«Έρος δ’ ετίναξε μοι/ φρένας, ως άνεμος κατ’ όρος δρύσιν εμπέτων» = Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας το νου μου,/ σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει», Σαπφώ.
«Αβέβαιε έρωτα, άφρονε,/ ληστή των ψυχών,/ όταν ριζώνεις στην ψυχή των ανθρώπων,/ πόσο ύπουλος είσαι κι απρόβλεπτος./ Εσύ εξουσιάζεις και τρελαίνεις/ τους ανθρώπους./ Είσαι ο σπόρος που θέλει/ το χώμα να καρπίσει,/ η φωνή των ποιητών/ και η γύρη στα χείλη της Άνοιξης./ Είσαι το φιλί στον κρίνο/ μιας τρομαγμένης εικόνας,/ ο ύμνος του καλλίφωνου πουλιού/ που τραγουδάει χωρίς νότες,/ η φωνή που ξέρουν μόνο τα μάτια./ Είσαι το σώμα πετρωμένου δέντρου/ που δεν έχει ταυτότητα και ηλικία./ Είσαι το χαμόγελο του φεγγαριού/ στα μεσάνυχτα μιας γλυκιάς/ συνήθειας/ και τραύμα που αφήνει/ ο πόλεμος των αισθημάτων./ Είσαι η αλήθεια της ψυχής». Γιάννης Παπαθεοδώρου
Ο έρωτας είναι ζωή.
Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία.
Κεραυνοβόλος έρωτας.
Έρωτας σημαίνει ν’ αγαπήσεις παράφορα τον στραπατσαρισμένο εαυτό σου, γιατί μονάχα έτσι θ’ αγαπήσεις και τον δίπλα σου.
Και έρωτας είναι η επιθυμία.
Επιθυμία για ζωή, για τραγούδια, για χορό, για σένα και για όλους.
Και είναι η επιθυμία τέχνη επαναστατική με την αλήθεια του όρου, γιατί δε σηκώνει “επιτρέπεται” και “απαγορεύεται”.
Γιουγκοσλαβία 1999. Μουσική, τραγούδι, χορός. Κόσμος πολύς, καλλιτέχνες, απλός λαός, μικροί και μεγάλοι με ένα στόχο καρφιτσωμένο στο στήθος γεμίσανε τις πλατείες και τους δρόμους. Μια παράξενη ροκ συναυλία. Την ώρα των αεροπορικών επιδρομών παίζανε συγκροτήματα γεμάτα πάθος, ένα πάθος ανάμεικτο με απελπισία, οργή, θάρρος και φόβο. Το θάρρος της Γιουγκοσλάβας τραγουδίστριας Λίλα όλους τους ενέπνευσε, πώς έπαιζε για όλη την πόλη, πώς έπαιζε για να κρατήσουνε τις ψυχές τους ζωντανές, πώς στιγμή δεν κατέβηκε από τη σκηνή κι ας έσκαγαν οι βόμβες των Αμερικανών γύρω της, πώς γελούσε και χλεύαζε όσους θεωρούσε εχθρούς της πατρίδας της, πώς ποτέ δεν πρόδωσε τα πιστεύω της, πώς τραγουδούσε γιατί με το τραγούδι ξόρκιζε φόβους κι ανασφάλειες. Τραγούδησε, χόρεψε, ερωτεύτηκε κάτω από τις βόμβες τους. Και δεν κατάφεραν να την νικήσουν. Η οργισμένη μουσική της , οι στίχοι της, «οι βόμβες σας είναι η γιορτή μας!/ Οι σειρήνες σας είναι η μουσική μας!/ Εμείς είμαστε ο στόχος σας!/ Shoot!», θα εμπνέουν τις επόμενες γενιές. Και τότε η Λίλα είδε μέσα στο πλήθος τον πολεμικό ανταποκριτή με τη φωτογραφική μηχανή να την κοιτάει μ΄ εκείνα τα μελαγχολικά μάτια κι ήξερε πως εκείνος θα κρατούσε αυτή ζωντανή. Ας μην ήξερε τίποτα γι΄ αυτόν ακόμη. Του είχε ήδη παραδοθεί, κι ας το αγνοούσε εκείνος. Coup de foudre… Κεραυνοβόλος έρωτας… Τι άλλο μπορούσε να είναι; Πήδησε από τη σκηνή μπροστά του, έπιασε το πρόσωπό του με τα δυο της χέρια και τον φίλησε. Με πάθος. Κι από εκείνη τη στιγμή ήξερε πω θα ήτανε μαζί κι ας μη γνώριζε ούτε τ΄ όνομά του. Όλο αυτό το πάθος, η απόγνωση, η οργή, το θάρρος, η απελπισία, ο τρόμος, η όρεξη για ζωή, όλα αυτά τα συναισθήματα έσκασαν σαν ηφαίστειο… έκρηξη… όμως ο έρωτας τους από την πρώτη στιγμή ήταν παθιασμένος, απελπισμένος, οργισμένος, σαν φοβόντουσαν πως την επόμενη στιγμή θα πεθάνουνε. Δεν υπήρχε αύριο. Έτσι κάνανε έρωτα η Λίλα και ο Νέστορας το πρώτο βράδυ. Έτσι κάνανε έρωτα όλα τα βράδια που ακολούθησαν μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος.
Μια γραμμή χωρίζει τον πόνο από την ηδονή…
Μια δερμάτινη βαλίτσα γεμάτη ερωτικά γράμματα ενός άνδρα, ένα παλιοκαιρισμένο τσίγκινο κουτί γεμάτο ερωτικά γράμματα μιας γυναίκας…
Ένα βιολί. Ένα τσέλο. Μια φωνή. Μια φωτογραφική μηχανή.
Δυο γυναίκες, η νεαρή μουσικός Λίλα και η διάσημη τσελίστρα Ελισάβετ, αγαπήσανε τα ίδια πράγματα: τη μουσική, τα ταξίδια, τον πολεμικό ανταποκριτή Νέστορα και τα δυο κορίτσια, την Άρια και την Μανόν-Μάρω. Η καριέρα και των τριών ήταν πάνω απ΄ όλα.
Η Λίλα, η Ελισάβετ και ο Νέστορας, ένα ερωτικό τρίγωνο.
Η σκέψη του σαραντάχρονου Νέστορα χοροπηδούσε ανάμεσα στην Ελισάβετ και στη Λίλα. Έπρεπε να επιλέξει. Ή την Λίλα ή την Ελισάβετ. Έμοιαζε με όλους τους παντρεμένους που προσπαθούσαν να κρατήσουν σύζυγο κι ερωμένη. Η Λίλα ήταν ελεύθερη, ανεξάρτητη και δεν έμπαινε σε καλούπια, εκείνος ήταν ανεξάρτητος αλλά δεν ήταν ελεύθερος. Ήταν παντρεμένος, είχε δυο κόρες, αγαπούσε την γυναίκα του και δεν του είχε περάσει από τον νου να την αφήσει. Ο ίδιος όμως αδυνατούσε έστω και να σκεφτεί πως έπρεπε να χάσει μία από τις δύο γυναίκες. Ήταν για τον Νέστορα ένας κεραυνοβόλος έρωτας με την Λίλα. Του έλειπε η Λίλα. Δεν ήταν το κορμί της. Ήταν το γέλιο της, ήταν η ζωντάνια της, ήταν οι σκέψεις της, ήταν ολόκληρη η φιλοσοφία της. Παράλληλα αγαπούσε την Ελισάβετ. Δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει ποτέ. Δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς την Ελισάβετ.
Η ερωτική σχέση όμως της Λίλα και του Νέστορα κράτησε οχτώ χρόνια.
Η Λίλα έζησε τον απόλυτο έρωτα. Τον λάτρεψε και την λάτρεψε. Ήταν τρέλα ο έρωτας τους, δεν μπορούσε η Λίλα να ζήσει μακριά του. Τον ήθελε ολόκληρο, δεν ήθελε να τον μοιράζεται με άλλη γυναίκα. Ο έρωτας δε φοβάται τον θάνατο .Κι αυτή είναι τρελά ερωτευμένη μαζί του. Κι όταν σταματήσουν οι βομβαρδισμοί; Τι θα γίνει ο έρωτας τους; Θα ζήσει, όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες που είναι πάνω από τ΄ ανθρώπινα.
Ακολουθεί η ψυχική κατάρρευση της Ελισάβετ, όταν ανακαλύπτει την απιστία του άντρα της. Κόχλαζε η ανάγκη της εκδίκησης. Να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα τον Νέστορα.
Ο πόλεμος τελείωσε και τώρα ήταν η ώρα των επιλογών και των αποφάσεων. Έπρεπε να δουν τι θα γινόταν με τον δικό τους πόλεμο. Ποια θα κέρδιζε την καρδιά του Νέστορα; Η Λίλα ή η Ελισάβετ;
Η Ελισάβετ όμως είχε συγχωρήσει τα πάντα στον Νέστορα, όταν αυτός επέστρεψε από την Γιουγκοσλαβία. Ένιωθε μια απίστευτη ηρεμία. Τίποτα και κανείς δεν επρόκειτο να διαταράξει την οικογενειακή της ηρεμία, μπορούσε να χαλαρώσει, ο Νέστορας ήταν δικός της, τα συζυγικά δεσμά δεν είχαν σπάσει.
Η προδομένη Ελισάβετ μετά το τέλος του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία… γνωρίζεται με την ερωμένη του άντρα της. Η διάσημη μουσικός ένιωθε άσχημα, δεν μπορούσε να πιστέψει την απιστία. Πώς μπόρεσε να κοιμηθεί ο Νέστορας με εκείνο το φρικιό, εκείνη την νεαρή αλλοπρόσαλλη με τα μαλλιά καρφιά. Την ρωτάει γιατί μπήκε ανάμεσα στο ζευγάρι. Η Λίλα διαμαρτύρεται ότι δεν μπήκε ανάμεσά τους απλώς στέκεται δίπλα τους. Δεν μπορούσε να ελέγξει αυτό που συνέβαινε. Ήξερε πως ο Νέστορας αγαπούσε την Ελισάβετ και τα κορίτσια τους. Μαζί της ήταν αλλιώς. Δεν ήξερε τι ήταν αυτό που τους συνέβαινε. Έρωτας, πάθος, αγάπη, κισμέτ. Ήταν απλώς μια κατάσταση εκτός ελέγχου. Η Λίλα ήξερε πως για κανένα έρωτα δεν πρέπει να χάσει τον εαυτό της, όμως ο Νέστορας δεν την άφηνε σε ησυχία. Δεν την πίεσε, δεν την κυνήγησε σαν να ήταν κτήμα του. Την κυνηγούσε όμως η σκέψη του, η αύρα του, τα γράμματά του.
Λίλα λιούμπαβι μόγια (αγάπη μου)…
2008 σκοτώνεται σε αποστολή στο Ιράκ, ο πολεμικός ανταποκριτής Νέστορας Μπενέτος, ο πατέρας της Άρια και της Μανόν.
2021 πεθαίνει η Ελισάβετ Λευκαδία. Η Άρια εικοτριάχρονη πια, ανακαλύπτει τα ερωτικά γράμματα που έστελνε στον πατέρα της η Λίλα, η ερωμένη του. Εκεί ανακαλύπτει ένα μεγάλο έρωτα. Η Λίλα δεν άξιζε το ανάθεμά της.
Είναι αυτά τα γράμματα που είχαν κάνει υστερική και καταθλιπτική την Ελισάβετ και που είχαν καταστρέψει την εφηβεία της άλλης κόρης της, της Μανόν. Η Ελισάβετ μισούσε αυτά τα γράμματα περισσότερο από τα χάδια ή τα φιλιά που αντάλλασσαν οι δυο εραστές μεταξύ τους, γιατί πίστευε πως εκείνα ήταν περαστικά, όμως τα γράμματα ήταν πανταχού παρόντα, διατηρώντας αναλλοίωτη τη μνήμη. Η Ελισάβετ μισούσε τους φακέλους με τα στραβοχυμένα γράμματα που έστελνε η Λίλα στον Νέστορα. Ο επιδεικτικά σκισμένος φάκελος και τα ανοιχτά αυτά γράμματα μαρτυρούσαν πως η δράστρια επιζητούσε ν΄ αποκαλυφθεί. Τα μισούσε αυτά τα γράμματα η Ελισάβετ όταν έρχονταν απροκάλυπτα στο σπίτι της και περίμεναν υπομονετικά τον άντρα της, να γυρίσει από το επαγγελματικό του ταξίδι, για να τα διαβάσει. Μισούσε εκείνα τα γράμματα γιατί στην Ελισάβετ σπάνια έγραφε ο Νέστορας. Τηλέφωνα και ηλεκτρονικά μηνύματα, άψυχα όλα. Μισούσε εκείνα τα γράμματα γιατί ποτέ ο Νέστορας δεν είχε σκεφτεί να τα σκίσει ή να τα πετάξει αφότου τα διάβαζε.
Η Άρια θέλει πάση θυσία να γνωρίσει τη γυναίκα που οδήγησε τη μητέρα της στην ψυχική κατάρρευση. Μεγάλη όμως η γοητεία που ασκεί η ερωμένη του πατέρα της, πάνω στην Άρια.
Μοιράζεται η αγάπη στα τρία;
Εάν μια κόρη υποκύψει στη σαγήνη της ερωμένης, προδίδει τη μνήμη της μητέρας της;
Το τραγούδι μπορεί να νικήσει το φόβο που προκαλούν οι βόμβες που πέφτουν στο Βελιγράδι;…
Μια ρομαντική ιστορία αγάπης με κινηματογραφική γραφή και εξαιρετικές περιγραφές. Σχέσεις αγάπης που δοκιμάζονται, συγκίνηση και ερωτισμός είναι μερικά από τα στοιχεία του βιβλίου που κάνουν την αφήγησή του να ρέει απρόσκοπτα και να κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Υπάρχουν άραγε ερωτικές σχέσεις ανάμεσα σε άτομα του αντίθετου φύλου και πόσο μπορεί να τις αποδεχτεί μια παντρεμένη και ερωτευμένη γυναίκα, όταν βλέπει το άνδρα της, να σχετίζεται με κάποια άλλη νεότερή της;
Η Σοφία Βόικου με γλώσσα καθαρή, αισθαντική, μαγευτική, γράφει ένα μυθιστόρημα που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να ρουφήσεις και την τελευταία σελίδα. Όσο γοητευτική, συναρπαστική είναι η σχέση πλοκής-γλώσσας, δεν σε προδίδει ποτέ, δεν σε παρασύρει έξω από τα πλαίσια της οδυνηρής πραγματικότητας. Όλα είναι τώρα, όλα επανέρχονται, όλα πληγώνουν.
Ο λόγος ρέει καίριος και αποφασιστικός σαν το ορμητικό νερό που θέλει να ξεπλύνει το κάθε τι που θα συναντήσει στο διάβα του.
Ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την αγάπη, τη ζήλια, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα και την ανθρώπινη υπέρβαση, την ανάγκη επικοινωνίας και την αγάπη.
Τούτο το έργο με τα δικά του προνόμια θέλγει και συγκινεί.
Υπάρχουν στιγμές που οι ανείπωτες λέξεις όσες εκκρεμούσαν και δεν λέγονταν ακούγονταν πιο δυνατά από όλες.
Πρόκειται για μια ξεχωριστή γραφή που εντυπωσιάζει και συγκινεί. Από τη μια φωτίζει την αγάπη, την τρυφερότητα, τον έρωτα και από την άλλη αναδεικνύει την πολεμική βία.
Πρόκειται για Αριστούργημα.
Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό των Χωρών της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Γαλλίας. Από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας, διευθύνοντας το δικό της δημιουργικό γραφείο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν συνολικά εννέα μυθιστορήματά της, τα οποία έχουν πουλήσει περισσότερα από 180.000 αντίτυπα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.