Μετάφραση Κλαίρη Παπαμιχαήλ, Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Ένας αφηγηματικός ύμνος για την ευημερία της φύσης και την επιβίωση των ειδών που βρίσκονται υπό την απειλή της εξαφάνισης και μια συνταρακτική, βαθιά καθηλωτική, ιστορία για την ανάγκη της διαχείρισης της απώλειας μέσα από την ελπίδα και την ολοκλήρωση είναι το μυθιστόρημα Πριν χαθούν τα πουλιά της Μακόναχι που κυκλοφορεί από τις εκδ. Μεταίχμιο σε μετάφραση της Κλαίρης Παπαμιχαήλ.
Η αυστραλιανή συγγραφέας την οποία βράβευσε η Εταιρεία Αυστραλών Συγγραφέων παραδίδει ένα μυθιστόρημα, για πρώτη φορά για ενήλικες αναγνώστες, στο οποίο εντάσσει με ευρηματικότητα τις οικολογικές ανησυχίες που διέπουν την εποχή μας καταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο όσα το μέλλον κρύβει για την ανθρωπότητα όταν η φύση θα καταστραφεί στον ρυθμό που αυτό γίνεται στις μέρες μας.
Κεντρική ηρωίδα της είναι η Φράνι, μια νέα γυναίκα η οποία θέλει να ακολουθήσει τα μεταναστευτικά γλαρόνια στο ταξίδι τους και για να το πετύχει αυτό φτάνει στη Γροιλανδία, πείθοντας τον καπετάνιο ενός αλιευτικού να την πάρει μαζί τους στο πλοίο, ώστε να του αποκαλύψει εκείνη πού βρίσκονται πολλά ψάρια ακολουθώντας τα γλαρόνια. Ωστόσο, πολύ σύντομα θα αποκαλυφθεί το πραγματικό παρελθόν της Φράνι, ένα παρελθόν με κρυμμένα καλά μυστικά που όταν έρθουν στο φως η αμφισβήτηση και ο φόβος θα εισβάλλουν στο πλοίο επαναπροσδιορίζοντας τις σχέσεις των ανθρώπων που επιβαίνουν σε αυτό και δημιουργώντας νέες. Το πλήρωμα θα έχει να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές του αμφιβολίες για εκείνη και το ταξίδι θα αλλάξει πορεία παίρνοντας ρότα προς την απόγνωση αυτή τη φορά, με τη Φράνι να συναισθάνεται τις προσωπικές της ευθύνες σε αυτό το ταξίδι της ζωής.
Ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία, ωστόσο, να γνωρίσει τη Φράνι των παιδικών και εφηβικών χρόνων αλλά και να κατανοήσει τη Φράνι που βρέθηκε κάποτε στη φυλακή, τη Φράνι της Φράνι της απώλειας, του πόνου αλλά και των προσωπικών αποφάσεων που σηματοδοτούν τον φόβο και την αφοσίωση σε έναν στόχο ζωής που σκοπό έχει να φέρει τη λύτρωση, την απαλλαγή του φόβου αλλά κυρίως της οδύνης.
Αξιοσημείωτος είναι ο τρόπος που η συγγραφέας περιγράφει με εκπληκτικό τρόπο τη ζωή στο πλοίο, τη ζωή της τρικυμίας τόσο σε μεταφορική όσο και σε κυριολεκτική διάσταση. Ο αναγνώστης βρίσκεται «παγιδευμένος» στους πάγους της Γροιλανδίας αλλά και στην παγωνιά της ζωής, γεύεται την αλμύρα ενός συντριπτικού ταξιδιού, βλέπει τον αφανισμό και την απώλεια να μετατρέπεται σε οδύνη και ταυτόχρονα σε αισιοδοξία. Παράλληλα, η συγγραφέας, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, εγκιβωτίζει στην ιστορία της ουσιαστικές πληροφορίες με λεπτομέρειες για τα οικολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, όπως η υπερθέρμανση, η εξαφάνιση ειδών, η οικολογική καταστροφή μιας επίπλαστης ευημερίας, επικεντρώνοντας στα αποτελέσματα όλων αυτών και αναδεικνύοντας την ανάγκη μιας στροφής που πρέπει ο άνθρωπος να κάνει για να αποτρέψει το εφιαλτικό μέλλον του πλανήτη.
Έτσι, από τη μια το βιβλίο εκτείνεται στον φόβο που αναντίλεκτα διαχέεται στον κόσμο για την κλιματική αλλαγή εξαιτίας της άλογης ανθρώπινης συμπεριφοράς στη φύση με τις ισορροπίες όλων να έχουν καταλυθεί και από την άλλη στη σχέση του ανθρώπου με την απώλεια, το προσωπικό ταξίδι ζωής προς την αυτογνωσία και την ευθύνη αλλά και την αφοσίωση ως αντίβαρο στην οδύνη. Παράλληλα, αυτό που διαφαίνεται είναι, κυρίως, ότι η εξιλέωση είναι η μόνη οδός σωτηρίας και διαφυγής μια οδός που μπορεί να λειτουργήσει δυναμικά στην ανατροπή των καταστάσεων. Αλλά και πως τα όρια της αγάπης καθορίζουν με μοναδική ευκρίνεια την εξιλέωση και τη συναισθηματική υπέρβαση που ορίζουν οι νόμοι της ζωής.
Αυτά είναι τα σημεία αναφοράς ενός μυθιστορήματος που συναρπάζει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία, δημιουργώντας ερωτηματικά που κλείνει πίσω του το αφηγηματικό τέλος.
Μια συγκλονιστική αφήγηση που η μεταφράστρια αποδίδει εξαιρετικά στην ελληνική γλώσσα, μεταφέροντας ένα λογοτεχνικό κείμενο αξιώσεων σε μια γλώσσα που ρέει με ακρίβεια, απρόσκοπτα και με έναν έντονο κινηματογραφικό τρόπο.
Η Φράνι Στόουν ανέκαθεν ήταν ικανή να αγαπήσει αλλά ανίκανη να μείνει. Αφήνοντας πίσω της τα πάντα εκτός από τον ερευνητικό εξοπλισμό της, φτάνει στη Γροιλανδία με έναν και μοναδικό σκοπό: να ακολουθήσει τα τελευταία αρκτικά γλαρόνια που έχουν απομείνει στον κόσμο, στην τελευταία τους, ίσως, αποδημία στην Ανταρκτική. Η Φράνι πείθει το πλήρωμα ενός αλιευτικού σκάφους να την πάρει μαζί του και έτσι σαλπάρουν ενώ απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη στεριά και την ασφάλεια. Καθώς όμως η ιστορία της Φράνι αρχίζει να ξετυλίγεται -ένας παθιασμένος έρωτας, μια απούσα οικογένεια, ένα ολέθριο έγκλημα- γίνεται ξεκάθαρο ότι κυνηγάει πολλά περισσότερα από τα πουλιά. Όταν τα σκοτεινά μυστικά της Φράνι αποκαλύπτονται, θα κληθεί να αποφασίσει τι είναι διατεθειμένη να ρισκάρει για μια ακόμα ευκαιρία εξιλέωσης.
Επικό και βαθύ, σπαρακτικό και λυτρωτικό, το “Πριν χαθούν τα πουλιά” είναι μια ωδή στους άγριους τόπους και σε έναν κόσμο που χάνεται, αλλά και μια ιστορία για τη δυνατότητα της ελπίδας ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, που κόβει την ανάσα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.