεύει πως «δεν της αξίζει ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα». Γιατί η φυγή φάνταζε πιο εύκολη για τον ήρωά σας;
Ο καθένας μας μπορεί να δώσει ένα από τα ονόματα των γυναικών του βιβλίου, στη γυναίκα του εξωφύλλου. Ίσως αυτό, που θα συμπαθήσει ή ταυτιστεί περισσότερο. Για εμένα προσωπικά δεν είναι η Καλυψώ…
Η Καλυψώ είναι πράγματι μια ρομαντική μορφή, που έχει βασανιστεί από τον έρωτα! Της αξίζει μια αληθινή αγάπη, γιατί και η ίδια είναι ένα πρόσωπο που πλημμυρίζει αγάπη. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Δαμιανός αρνείται να της δώσει μια υπόσχεση που προς το παρόν, δεν είναι ικανός να κρατήσει. Αποφασίζει να φύγει μακριά της για ν’ ανακαλύψει πρώτος αυτός το ποιος είναι και τι μπορεί να προσφέρει. Μα και ο ίδιος ο έρωτας είναι κάτι άγνωστο για εκείνον. Δεν θυμάται καν εάν έχει ερωτευτεί ποτέ. Αυτό που ζει με την Καλυψώ είναι σε εκείνη τη φάση εντελώς καινούργιο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι τρέπεται σε φυγή, αλλά απομακρύνεται για να μην την πληγώσει, αφού δε γνωρίζει πώς να της δώσει αυτό που του ζητά. - Πρωταγωνιστικό ρόλο στο μυθιστόρημά σας παίζει και ένα ημερολόγιο αλλά και τα μυστικά που κρύβει στις σελίδες του. Η πρώτη καταγραφή του έγινε αρχές Αυγούστου 1925 και μάλλον τότε είναι που ξεκινούν όλα. Βάλτε μας στην ιστορία σας.
Για εμένα, το ημερολόγιο στην ουσία είναι ένα από τα τρία βιβλία, που γράφτηκαν ταυτόχρονα. Με αυτόν τον τρόπο γράφτηκε η Αρχόντισσα της λίμνης. Τρία βιβλία σε ένα. Ένα ημερολόγιο, του οποίου ένα κομμάτι του είναι και ο Δαμιανός. Μια ιστορία που ξεκινά από την Καστοριά και βγαίνει εκτός των συνόρων της Ελλάδος, με οδηγό τον Δαμιανό. Και το τρίτο βιβλίο, που είναι γεμάτο με όσα συνέβησαν κατά την απουσία του Δαμιανού, αλλά και με πολλές αναμνήσεις των ηρώων. Το ημερολόγιο θα έλεγα ότι είναι η μυστική ζωή του Δαμιανού και μόνο αυτός που το γράφει τη γνωρίζει. Δεν την ξέρει ούτε ο ίδιος ο Δαμιανός. Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα, διότι το ημερολόγιο κρύβει μέσα του όλες τις απαντήσεις, που ο αναγνώστης θα μάθει μόνον όταν το διαβάσει μέχρι το τέλος, όπου θα έρθει αντιμέτωπος με ανατροπές που δεν τις είχε φανταστεί… - Ένα βιβλίο για εκείνους που ξέρουν καλά την τέχνη της βελόνας και της ραπτομηχανής, όπως οι γουναράδες της Καστοριάς, όπως γράφετε. Πού αναζητήσατε πληροφορίες για την τέχνη τους και πόσο σας βοήθησαν τα ταξίδια στην όμορφη πόλη;
Η πρώτη σκέψη ήταν να τιμήσω τους ραφτάδες της χώρας μας, όπως ήταν ο παππούς μου, όμως δεν βρήκα αρκετά στοιχεία που θα με βοηθούσαν να δημιουργήσω μια ιστορία. Έτσι, ο σύζυγός μου, σκέφτηκε ότι αφού δεν υπήρχαν γνωστοί ραφτάδες, υπήρχαν όμως ξακουστοί γουναράδες, που επίσης έραβαν στο χέρι αρχικά. Δεν έχασα καιρό και μόλις τελείωσαν οι καλοκαιρινές διακοπές του 2013, άρχισα να ψάχνω τα στοιχεία που θα με οδηγούσαν και στην ιστορία. Το βιβλίο ξεκίνησα να το γράφω αρχές του 2015, αλλά μέχρι τότε εκτός από την αναζήτηση στο διαδίκτυο, σε βιβλιοθήκες και σε αρκετές επισκέψεις μας στην Καστοριά, είχα μιλήσει και με αρκετούς ανθρώπους που γνώριζαν την τέχνη και το εμπόριο γούνας και με όλους αυτούς τους τρόπους κατάφερα να μαζέψω όσα χρειαζόμουν, για να ξεκινήσω ακόμα ένα μακρύ ταξίδι γραφής. - Δεκαετία 1950. Πώς βρίσκει την πόλη της Καστοριάς, η μεταπολεμική περίοδος και ο Εμφύλιος και ποια ιστορικά γεγονότα συμπεριλάβατε στην ιστορία σας;
Εκτός από μια απλή αναφορά στον Εμφύλιο και τους κινδύνους που υπήρχαν ακόμα σε ορεινές περιοχές, δεν επεκτάθηκα σε περισσότερα ιστορικά στοιχεία, διότι θεωρώ ότι το κομμάτι της ιστορικής λογοτεχνίας, το οποίο λατρεύω, πρέπει να είσαι ειδικός για να ασχοληθείς με αυτό. Εκείνο που χρησιμοποίησα είναι το άνοιγμα εμπορικών δρόμων προς την Ευρώπη, την επέκταση του σιδηροδρόμου προς τα βόρεια τμήματα της Ευρώπης και την εξαγωγή γούνας από την Καστοριά σε ευρωπαϊκές χώρες. Επικεντρώθηκα περισσότερο στην τέχνη και την ιστορία της Καστοριάς. - «Μακρύ το ταξίδι της αναζήτησης στοιχείων», γράφετε. Μιλήστε μας γι αυτή την αναζήτηση, τις πηγές που εστιάσατε την προσοχή σας και τις συγκινήσεις που έκρυβε το όμορφο ταξίδι σας.
Ήταν πράγματι μακρύ το ταξίδι της αναζήτησης στοιχείων. Αν σκεφτεί κανείς ότι η έρευνα ξεκίνησε προς το τέλος του 2013 και ολοκληρώθηκε τέλος του 2018. Όπως σας είπα, πολλές οι ώρες κρυμμένη σε έναν υπολογιστή, αρκετές μέσα σε βιβλία, άλλες τόσες σε βιβλιοθήκες, αλλά οι πιο μαγικές ήταν όταν πατούσα το πόδι μου δίπλα στη λίμνη της Καστοριάς. Θα σας πω το εξής περιστατικό, όταν βρέθηκα στο Λαογραφικό Μουσείο της Καστοριάς, ως μοναδική επισκέπτης εκείνη την ώρα. Μια ευγενέστατη κυρία με ξενάγησε στο κτίριο, το οποίο δεν ήταν άλλο από ένα παλιό αρχοντικό γνωστής οικογενείας του τόπου. Μου έδειξε τις πρώτες γούνες που φτιάχτηκαν, περπατήσαμε από κάμαρη σε κάμαρη, πήγαμε στο κελάρι, την εξωτερική κουζίνα, στην πίσω αυλή και καταλήξαμε στη μεγάλη σάλα, την οποία επέλεγαν για να κάνουν τυχόν προξενιό αν είχαν κόρη της παντρειάς. Μου έδειξε λοιπόν το καφασωτό και μια μικρή τρύπα πάνω σε αυτό. Μέσα από εκείνη την τρύπα λέει ότι έβλεπε η νύφη τον γαμπρό. Εάν της άρεσε τότε του σέρβιρε τον καφέ του γλυκό. Εάν όμως δεν της άρεσε, τον σέρβιρε πικρό ‘φαρμάκι’ κι ο γαμπρός αποχωρούσε ευγενικά. Γελάσαμε πολύ και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην χρησιμοποιήσω αυτό το έθιμο στην ιστορία μου, όπως επίσης και τα γλυκά των γενεθλίων που έφτιαχναν οι μανάδες στα παιδιά τους κι αλίμονο αν δεν ανάφερα τα περιβόητα καράβια, τις βάρκες ψαρέματος που ήταν σημαντικό οικονομικό έσοδο του τόπου. Όπως καταλάβατε, αν με αφήσετε, δε θα σταματήσω να σας μιλάω για όσα γνώρισα… - Από τη μια η λογική και από την άλλη η καρδιά. Πάντα βλέπουμε να κονταροχτυπιέται το πρέπει με το θέλω και πάντα ή σχεδόν πάντα νικητής της μάχης αναδεικνύεται αυτό που ορίζει η καρδιά μας. Μα, μπορεί η λογική να είναι λάθος;
Προσωπικά, αν με ρωτάτε, είμαι άνθρωπος που λειτουργεί και με τα δύο. Η ζυγαριά δε γέρνει μόνο από τη μία πλευρά. Δεν ξέρω αλήθεια ποιο είναι σωστό και ποιο λάθος. Και γι’ αυτό, θα παρατηρήσετε ότι και οι ήρωές μου έχουν την ίδια νοοτροπία πάνω – κάτω. - Εκτός από αυτή την ιστορία που μας άγγιξε, τις ομορφιές της Καστοριάς που γνωρίσαμε, φθάσαμε μέχρι και το μακρινό Έσποο. Ήταν τυχαία η επιλογή της Φινλανδικής πόλης;
Σε κανένα βιβλίο μου, δεν είναι τίποτα τοποθετημένο τυχαία! Κάθε τόπος, κάθε αντικείμενο, κάθε όνομα, κάθε σημείο όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, επιλέχθηκαν με προσοχή και έχουν αληθινή υπόσταση. Μόνο η ιστορία μου είναι προϊόν μυθοπλασίας. Είναι πολύ ωραίο να ακούς από τους αναγνώστες να σου λένε ότι όσο διάβαζαν το βιβλίο σου, ταξίδεψαν σε γνωστά τους μέρη, κάθισαν στο ίδιο καφέ και σεργιάνισαν στον ίδιο δρόμο με τους ήρωές σου.
Το Έσποο είναι γνωστό για πολλά πράγματα, τα οποία εγώ χρειαζόμουν. Έχει κοντά του πολλές λίμνες, κάποια εκ των οποίων μοιάζει με τη λίμνη Ορεστιάδα. Είναι σημαντικό κέντρο εμπορίου από όπου γίνεται εξαγωγή πρώτων υλών για γούνες πολυτελείας. Εκεί γεννήθηκε το γνωστό άθλημα – χόμπι των πλουσίων, ονόματι «το κυνήγι της αλεπούς». Και το κυριότερο, στα δάση του ζει το σπάνιο είδος Ασημόχρωμης ή αλλιώς Ασημένιας αλεπούς. Η «Ασημί αλεπού» για την οποία γράφτηκε «Η Αρχόντισσα της λίμνης»!!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την όμορφη συνέντευξη!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τη νύχτα που σε εγκατέλειψα, η δική μου ζωή σταμάτησε. Εκείνη τη νύχτα ξεκινούσε η δική σου. Δίπλα σε μια αγκαλιά πιο ασφαλής από τη δική μου. Εσύ δεν θα χρειαζόταν να κρυφτείς από κανέναν και να ντραπείς για τίποτα.
Το μόνο που γνωρίζει είναι το όνομά του. Το μοναδικό στοιχείο που έχει είναι η σπασμένη ταυτότητα που φοράει στον λαιμό του, όταν ανοίγει τα μάτια του στο άγνωστο αρχοντικό της Καστοριάς. Τη μνήμη του κατακλύζουν θολές εικόνες από μια ζωή που φάνηκε να χάθηκε στο χρόνο. Και τότε, αποφασίζει να φύγει.
Σε μια μικρή γωνιά της Ελλάδας θα γνωρίσει τον έρωτα στα μάτια της Καλυψώς. Μα πώς να χτίσει ένα μέλλον μαζί της; Δεν της αξίζει ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα.
Ο Δαμιανός θα προσπαθήσει να βρει τον δρόμο του στη χώρα των χιλίων λιμνών. Όμως, η μορφή της Καλυψώς θα στοιχειώνει τα όνειρά του και μαζί με αυτήν και η φιγούρα μιας άλλης γυναίκας, τόσο γνωστής και τόσο άγνωστης συνάμα.
Ώσπου μια μέρα, το ημερολόγιο της αρχόντισσας θα φωτίσει τις αναμνήσεις τους. Και τότε ο δρόμος του γυρισμού, της λύτρωσης και της θείας δίκης είναι ανοιχτός για όλους. Γιατί πλέον τον λόγο έχει μόνο η αγάπη. Κι εκεί στη λίμνη, η ομίχλη θα δώσει τη θέση της στην αλήθεια που όλοι αναζητούν.
Δεν ξέρω ποιες αλήθειες γνωρίζεις για τη ζωή σου και τι μπορεί να θυμάσαι. Στο ημερολόγιο που κρατάς στα χέρια σου, είναι γραμμένες οι ζωές και των δυο μας.
Βιογραφικό
Η Δήμητρα Τράκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Τουριστικά. Τα βιβλία και τα ταξίδια είναι οι μεγάλες της αγάπες. Ένα βιβλίο, ένα μολύβι και ένα χαρτί είναι τα απαραίτητα σύνεργα της καθημερινότητάς της. Στον ελεύθερο χρόνο της ταξιδεύει πάντα μαζί με τον σύζυγό της, αφού πιστεύει ότι «κανένα ταξίδι δεν είναι πιο όμορφο από εκείνο που μπορείς να το μοιραστείς με τον άνθρωπο που αγαπάς». Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα διαδικτυακά περιοδικά
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.