ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
“Η λογοτεχνία λειτουργεί αναλγητικά“, αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του ο Βασίλης Βασιλικός και η Μαίρη Κόντζογλου έχει το χάρισμα να προσφέρει την αναλγητική αυτήν ιδιότητα συνδυάζοντας την αναγνωστική απόλαυση με την τροφοδότηση της γνώσης που διεγείρει την κριτική σκέψη, προβληματίζει και ευαισθητοποιεί.
Υπηρετεί πιστά τη λογοτεχνικότητα στα έργα της, τη συνθήκη εκείνη που καθιστά το κείμενο λογοτεχνικό, όπως είναι ευρύτατα γνωστό από τα δεκατρία μυθιστορήματα της με τις αλλεπάλληλες εκδόσεις, κάτι που επισφραγίζεται και με αυτό το δέκατο τέταρτο πόνημα της που μόλις κυκλοφόρησε.
Το πρόσφατο εγχείρημα με τον τίτλο “ΑΠΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΗΛΙΟ – ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗΣ” αποτελεί το πρώτο μέρος μιας διλογίας, που βρίσκει τη δημιουργό στην κορύφωση της συγγραφικής της ωριμότητας, με συνέπεια να αυξάνεται η προσμονή για το δεύτερο μέρος που αναμένεται να εκδοθεί στις αρχές του νέου χρόνου με τον τίτλο “ΑΠΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΗΛΙΟ – ΑΝΕΣΠΕΡΟΣ“.
Η Μαίρη Κόντζογλου επιλέγει ως πράξη επικοινωνίας μία συγκλονιστική “ομιλούσα”, ευθύγραμμη αφήγηση με μία ασταμάτητη ροή στον λόγο και με μία ευθύβολη απεύθυνση στο αναγνωστικό κοινό.
Συγχρονίζει τη σκέψη της με την αρχική ιδέα, την επεξεργάζεται σε γόνιμη έμπνευση που εξασφαλίζει αληθοφάνεια και πειστικότητα και, μετά από διεξοδική έρευνα της αληθινής ιστορίας, την απλώνει στις 600 σελίδες με μία εντυπωσιακή διήγηση. Μηχανεύεται έναν εκπληκτικό τρόπο με καταλυτικές φράσεις που συνδέουν αυτόματα τη μυθοπλασία με τη γνωστή μυθολογία του νησιού.
Η μυθιστορία ορίζεται στη χρονική συγκυρία του τέλους του 19ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου, όταν στην πραγματικότητα επαναλειτουργούν τα μεταλλεία στη Σέριφο υπό τη διεύθυνση του αυστηρού Γερμανού χημικού μεταλλειολόγου Εμίλ Γκρόμαν και κατόπιν του περισσότερο αδιάλλακτου διαδόχου του, του γιου του Γκέοργκ.
➖”…αντιλήψεις δεν άλλαξε… συνέχισε να πιστεύει ακράδαντα πως κάποιοι άνθρωποι ήταν γεννημένοι για αφεντικά και κάποιοι για εργάτες. Αυτή ήταν η τάξη των πραγμάτων από καταβολής κόσμου, γιατί να το αρνιόταν“.
Τα προσοδοφόρα κοιτάσματα σιδήρου είναι πόλος έλξης για τον αποφασισμένο για το κέρδος Γερμανό, ο οποίος εποφθαλμιά τα χωράφια για εξορύξεις και με διάφορα τεχνάσματα παραπλανά τους αθώους και απονήρευτους κατοίκους του νησιού, που βρίσκονται μακριά από τα πονηρά κέντρα “πολιτισμού” και πέφτουν εύκολα θύματα.
Πέφτουν θύματα γιατί το γυμνό και άγονο έδαφος του νησιού δεν είναι “γενναιόδωρο” για καλλιέργειες και τους κάνει να ασφυκτιούν οικονομικά από τη μάστιγα της ανεργίας. Η πηγή πλούτου βρίσκεται στο “σιδερένιο” υπέδαφος και εκείνοι, στην προσπάθεια εύρεσης εργασίας, δεν έχουν παρά να σκύψουν τα κεφάλια και να χωθούν στις υγρές στοές σκάβοντας για το πολύτιμο μέταλλο από το πρωί μέχρι το βράδυ – από ήλιο σε ήλιο…
Ο Κονόμος, ο Δρακούλης, η Κατερινέτα, ο Περσέας, η Ανδρομέδα, είναι μερικά από τα επινοημένα πρόσωπα που εντάσσονται ομαλά στην πραγματική ιστορία του νησιού, λειτουργούν ανάλογα τις ανάγκες και τον χαρακτήρα τους και χωρίζονται με τη νέα συνθήκη σε δυο πόλους – τον θετικό και τον αρνητικό.
Ο μικρόκοσμος τους κινείται αναπόσπαστος από τα ήθη και τις συμβάσεις της ζωής τους, προσδεμένος με τους παντοτινούς “συντρόφους” τους που είναι τα στοιχεία της φύσης – ο αέρας, τα κύματα και ο ουρανός που αποκτούν θεϊκή υπόσταση στο κείμενο με εικόνες σε μαυρόασπρο ή πολύχρωμο φόντο.
➖”Μέρες τώρα ο αέρας δεν έλεγε να πέσει, σφύριζε κι έκανε τη βλάστηση να χορεύει στις απέναντι ρεματιές και λόφους, ησύχαζε λίγο τις νύχτες και πρωί πρωί, πριν φέξει, άδειαζε ξανά τα πνευμόνια του στο πέλαγος. Έκανε τις καμπάνες να χτυπούν μόνες τους, τα παραθυρόφυλλα να μην βρίσκουν ησυχία, ντάκα ντούκα στους τοίχους, ξύρισε τα μονοπάτια, έριχνε τα φορτώματα…“.
Η συγγραφέας κερδίζει άλλη μία φορά τον αναγνώστη υιοθετώντας το γνώριμο προσωπικό της ύφος, φυσικό και απόλυτα ποιοτικό, άλλοτε περιπαιχτικό και ειρωνικό και άλλοτε σκληρό και καυστικό που απεικονίζει τη ζοφερή πραγματικότητα. Υποτάσσει τη γλώσσα σε ένα υπέροχο συγγραφικό παιγνίδι και ακολουθεί τα ίχνη της επίσημης ιστορίας με τις ιστορικές, πολιτικές, κοινωνικές και αισθηματικές παραμέτρους. Αγγίζει το θυμικό και πυροδοτεί συναισθήματα δυνατά που γεννούν οι λέξεις για την εκμετάλλευση, την αδικία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
➖”Γιατί έτσι. Γιατί οι άνθρωποι γράφουν τους μύθους, γράφουν και τις ιστορίες. Τους πρώτους για να εξηγήσουν την ύπαρξη, τον κόσμο, το θείο, το κακό, το καλό. Τις ιστορίες για να εξηγήσουν τα μεγάλα μυστήρια. Τον άνθρωπο και τη ζωή“.
Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει εργαστεί σε μεγάλες ελληνικές εταιρείες, με αντικείμενο πάντα την επικοινωνία.
Εργογραφία:
1.”ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ”(2008)
2″ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ”(2009)
3.Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΟΙ “ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ”(2011)
“Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΧΩΡΑ”,.”ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟ”,”ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΣΗ”
4.Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ “ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ”
“ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ”(2014)
“ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ”(2015)
“ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ”(2015)
5.”ΟΙ ΜΑΓΕΜΕΝΕΣ”(2017)
6.”Η ΔΙΛΟΓΙΑ “ΣΚΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ”(2020)
“ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ”ΚΑΙ “ΠΟΡΤΟ ΛΕΟΝΕ”
7.”ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ “ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ “(2021)
8.Το βιβλιοφιλικό feelgood μυθιστόρημα “ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ”(2022)
9.Το τελευταίο μυθιστόρημα “ΑΠΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΗΛΙΟ – ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗΣ”(2023) είναι το πρώτο μέρος της διλογίας, η οποία ολοκληρώνεται με το μυθιστόρημα “ΑΠΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΗΛΙΟ – ΑΝΕΣΠΕΡΟΣ” στις αρχές του 2024.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.